Frekar að miða við fullveldistímann en lýðveldistímann.

Að sönnu var það mikill áfangi í sjálfstæðisbaráttunni, ekki síst út á við, þegar Ísland varð lýðveldi 1944, en í raun hafði óskoruðu fullveldi verið náð með skipun ríkisstjóra þremur árum fyrr og landið verið frjálst og fullvalda ríki 1918 með ákvæði, sem tryggði rétt þjóðarinnar til þess að verða lýðveldi 25 árum siðar. 

Því er hollt þegar minnst hefur verið aldar afmæli fullveldisins að miða frekar við sögu þess áfanga, sem var í raun sá stærsti, en við lýðveldistímann. 

Á sínum tíma komu þeir Hermann Jónasson og Eysteinn Jónsson eins og ferskir, hvítir stormsveipir inn í íslensk stjórnmál til að verða meirihluti ráðherranna í "stjórn hinna vinnandi stétta" 1934 og Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir er enn einn glæsilegur fulltrúi íslenskra kvenna, sem nú sest í framvarðasveit íslenskra stjórnmála. 

Næstyngsti ráðherra sögunnar

Stórvirkjanirnar sex í Þjórsá-Tungnaá eru löngu komnar.

Þegar byrjað var á að virkja Þjórsá og Tungnaá fyrir meira en hálfri öld skorti íslensk fyrirtæki og heimili raforku, og sagt var að með því að fá stóriðju með í spilið, yrði gnægð ódýrrar raforku til fyrir okkur um alla framtíð. 

Einnig myndi rísa hér stórfelldur afleiddur iðnaðu við úrvinnslu úr álinu. 

Það stóð aldrei annað til en þetta ef Jón Gunnarsson skyldi ekki vita það og út í hött fyrir hann að fara að ræða um ef og hefði, sem aldrei gat orðið. 

Stóriðjan svonefnda var nú reyndar ekki nema 33 þús tonn í byrjun í Straumsvík og afleiddi álvöruiðnaðurinn kom aldrei, en nú hefur álframleiðslan til útflutnngs þrítugsfaldast síðan þá og það blasir auðvitað við, að það er hinn gríðarlegi vöxtur stóriðjunnar sem svelgir í sig 83 prósent af raforkuframleiðslu landsins en ekki friðanir á svæðum í verndarflokki. 

Öllu er snúið á haus með því að fullyrða, að orkuskortur til íslenskra fyrirtækja og heimila sé afleiðing af friðunum í samræmi við rammaáætlun og fráleitt að heimta stjórnarslit með slíkum rökum. 

 

Þingmaður hótar stjórnarslitum

Naglasúpuheilkenni eða raunverulegt galdrameðal?

Nýjasta æðið, Keto, hefur nú gripið helming þjóðarinnar, ef marka má fréttir og auglýsingar. 

Markaðssetningin og úrvinnslan eru mjög faglega útfærð með því að setja fram fyrir neytandann alls kyns aukavarning í formi upplýsinga og úrvinnslu. 

Keto kúrinn virðist vera ansi mikil sérgrein og viðfangsefni. 

Í hug kemur gamla dæmisagan um naglasúpuna, þar sem naglinn var gerður að aðalatriði, sem allt annað hverfðist um. 

Vonandi er ekki um slíkt að ræða hér, en hitt hefur oft komið í ljós í hinum fjölmörgu megrunarkúrum fortíðarinnar, sem ansi margir eru löngu gleymdir, að þegar skoðað var nánar það sem fólst í kúrunum, var þar að finna margt sem virkaði megrandi, jafnvel þótt það væri ekki í kúrnum.   

P. S.  Nú er því gaukað að mér, að Keto-kúrinn sé afar svipaður Atkins-kúrnum forðum daga. 

Lykilatriðin til að ná árangri á ketó

Það hafa verið til einstaka menn í svona formi.

Í fræðibókum má sjá, að líkamlega og andlega sé meðalmaðurinn á hátindi getu sinnar um 25 ára aldur. Upp frá því fari að halla undan fæti og afreksmenn neyðist oft til að fara að bæta þetta upp með auknum æfingum og nýtingu á reynslu og þekkingu. 

Í hnefaleikum er stundum sagt að þrítugir hnefaleikarar séu á vafasömum aldri og er þá átt við það að sumir þeirra fari strax þá að sýna afturför. 

Varla er hægt að hugsa sér erfiðari keppnisgrein en 100 metra hlaup til þess að komast hjá því að fara að dala um þrítugsaldur. 

Hraði, snerpa og viðbragðsflýtir ráða mestu um slíkar greinar, nokkuð sem Guðjón Valur Sigurðsson virðist enn éiga býsna mikið af. 

Þess vegna var það afar athyglisvert þegar Linford Christie hélt áfram að ná sínum bestu tímum i hundrað metra hlaupi alveg fram á 35 ára aldur, og var meira að segja svo viðbragðsfljótur, að vera eitt sinn dæmdur úr leik fyrir þjófstart 35 ára gamall á afar umdeildan hátt. 

Nefna má marga hnefaleikara, sem töpuðu titlum sínum 37 ára gamlir, Jim Jeffries, Joe Louis, Sonny Liston, Muhammad Ali og Lennow Lewis. 

Roy Jones jr. átti gengi sitt á tíunda áratug síðusstu aldar að þakka einhverjum mesta hraða, sem hnefaleikasagan kann frá að greina. 

En aðeins rétt kominn yfir þrítugt breyttist þetta, án þess að auðvelt væri að sjá að hann hefði misst hraðann. 

Síðan eru aðrir, sem ulluðu á aldurinn eins og Bernhard Hopkins, sem keppti um meistartign vel fram á fimmtugsaldur, og Jersey Joe Walcott var kominn hátt á fertugsaldurinn þegar hann varð loksins heimsmeistari. 

Guðjón fertugur en hreyfir sig eins og þrítugur

Hæfilega langt um liðið frá hruni helstefnanna.

Síðuhafi man þá tíð í lok Heimsstyrjaldarinnar miklu þegar stór hluti Evrópu og Asíu var í rústum eftir mannskæðasta villimannahernað mannkynssögunnar og sex milljóna skipulega útrýmingu Gyðinga með ítrustu nútímatækni. 

Mönnum bar saman um að aldrei aftur skyldi slíkt geta gerst og að mannkynið yrði reynslunni ríkara. 

En nú eru liðnir þrír aldarfjórðungar síðan og senn verða engir eftirlifandi sem muna þessa hræðlegu tíma, eftir hruni nasismans, fasismans og kommúnismans. 

Og viti menn; fylgi nýnasista og annarra fasískra afla með trú á alræði og andúð á lýðræði og mannréttindum fer vaxandi. 

Þegar fylgjendur þessara hreyfinga eru inntir eftir því, hvað þeir viti um helstefnurnar, sem hrundu í bili á síðustu öld og nú er verið að vekja upp, koma ótrúleg fáfræði og afneitun í ljós. 

Þrátt fyrir allan lærdóminn og gögnin, sem til eru um þessi mál, virðist hitt vega þyngra, að senn verður hæfilega langt frá hruni helstefnanna til þess að hægt verði að vekja upp hina gömlu drauga. 

Dreifðu nasistaáróðri á Kársnesinu

Þarf svolítið mikið til að herstöð rísi aftur. Minnir samt á Keflavíkursamninginn.

Albert Jónsson lýsti þvi nokkuð vel fhve mikill munur væri á þeirri styrkingu innviða og endurbótum á aðstöðu NATO og því að koma aftur á fót svipaðri herstöð og var þar til 2006. 

Að sumu leyti minnir þetta á muninn á Keflavíkursamningnum svonefnda 1947 og komu varnarliðsins 1951. 

Í þeim samningi voru að vísu Bandaríkjamenn með starfsmenn á Keflavíkurflugvelli, en þeir voru ekki skilgreindir hermenn. 

Keflvíkursamningurinn fjallaði um afnot Bandaríkjamanna og aðstöðu á Keflavíkurflugvelli vegna skuldbindinga þeirra í Evrópu og varð til þess að Nýsköpunarstjórnin svonefnda sprakk, en sú stjórn var mynduð af svipuðum stjórnmálaöflum og ríkisstjórnin núna, og voru "kommúnistar", Sósíalistaflokkurinn, aðilar að stjórninni. 

Spurningin er sú núna, hve langt Bandaríkjamenn ætla að ganga nú í að efla hernaðarlega stöðu sína, og hvort það muni valda titringi í stjórnarsamstarfinu.  

Ætlar að ræða herstöð við Katrínu

Johnson tók þetta létt.

Lyndon B. Johnson var varaforseti Bandaríkjanna þegar hann stansaði stutt á Íslandi og leið yfir hafið. Hann tók þetta létt, enda voru Kennedybræður það fyrirferðarmiklir í framkvæmd stjórnarstefnunnar að Johnson fannst hann stundum verða útundan. 

Johnson tók öryggisgæsluna ekki mjög alvarlega í Reykjavík, og steig upp á steinvegg við Stjórnarráðshúsið til að halda stutta tækifærisræðu, örygggisvörðunum til nokkurrar hrellingar. 

Aðeins fá misseri liðu þangað til Johnson var kominn í forsetastólinn í kjölfar morðsins á Kennedy, sem breytti miklu um öryggisgæsluna fyrir forsetaembættið. 

Stoppar í sjö tíma á Íslandi

Evel Knievel hlaut alls 433 beinbrot.

110 beinbrot í einu slysi án þess að bíða samstundis bana hlýtur að vera heimsmet. 

Að vísu er Alexa Terrazas ekki úr lífshættu eftir fall af sjöttu hæð, en lifir þetta vonandi af og nær fullri heilsu. 

Sennilega á bandaríski ofurhuginn Evel Knievel heimsmet í samanlögðum beinbrotum á ferli sínum, en þau voru meira en fjögur hundruð.  

Ofurhugi er vægt til orða tekið, því að margt af því sem hann gerði flokkaðist frekar undir fífldirfsku, sem ótrúlegt var að hann slapp frá,  þannig að nýyrði á borð við dirfskufífl hefði kannski verið meira viðeigandi. 

Knievel dó úr lungnasjúkdómi 69 ára gamall og bjargaði sennilega mörgum mannslífum með því að berjast fyrir því að hjólreiðamenn og vélhjólamenn notuðu hlífðarhjálma. 

 

Féll fram af svölum og braut 110 bein

Ljósastýringarnar hafa dregist í áratugi.

Það eru búnir að vera margir mismunandi borgarmeirihlutar við völd í Reykjavík síðan fyrst var rætt um það innan borgarkerfisins að koma á ljósastýringum, sem tryggðu flæði um umferðarljósagatnamót borgarinnar. 

Í kringum 1970 var þegar komin mjög góð ljósastýring á aðalæðum Gautaborgar, þar sem ökumenn gátu séð á ljósaskiltum á hvaða hraða þeir þyrftu að vera til þess að fá grænt ljós á næstu gatnamótum. 

Á mörgum gatnamótum í Reykjavík myndi umferðin ganga mun skár, til dæmis vinstra beygjuljósið af Miklubraut inn á Háaleitisbraut og vinstra beygjuljósið af Kringlumýrarbraut inn á Háaleitisbraut og Skipholt, en á báðum stöðunum skapa hálfsofandi ökumenn miklar óþarfa tafir allan ársins hring. 

Sæbrautin er gott dæmi um afleitt ástand, sem allir þeir, sem oft fara um hana bölva.  

„Níu milljónum klukkustunda sóað“

Vegvísunum fjölgar.

Í grein í Fréttablaðinu fyrsta sumardag voru nefndir tíu vegvísar í íslenskum orkumálum og náttúruverndarmálum, sem hafa birst undanfarin ár. Orkupakki 4 bætist nú við. Lítum á listann. Hann er ekki djók, að baki öllum atriðunum standa helstu valdaöfl þjóðfélagsins: 

1. Gefin út sú orkustefna stjórnvalda að tvöfalda beri orkuframleiðslu landsins á næstu tíu árum , þannig að í staðinn fyrir að framleiða fimm sinum meiri raforku en íslensk fyrirtæki og heimili þurfa, skuli framleidd tíu sinnum meiri orka fyrir erlendu stóriðjuna en íslensk fyrirtæki og heimili þurfa. 

2. Forsætisráðherrar Íslands og Bretlands handsala sameiginlega athugun varðandi lagningu sæstrengs til Íslands. Öflugir fjárfestar fara þegar á fullt í málinu.  

3. Upplýst er af hálfu fyrrum iðnaðarráðherra, sem skoðaði það mál fyrir 25 árum, þurfi sæstrengirnir að verða minnst tveir. Kostnaður hlaupi á þúsundum milljarða. 

4. Forstjóri Landsvirkjunar lýsir því yfir að ekki sé spurning um hvort, heldur hvenær sæstrengirnir komi. 

5. Forsætisráðherra stillir sér upp í miðju hóps, sem ætlar að reisa álver norðan við Blönduós. 

6. Umhverfisráðherra upplýsir, að ef ekki verði leyft að reisa virkjun við Skrokköldu inni á miðju hálendinu, jafngildi það því að opna Pandórubox varðandi aðrar virkjanir. Les: virkjanir í verndarflokki annars staðar fari í virkjananýtingaflokk, til dæmis á Norðurlandi. 

7. Landsnet sækir hart að láta gera "mannvirkjabelti" þvert yfir hálendið og risalínur um allt land. 

8. Í rammaáætlun plús þær virkjanir sem fyrir eru, eru virkjanakostirnir bara á því sviði orðnir um hundrað. 

9. Orkustofnun gumar af hundrað tíu megavatta virjunum i viðbót. 

10. Rætt er um hundrað virkjanir á Tröllaskaga einum. 

11. HS orka og margir fleiri sækjast hart eftir að virkja um allt land. 

12. Orkupakki 3 samþykktur og sá aðili, væntanlega Landrreglari, verður væntanlega núverandi orkumálastjóri, sem hefur sagt, að landsmenn muni dæma sig til fátæktar ef ekki verði virkjað til hins ítrasta. 

13. Auðmenn sanka að sér eyðijörðum og landareignum til þess að koma af stað næsta virkjanaæðinu, risavindorkuverum. Alger óreiða ríkir í því stórmáli, engin yirsýn, heldur er allt landið frá hálendinu og út á sjó undir.  

14. Orkupakki 4 er þegar kominn á dagskrá í hinni óstöðvandi sókn eftir því að virkja allt virkjanlegt, sem finnst á Íslandi, og fórna til þess mestu náttúruverðmætunum. 

15. Virkjanakostirnir skipta þegar mörgum hundruðum, og þegar sæstrengirnir koma verður engu eirt neins staðar.

Næsta orkupakkaumræða í sjónmáli