Kúvendingar kuldatrúarmanna næstum því dag frá degi.

Þeir sem andæfa aðgerðum til að hraða orkuskiptum, stunda furðulega kollhnísa í loftslagsmánnlum í blaðagreinum þessa dagana. 

Varla var Jónas Elíasson búinn að birta það í upphafi sinnar greinar, að ekkert hefði hlýnað hér á landi síðustu hundrað ár og bætt þar með í kórsönginn um að loftslag fari ekkert hlýnandi, en að Haukur Ágústsson birtir grein í Morgunblaðinu, í dag sem ýmsir bloggverjar taka sem fagnaðarerindi, að vaxandi koldíóxíð í andrúmsloftinu sé ekki orsök hlýnunar, heldur öfugt, fyrst hlýni og valdi vexti koltvísýríngsins.   

Nú er úr vöndu að ráða fyrir þá sem vilja leggja eitthvað af mörkum til að minnka útblásturinn með því að framleiða rafhlöður fyrir bíla eins og Toyota ætlar.  

Hin nýju og mótsagnarlegu fræði um samhengi hlutanna í loftslagsmálum trufla heldur betur og skekkja myndina af þeim dag frá degi.

Og nýbúið að skrifa ótal greinar með "sönnunum" þess að loftslag fari kólnandi og að mælingar og myndir af íslensku jöklunum séu falsaðar.  

Toyota setur milljarða í framleiðslu á bílarafhlöðum

Ekki var hægt að útiloka gos í Eyjafjallajökli - í ellefu ár.

Þegar hreyfingar byrjuðu undir Eyjafjallajökli 1999 var mælum fjölgað við fjallið, gerð viðbragðsáætlun og haldnir íbúafundir vegna þess að "ekki væri hægt að útiloka að þessar nýju hreyfingar væru undanfari eldgoss." 

Ekki hafði orðið gos í fjallinu í meira en 170 ár, og þegar eldgos braust síðan út 2010, ellefu árum síðar, kom það auðvitað mörgum á óvart, en mat vísindamanna hafði nú samt reynst vera rétt, svo langt sem það náði.  

2007 til 2008 var í gangi jarðskjálftahrina á svæðinu fyrir sunnan, austan og norðaustan Öskju, sem smám saman fjaraði út. 

Hrinan byrjaði við fjallið Upptyppinga og endaði nyrst í Krepputungu og við Herðubreið. 

2014-2015 varð hins vegar stærsta hraungos hér á landi síðan 1783 í Holuhrauni, en aðdragandi þess hafði verið hægt vaxandi skjálftavirkni í Bárðarbungu síðan 1995, sem stórjókst í ágúst 2014 og samhliða því varð gos í Gjálp skammt suðaustur af Bárðarbungu 1996. 

Og Grímsvötn gusu 1983, 1998, 2004 og 2011.  

Síðasta gos í Öskju varð 1961, mun minna en gosið í Holuhrauni. 

Hvaða ályktanir vísindamenn draga af öllu þessu er óvíst að komi fram.

En þá getur setningin "ekki er hægt að útloka möguleika á gosi" verið í fullu gildi.  

Ekki hægt að útiloka möguleika á gosi

Hvað varð um kjörorðið "biðlistana burt!" ?

Eitt af því sem tæpt var á í síðustu kosningabaráttu var mikilvægi þess að rétta hlut heilbrigðisþjónustunnar á Íslandi og var tilvist hinna löngu biðlista, jafnvel langt umfram öryggismörk hvað snerti sjúkdóma á við krabbamein og gáttaflökt, réttilega gagnrýnd harðlega. 

Í umræðunni um afléttingu á takmörkun vegna covid þessa dagana fer hins vegar minna fyrir þessu mikilvæga atriði í umræðunni. 

Það eru nefnilega tvær hliðar á þessu máli. Annars vegar að algert frelsi skuli hafa forgang, tll dæmis til að vera úti á djajminu, en hins vegar frelsi frá þeirri rússneskku rúllettu, sem gæti orðið  niðurstaðan varðandi þau mannréttindi fyrir þá sem þurfa á rannsóknum og aðgerðum að halda til að mega halda lífi

Segir skæða flensu geta komið niður á spítalanum

Fyrir réttum 80 árum: "Snjór, krap og drulla tefja fyrir..."

Í bókinni "Dagleg atburðarás Seinni heimsstyrjaldarinnr" (Chronology of World War II) er stuttur texti fyrir laugardaginn 18. október 1941 sem er fyrirsögn þessa pistils. 

Textinn knappi segir ekki mikið einn og sér, en felur þó hvorki meira né minna í sér en ástæðuna fyrir mestu umskiptum í nokkru stríði hernaðarsögunnar, sem birtist innrásarher Adolfs Hitlers í upphafi orrustunnar um Moskvu. 

Í einstæðri sigurgöngu þýska hersins allt frá innrás hans í Rínarlönd 1936 hafði hann aldrei beðið ósigur í neinni orrustu, allt vestur til Atlantshafs, suður til Miðjarðarhafs og Afríku og austur til Moskvu. 

17. október 1941 stóðu leikar þannig í sókn þýska hersins til sigurs í innrás hans í Sovétríkin, að hann hafði alls umkringt, drepið og tekið höndum undir stjórn Guderians meira en milljón sovéska hermenn í tveimur orrustum, annars vegar orrustunni um Ukraínu og Kíev og hins vegar orrustunni um Vyazma-Bryansk á í hinni ofsafengnu skriðdrekasókn áleiðis til Mosvkvu. 

Síðari orrustan vannst eftir hálfs mánaðar þeysireið um hentugt landslag fyrir brynsveitir, og nú blasti við aðeins rúmlega hundrað kílómetra endasprettur. 

En 18. október gerðist þetta alveg óvænt: "Snjór, krap og drulla."  

Skyndilega urðu alger þáttaskil og langöflugasti og sigursælasti her heims lamaðist algerlega.

Nú kom sér illa að Hitler hafði tafið sóknina til Moskvu samtals í sjö vikur með því að láta herinn taka á sig risastóra króka, og í ljós kom að í stað þess að hafa fimmtán vikur, hafði Guderian aðeins tvær.  

Allur hernaður er háður aðföngum og flutningum vista, eldsneytis og vopnabúnaðar. 

Allt í einu skall rússneski vetur á, það kólnaði hratt og tugþúsundir hermanna kól eða þeir frusu í hel, enda engan veginn klæddir fyrir vetrarhernað. 

Ofsakuldinn stöðvaði skriðdrekana og það var hvorki hægt að koma þeim í gang né halda þeim gangandi ef það tókst. 

Ofan á þetta birtust skyhndilega tugþúsundir vel búinna hermanna Rússa, konnir beint eftir endilangri Síberíu frá landamærunum við Japani. 

Þrjú þúsund spánnýrra T-34 skriðdreka birtust í fyrra sinn, en þeir voru sérstaklega hannaðir fyrir rússnesksar aðstæður, til dæmis með mun breiðari hljólabelti sem gáfu drekunum yfirburða flot. 

5. desember voru fremstu hermenn Guderians komir í 19 kílómetra fjarlægð frá Kreml, en þá skall á ný og ofsafengin gagnsókn Stalíns sem hrakti þýska herinn á flótta á langri víglínu. 

Sigurvegarar orrustunnar um Moskvu urðu því Rússar og þessi þetta varð fyrsta stórorrustan sem Þjóðverjar töpuðu. 

Að vísu komust þeir sumarið eftir allt austur í Kákasus og tóku borgina Stalingrad að mestu í desember 1942, en eftir það lá leið þessa mikla hers á þriðja þúsund kílómetra á samfelldum flótta allt aftur til Berlínar.  

Orkuskipti allra.

Jónas Elíasson byrjar grein um komandi orkuskipti í Morgunblaðinu á þeirri fullyrðingu, að "nær ekkert hafi hlýnað á Íslandi á síðustu hundrað árum." Á þessu og fleiri firrum byggir hann síðan þá niðurstöðu að við eigum ekki einasta að hverfa frá fyrirætlunum um  orkuskipti, heldur að auka hlut stóriðjunnar hér á landi. 

Ekki þarf annað en að líta á nær samfellda og stórfellda rýrnun íslenskra jökla í rúma öld til að sjá að fullyrðing Jónasar og fleiri um að loftslag fari jafnvel kólnandi hér á landi er alröng, en þessi ranga fullyrðing veldur því hins vegar að þessi höfuð forsenda greinar hans kippir fótunum undan henni. 

Hún bætist við aðrar svipaðar greinar sem birst hafa í Morgunblaðinu og hafa átt að sýna fram að loftslag á Íslandi fari jafnvel kólnandi!

Framundan er tími, sem markar endalok svonefndrar olíualdar, þegar rányrkja jarðefnaeldsneytis mun gera orkuskipt óumflýjanleg. 

Jónas krefst þess í grein sinni að orkuskiptin verði öll látin lenda á þeim þjóðum heims, sem hafa hingað til farið varhluta af notkun jarðefnaeldsneytis og sýnir slík krafa vel hve mikil einsýni liggur að baki kröfunni um að Íslendingar og aðrar "þróaaðar" þjóðir fái að halda rányrkjuninni áfram. 

Sádarnir eiga peninga og asni klyfjaður gulli kemst yfir hvaða borgarmúr, sem er.

Ekkert bendir til annars en að Sádi-Arabía verði í sömu yfirburðastöðu á olíumörkuðum heims og áður þar til olíuöldin hnígur til viðar seinna á þessari öld.

Ef Talibanar hefðu látið myrða blaðamann í sömu stöðu og Hhasoggi var gagnvart Sádi-Arabíu, þarf ekki að velkjast í vafa um það að það hefði verið fráleitt að þeir kæmu ár sinni fyrir borð á Vesturlöndum eins og Sádarnir hafa gert og halda áfram að gera. 

Þvert á móti má lesa æsingargreinar um Afgani á samfélagsmiðlum þar sem hvatt er til þess að fara í hart við þá, ekki síst vegna trúarbragðanna. 

Munurinn á Sádi-Arabíu og Afganeistan er þekkt fyrirbæri allt frá fornöld, Sádarnir- hafa slík völd á alþjóðavettvangi í krafti olúuframleiðslu sinnar, að allir vilja hafa þá góða.

Í olíuríkjunum við Persaflóa eru og verða um sinn olíulindir, sem er einfaldlega lang ódýrast að nýta á jörðinni. 

Allt tal um að eitthvað sambærilegt sé að finna á norðurslóðum er fjarstæða. 

Olíuauðurinn þarna suður frá er til kominn vegna gríðarlegra setlaga í jörðu frá fyrri árþúsundum, sem urðu svona orkurík vegna þess að þarna nýtur mestu sólarorku á jörðinni. 

Og hið skondna er, að þegar nýting sólarorku beint tekur við, sitja Arabarnir áfram á besta stað jarðar til að gera það.  

Unnusta Khashoggis fordæmir yfirtökuna

Getur afturför orðið framför?

Nú er rætt um það á ýmsum stöðum að grípa til þess ráðs að tvísetja í herbergi á hjúkrunarheimilum til þess að gefa færi á framför í rekstri þeirra og afköstum. 

Það er vissulega nöturlegt að í kjölfar þeirrar yfirgnæfandi niðurstöðu í skoðanakönnunum fyrir kosningar, að heilbrigðismál eigi að vera aðal málið í kosningunum, skuli eitt það fyrsta, sem komi fram til úrbóta vera að standa fyrir afturför á brýnasta úrlausnarefninu. 

Möguleikar til fjölgunar rýma

Svo er smekkurinn líka misjafnlega dýrkeyptur.

Það þarf ekki ræstitækna til þess að taka til hendi og fjarlægja verðmæti sem falla ekki að smekk án þess að gera sér grein fyrir hvað verið sé að eyðileggja. 

Foreldrar síðuhafa höfðu nokkrum sinnum búsetuskipti á sambúðarferli sínum, og í tvö skipti fólust þau í sölu fasteigna. 

Í fyrra skiptið var seld íbúð á annarri hæð húss, og stóðu dyrnar að fyrstu hæð og annarri hæð hlið við hlið, þannig að gengið var upp á aðra hæðina um hringstiga í allstóru rými. 

Faðir minn var vörubílstjóri á þessum árum og einn af þeim, sem hann ók fyrir var Benedikt Gunnarsson listmálari sem stóð í húsbyggingu og þurfti á vörubíl að halda við það. 

Svo fór að Benedikt skorti fé til að greiða til fulls fyrir aksturinn.  

Honum hafði hins vegar verið starsýnt á stóran vegg við stigann og bauðst til að vinna upp í skuldina með því að mála á hann listaverk. 

Það gerði hann ósvikið og vakti veggurinn mikla almenna ánægju, ekki síst hjá gestum og gangangandi. 

Svo fór að íbúðin var seld og ákveðið að byggja einbýlishús í Fossvogi. 

Þegar gengið hafði verið frá kaupunum og komið í heimsókn hjá hinum nýju íbúum, brá foreldrum mínum heldur betur í brún.  Nýju eigendurnir höfðu viljað fríska til hjá sér og málað vegginn tilkomumikla í einum bleikum lit af Hörpusilki!   

Nýja einbýlishúsið var þaulúthugsað og teiknað af sjálfum Manfreð Vilhjálmssyni arkitekt, sem þekktur var fyrir frumlegar útfærslur. 

Miðpunktur hússinn skyldi verða stór og mikill arinn í stofunni og klæðning þar öll úr dýrum viði frá Finnlandi. 

Var þetta gert og stoltið mikið þegar flutt var inn.  

Svo illa tókst hins vegar til að mun lengra var niður á klöpp þarna neðst í Fossvoginn en reiknað hafði verið með, og bjargaði það málinu fyrir horn að faðir minn átti vörubíl og notaði hann til hins ítrasta til að fylla gímaldið upp með möl. 

En húsið reyndist allt of dýrt og varð ekki komist hjá því að selja það og fá sér ögn minna hús. 

Ágætis kaupendur fengust og gengu öll kaupin upp á punkt og prik. 

En enn á ný gerðist hið óvænta. Þegar foreldrar mínir heimsóttu nýju íbúana brá þeim í brún. 

Var ekki búið að tortíma hinni fokdýru finnsku innréttingu Manfreðs og slá í staðinn upp einfaldri masonítplötu þvert fyrir rýmið í staðinn?

Þrifu óvart burt veggskreytingar keyptar af borginni

Kerecis, nýtt og furðu óþekkt heiti.

Tilviljun varð til þess að síðuhafi heyrði orðið Kerecis nefnt fyrir tveimur vikum.  Tilviljunin fólst í því að það var einungis vegna sveppasýkingar á fæti sem heiti þessa nýstárlega framleiðanda rataði til mín.

Því miður festist heitið ekki í minni þegar í gær þurfti að kaupa sem hentugasta sokka til að nota við meðferð á þessari sýkingu, sem á sér fjögurra ára sögu. 

Og þar sem sokkarnir fengust hafði starsfsólk aldrei heyrt getið um fyrirtæki fyrir vestan sem stæði á baki við framleiðslu á stórmerkilegri framleiðsluvöru til að flýta og greiða fyrir því að sá grói.  

Forstjóri Kerecis fundaði með hægri hönd Bezos

Sótt gegn fallbeygingum.

Áberandi er þessa dagana hvernig farið er að glefsa í eignarfallsbeygingu íslenskunnar, sem ætti ekki að vera erfitt að viðhalda. 

Meirihluti íþróttafréttamanna er hættur að beygja orðið Breiðablik og búinn að gefa skít í þágufall og eignarfall þessa fallegea nafns; sagt er að Valur mæti Breiðablik og þessi eða hinn sé þjálfari eða leikmaður hjá Breiðablik. 

Fallbeygingunni er líka sagt stríð á hendur í nöfnum, sem enda á orðmyninni kaup. 

Það orð hefur frá alda öðli verið í fleirtölu þegar um er að ræða að versla; menn gera góð eða slæm kaup. 

En nú eru orð eins og Heimkaup, Fjarðarkaup og Hagkaup búin að missa beyginguna og vörukarfan var að hækka í Heimkaup, Fjarðarkaup og Hagkaup. 

Þar að auki er hart sótt að sjálfri sögninni að kaupa; fólk kaupir helst ekki neitt lengur, heldur er fólka að versla sér hitt og þetta. 

Vörukarfan hækkar mest í Heimkaup