Kústurinn er lykillinn að margföldum afköstum í snjóhreinsun.

Einfaldur kústur með mjúku hári er lykilatriði varðandi það að hreinsa snjó af bílum á sem fljótlegastan og afkastamestan hátt. Það er að minnsta kosti reynsla þeirra, sem notað hafa þessa aðferð. Áður hefur verið bent á þetta hér á síðunni, en miðað við það sem sjá má á mörgum bílum þessa dagana, virðist þessi vísa ekki of oft kveðin. 

Það er ekki nóg með að hægt sé að hreinsa ofan af þökum bíla, ef svo ber undir, heldur einnig að sópa snjónum í burtu á leiðinni að bílnum og í kringum hann. 

Fyrirfram sýnist kannski rétt að óreyndu að afskrifa þessa lausn á þeim forsendum að svona kústur sé alltof fyrirferðarmikill og komist ekki fyrir í bílnum eins og sköfurnar gera. 

En þetta reynist misskilningur, því að kústskaftið er langt og mjótt og fellur vel langsum inni í bílinn á milli sætanna, og er þá sjálfur kústurinn hafður aftast en endinn á kústskaftinu fremst. 

Fyrir neðan kústinn sést glytta í hvítt skaftið á venjulegri snjósköfu á milli sætanna. 

Það kom mjög á óvart þegar prófað var að koma svona gólfkústi fyrir í minnsta tveggja manna bílnum, sem er nú í umferð hér á landi, og reyndist það auðvelt. 

Í snjóatíð er hann þarna tiltækur og afköstin eru margföld á við afköst sköfunnar, sem líka er geymd í bílnum. 

 

Dæmi um hvernig á ekki að hafa bifreiðina

Það á ekki af Icelandair að ganga.

Stundum eru fyrirtæki of stór fyrir einstök lönd til þess að hægt sé að láta þau falla.

Bæði Loftleiðir og Icelandair áttu í miklu erfiðleikum þegar atburðir í Miðausturlöndum urðu til þess að félögin urðu fyrir miklu rekstrartapi.

Þá var neyðarlausnin að sameina þau með ríkisins hjálp.

Bæði Wow Air og Icelandair áttu lentu í hremmingum og eftir að Wow Air féll með braki og brestum má íslenskt flug ekki við því að Icelandair fari sömu leið. 

Að vísu er munurinn sá í þetta sinn, að fjöldi erlendra flugfélaga heldur uppi miklu flugi til Íslands, en þannig var það ekki á tímum Loftleiða og Flugfélags Íslands (Icelandair).

En á móti kemur að íslensk ferðaþjónusta er margfalt stærri núna og má varla við meiri áföllum. 

Eins og er, eru það ekki aðeins hinar nýju hremmingar vegna Covid-9 veirunnar, sem hafa slæm áhrif, heldur eru þþr fréttir dæmalaustar, að í helmingi af þeim eldsneytisgeymum Max-vélanna, sem skoðaðir hafa verið, hafi verið fullt af aðskotahlutum. 

Nóg er nú baslið samt búið að vera út af þeim flugvélum. 

 

Gengi hlutabréfa Icelandair hríðfellur

Ekki rímar þetta vel við fullyrðingar um minnkun Sahara.

Á blogginu og öðrum samfélagsmiðlum má af og til sjá fullyrðingar um ágæti hækkandi hitastigs á jörðinni á þann hátt að hærri hiti stuðli að framsókn gróðurlendis. 

Er eyðimerkurbeltið í Afríku og Asíu tekið sem dæmi um aukna gróðursæld og fréttir um aukna þurrka og hita kallaðar falsfréttir og heilaspuna "40 þúsund fífla í París 2015."   

Í fyrra komst þó rekmettað loft frá Sahara alla leið til Íslands í nokkra daga, og í Suður-Evrópu þýðir þurrara og heitara loft, sem meðal annars berst norður yfir Miðjarðarhafið frá Sahara einfaldlega það, að gróður á erfiðara uppdráttar en áður. 

Enn bið á flugi frá Tenerife

Það verður að vera rétt gefið.

"Það er nefnilega vitlaust gefið" orti Steinn Steinarr, og eins og rakið var í pistli hér á síðunni fyrir sólarhring, getur sá möguleiki eigenda tengiltvinnbíla að sleppa því að hlaða bílinn rafmagni heldur láta brunahreyfilinn að mestu um að útvega orkuna, skapað tilhneigingu þeirra til að spara sér tíma eða slá hlutunum upp í kæruleysi. 

Meira að segja hafa sumir seljendur tvinnbílanna, sem ekki er hægt að tengja við rafmagn,  reynt að gylla eiginleika þeirra með því að segja að þeir séu "sjálfhlaðnir", en með því er ýjað að því að rafvæðingin séu svo fullkomin, að notkun rafmagns í bílnum nánast detti af himnum ofan. 

Önnur útgáfa af þessu eru nýjar auglýsingar um bíla, þar sem rafmagnið á að hafa haldið innreið sína í hybrid-útgáfum þeirra. 

Sú innreið er samt miklu minni en hjá fyrri hybrid-bílum, enda heitir hún "mild-hybrid" og felst í því að leyfa rafmagni að koma til smáhjálpar í drifrásinni í gegnum rafalinn og rafgeyminn. 

Ef menn ætla sér í raun og veru að minnka notkun jarðefnaeldsneytis að einhverju gagni, verður ekki komist hjá því að ganga alla leið og ívilna aðeins hreinum eldsneytisbílum. 

Og þá þarf ekki að sökum að spyrja, að þegar nýr Kia e-Niro rafbíll er kynntur sé leikarinn frægi með þessu nafni fenginn til að auglýsa hann á nánast öllum net-miðlum og sjónvarpsstöðvum heims. 

P.S.  Það er misskilingur þegar talað er um sótspor nýrra bensínknúinna bíla. Lengi vel átti slíkt aðeins við um dísilbíla, en nú er sótsporið að hverfa hjá þeim vegna nýrra krafna um það. 

Hjá bensínknúnu bílunum snýst málið fyrst og fremst um kolefnissporið, CO2. 

Sala nýrra tvinnbíla bönnuð frá 2035

Á norrænan mælikvarða er Sanders hægra megin við miðju.

Þótt stefna Bernie Sanders sé hægra megin við miðju á íslenskan og norrænan mælikvarða, er það ekki það sem skiptir máli fyrir kjósendur í Bandaríkjunum, því að myndi meðaltalsstefnan lenda úti á hægri væng. 

Ef Sanders verður útnefndur frambjóðandi Demókrataflokksins verður hann að fá með sér varaforsetaefni, sem er sem næst miðjunni og þar að auki verður Sanders að sveigja stefnu sína sem næst miðjunni.  

Í forkosningunum 2016 höfðuðu bæði Sanders og Trump til óánægjufylgis, sem var fráhverft því tákni kerfisins sem mörgum þótti Hillary Clinton vera. 

Ef Sanders getur fiskað til sín óánægjufylgi í baráttu við Trump gæti slíkt haft áhrif. 

Sanders vann stórsigur

Vandinn á næstu áratugum speglaðist í ummælum forstjórans við Þeystareyki.

Vandinn vegna sölu upprunavottorða er ekki sá eini varðandi slagorðið um 100% endurnýjanlega orkuframleiðslu Íslands. 

Um þessa fullyrðingu gildir svipað og sagt var að Bíla Lási hefði spurt meiraprófsnemendur: "Hvað er að þegar ekkert er að, en þó er ekki allt í lagi?"

Svarið vafðist fyrir mörgum, en svar Lása var magnað: "Það er ekkert að, en þó ekki allt í lagi, ef litla gatið á bensínlokinu er stíflað." 

Nánar tiltekið, var ekkert að á meðan ekki var eytt miklu af bensíngeyminum. En ef dregið far að fylla hann eftir langan akstur, varð þrýstingusmunurinn svo mikill innan geymis og utan við að bensínið skildi eftir sig lofttæmi inni í geyminum, að að annað hvort bilaði bensíndælan eða geymirinn varð innfallinn, nema hvort tveggja væri. 

Svipað gildir um mörg hundruð megavatta gufuaflsvirkjanir hér á landi. Þegar ákveðið var að fara út í virkjanirnar á háhitasvæðum Reykjanesskagans,  allt frá Þingvallavatni til Reykjanestáar, voru í ljósi mikilla tekna af hundruðum megavatta reistar virkjanir, sem tóku mun meiri orku út úr orkuhólfunum undir þeim, en nam innstreymi heits vatns í staðinn. 

Guðmundur Pálmason sem var brautryðjandi í þessum efnum fyrir hálfri öld, lagði mikla áherslu á að fara ekki of geyst í upphafi, heldur hafa alltaf borð fyrir báru, en ekki var farið eftir því við Kröfluvirkjun. 

Síðár létu menn sér nægja að setja það sem forsendu fyrir gufuaflsvirkjunum, að orkan entist í fimmtíu ár, en slíkt stenst alls ekki kröfur um sjálfbæra þróun. 

Forstjóri Landsvirkjunar tók það sérstaklega fram við opnun Þeystareykjavirkjunar að enda þótt hægt hefði verið að hafa hana miklu stærri en hún að lokum varð, hafi verið ákveðið að fara að með nægilegri gát til þess að ekki yrði um ágenga orkuvinnslu að ræða. 

Síðuhafi minnist þess að á fyrstu fundunum um þessa virkjun voru sumir svo æstir að einn sá harðasti hrópaði hástöfum: "Það eru þúsund megavött þarna!  Þúsund megavött!"

Ólafur Flóvenz og Guðni Axelsson sögðu í greinarflokki í Morgunblaðinu að eina leiðin til þess að tryggja sjálfbæra þróun án rányrkju, væri að virkja aðeins brot af finnanlegri orku í upphafi og gefa síðan góðan og nægan tíma til þess að fylgjast með því og tryggja það að nægilegt innstreymi heits vatns væri til að viðhalda orkunni til framtíðar.

Á þann hátt væri hægt að nýta sér það að geta auglýst græna orku.   

Áður hefur verið fjalla um ástand háhitasvæða gufuaflsvirkjananna á Reykjnesskaga og ef Landsvirkjun er umhugað um að auglýsa vel hina endurnýjanlegu orku Íslands í heild, þá er talan 70% nær lagi en 100%.   

Forstjóri Landsvirkjunar gagnrýnir SI

Rímar ekki við kenningarnar um "kólnun".

Af og til birtast blaðagreinar, skreyttar völdum hitatölum, sem eiga að afsanna eða varpa efa á þá meginniðurstöðu vísindamanna að loftslag hafi farið hlýnandi hér við land. 

Í einni þeirra var það gert að aðalatriði að íslenskir jöklar hefðu hlaupið fram á árunum 1965-1990. 

Nú hefur það blasað við hverjum þeim, sem fylgst hefur með jöklum landins síðustu hundrað árin, að þeir hafa í heildina litið minnkað mikið og rýrnað. Svokallaðir framhlaups skriðjöklar eiga það að vísu til að haupa fram a tímabilum hlýnunar, svo sem Brúarjökull 1934, en í meginatriðum er ástandið skýrt varðandi stórfellda rýrnun jöklanna, sem blasir til dæmis einkar vel við séð frá hringveginum sjálfum varðandi Gígjökul, Sólhimajökul, Skeiðarárjökul, Skaftafellsjökul, Svínafellsjökul, Kvíárjökul, Breiðamerkurjökul og Hoffellsjökul. 

Fiskar hafa fært sig norðar og er makríllinn gott dæmi. 

Í einni af nýjustu færslunni um kólnun er gengið svo langt að segja að sjórinn við Ísland sé við það að fyllast af hafís á borð við það sem gerðist á hafísárinu 1968, hvorki meira né minna. 

Birt er línurit sem á að sanna að kuldatímabil hafi ríkt síðan um aldamót, en þegar ritið er skoðað nánar sést, að frá aldamótum er hlýrra samanlagt en á nokkru öðru sambærilegu tímabili. 

Far þorsks við Ísland að breytast

Helsti kostur tengiltvinnbíla getur líka verið veikleiki.

Drægniskvíði er nýyrði, sem notað er um óþægilega tilfinningu ökumanna rafbíla, sem skapast af áhyggjum af því að glíma við rafmagnasskort á ferðum sínum. 

Kvíðinn er nátengdur ástandinu í innviðakerfi rafbíla, sem byggist mjög á því að geta treyst á aðgang að hraðhleðslustöðvum. 

Sé umferðin um þær svo mikil að biðraðir myndist, getur það orðið óþægilegt fyrir ökumann og farþega. 

Tvær leiðir eru til að setja undir þennan leka:  Annars vegar að hafa möguleika til þess að knýja rafbílinn áfram með eldsneyti ef rafmagn fæst ekki. BMW i3 rafbíllinn var í upphafi fáanlegur með lítilli 650 cc bensínvél (range extender), en hefur gefist upp á þeirri lausn, og nú fæst i3 aðeins sem hreinn rafbíll. 

Hvað snertir síðuhafa hefur hann velt vöngum yfir því að fá sér 50cc lausbeislaðan bensínhreyfil, sem hægt er að kaupa hjá Arctic trucks, er aðeins aðeins um 20 kíló, afar meðfærilegur og fyrirferðarlítill og framleiðir ca 1 kílóvatt af rafmagni. 

Hann yrði tiltækur sem varaafl ef fara þyrfti langt frá byggð eða ef rafafl þryti af öðrum orsökum. Þessi lausn hefur ekki verið reynd. 

Þar með virðist hin lausnin, sem svonefndir tengiltvinnbílar bjóða upp á, vera sú eina, sem hingað til hefur getað leyst þennan vanda fullkomlega, eins og velgengni Mitsubishi Outlander PHEV ber vitni um. 

Nýr Volvo XC40 tengiltvinnbíll er af svipuðum toga. 

Í tengdri frétt á mbl.is er hann kallaður XC Recharge, en í erlendu bílablaði er það heiti á hreinum rafbíl Volvo, en tengiltvinnbíllinn með heitið WC Twin engine. 

Uppgefin drægni tengiltvinnbíla er yfirleitt að hámarki 50 kílómetar á rafaflinu einu, sem felst í rafhlöðum með kringum 13 kWst en mun nær 30 km innanbæjar hér á landi. 

Volvo tengiltvinnbíllinn er með 10,7 kWst og uppgefna 45 km drægni, sem gæti dalað niður fyrir 30 kWst við íslenskar aðstæður. En meðalakstur einkabíla innanbæjar er ekki nema rúmlega 30 km á dag þannig að oftast hrekkur rafaflið langt til að fullnægja innanbæjar akstursþörfinni. 

Ástæðan til þess að drægnin er ekki meiri en einföld. Til þss þyrfti of mikinn þunga og fyrirferð rafhlaðna, enda eru tengiltvinnbílarnir hátt í tvö tonn að þyngd. 

Í alþjóðlegum útreikningum er bensíneyðsla tengiltvinnbílanna áætluð 2 lítrar á hundrað kílómetra, og er þá gert fyrir ákveðnu meðaltali af akstri innanbæjar og úti á vegum. 

Innifalið í því er að gera ráð fyrir bílarnir séu hlaðnir með rafmagni eftir föngum. 

En þá komum við að veikleika þeirra, eða öllu aðstæðum eigendanna, því að síðuhafi kannast vel við það að hyllast til að nenna ekki að hlaða bílinn heima við, þótt það kosti aðeins samtals um 15 mínútur að setja bílinn í samband og taka hann úr sambandi. 

Vel stæður eigandi tengiltvinnbíls gæti því lent í því að sleppa því að hlaða úr því að hann þarf ekki að hafa áhyggjur af orkuskorti, úr því að bensín/dísilvél er í bílnum. 

Sé mikið um þetta verður eldnsneytiseyðsla tengiltvinnbílsins meiri en ef hann væri með engan rafhreyfil og hefur síðuhafi heyrt nokkur dæmi um slíkt. 

Af þessum sökum er komin í gang viss tilhneiging yfirvalda til þess að stuðla aðeins með ívilnunum að því að hraða rafbílavæðingunni með hreinum rafbílum eingöngu. s

Þess má geta að hinn hreini rafbíll Volvo er með stórri 78 kst rafhlöðu, sem á að geta dugað til yfir 400 kílómetra aksturs. 

Frumsýna nýjan Volvo XC40 Recharge

Eldvörp, snilldarorð yfir einstætt fyrirbæri á þurrlendi jarðar.

Gígaraðir á gossprungum á flekaskilum meginlanda eins og Eldvörp fyrir suðvestan Svartsengi er hvergi að sjá á þurrlendi jarðar nema á Íslandi.

Hér á landi eru slíkar gígaraðir mun algengari en marga grunar, því að gígaraðir, sem gaus úr á ísaldartíma, bera þess merki að hafa myndast við það að bræða jökulinn ofan á sér, og eftir að jökullinn fór fyrir rúmum 11 þúsund árum, standa þessir gígar eftir sem móbergshryggir.

Einna mögnuðustu móbergshryggir landsins eru við vatnið Langasjó á Síðuafrétti, suðvestur af Tungnaárjökli, en af mörgum er að taka á öllu eldvirka svæðinu á Íslandi.

Lakagígar eru langstærsta gígaröð Íslands, þannig að ef menn ætla sér að sjá stærri gígaröð en Eldvörp, þarf að fara alla leiðina austur á svæðið milli Vatnajökuls og Suðurjökla.

Það er óskiljanlegt, að um er að ræða gígaröð eins og Eldvörp, einstætt fyrirbæri á heimsmælikvarða, í nokkurra kílómetra fjarlægð frá aðal alþjóðaflugvelli landsins, skuli vera fyrir hendi framkvæmdaleyfi fyrir sérstakri Eldvarpavirkjun með tilheyrandi óafturkræfum og neikvæðum umhverfisáhrifum. 

Enn verri er þessi fyrirætlan vegna þess að undir Eldvörpum og Svartsengi er sameiginlegt orkuhólf fyrir allt Svartsengis-Eldvarpasvæðið, og því aðeins verið í örvæntingu og skammsýni að hamla á móti óhjákvæmilegu orkufalli svæðisins vegna svonefndrar ágengrar orkunýtni; fyrirbæri, sem hefur verið kallað rányrkja á íslensku. 

Og því hraðari  og meiri sem rányrkjan er, því stærra og brattara verður orkuhrunið á endanum.  

Á efri myndinni er horft yfir hluta Elvarpa til norðausturs, í átt að Svartsengi í fjarlægð, en á neðri myndinni  er horft í hina áttina, til suðvesturs í átt að Reykjanesvirkjun við sjónarrönd. 

Lífshættulegt gas í helli við Eldvörp

"Fljúgandi Finnarnir" stökkva iðulega enn lengra en James Bond."

Alveg fram á okkar daga hefur meirihluti vegakerfisins í Finnlandi verið malarvegir.

Að flestu leyti er slíkt bagalegt, en að einu leyti skapaði þetta heimsfrægð hinna "fljúgandi Finna", sem fóru margsinnis á flug á rallbílum sínum með því að aka um öldótt landslagið sem hinir frumstæðu vegir lágu um. 

Það lék ljómi um nöfn eins og meistarana Marku Alen, Toivonen, Ari Vatanen og Hannu Mikkola, en ævinlega hafa Finnar líka átt djarfa og hugrakka ökumenn, sem skapa spennu og æsing í kringum sig, sýna ævintýralega takta, en lenda líka í mögnuðum hamagangi og áföllum. 

Nafn Jari-Matti Latvala kemur þar til dæmis í hugann. Latvala hefur fjórum sinnum borið sigur úr býtum í eina vetrar/snjórallinu í HM í rallakstri, Sænska rallinu, en varð að hætta í rallinu núna á 7. sérleið vegna bilunar. 

Það var ógleymanlegt fyrir síðuhafa að taka þátt í HM keppninni þar 1981, og sjá má á Youtube smá myndbrot af Latvala á æfingu fyrir rallið núna, sem gefur smá hugmynd um loftköstin í því ralli.  136 bílar tóku þátt í keppninni þá, og okkur bræðrum tókst að komast í mark í 66. sæti. 

Í röllum hinna bestu á heimavelli í Finnlandi eins og hinu árlega HM-ralli, sem lengi hét Þúsund vatna rallið en heitir nú Finnlandsrallið, eru sumir vegakaflar merktir með 10, 20, 30 og 40 metra merkjum, þar sem þeir lenda, sem fljúga fljúga hæst og lengst. 

Þetta eru þekktir staðir og alvöru flug, án nokkurra tæknibrellna í myndatöku í viðurvist þúsunda áhorfenda iðulega lengra en þá 30 metra sem hinn nýi Landrover Defender mun sjást fara í nýrri James Bond mynd. 

Síðuhafi átti þess kost 1986 að taka þátt í sparaksturskeppni, sem hófst og lauk í Mekka finnsks rallaksturs, Jyveskila. 

Finnland er ekki fjöllótt, en á stórum svæðum liggja malarvegirnir um hæðótt og öldótt landslag þar sem stundum er hver blindhæðin af annarrri með mismunandi beygjum hver. 

Í sparakstrinum var að vísu keppt í því að fara sem sparlegast með bensínið og að engu óðslega, en engu að síður var afar gefandi að aka suma malarkaflana, sem þekktir eru í finnskum röllum og ímynda sér hvernig það væri að vera taka hverja beygjuna og hæðina af annarri á hámarkshraða þar sem rytminn skiptir öllu og það að láta bílana fljúga þannig, að þeir komi alltaf flatt og rétt niður úr hverju blindflugi á hárréttum stað og með stýri og bensíngjöf nákvæmlega stillta til að spóla sig út úr lendingunni.   

Á þeim myndskeiðum á Youtube, þar sem slíkt er sýnt, er hrein unun að sjá hið ótrúlega vald sem bestu finnsku snillingarnir hafa yfir listasmíðuðum keppnisbílum sínum.  

Fékk það óþvegið