Viðreisn og Björt framtíð einu flokkarnir í báðum viðræðunum.

Af sjö flokkum á þingi hafa aðeins tveir, Viðreisn og Björt framtíð, tekið þátt í báðum þeim stjórnarmyndunarviðræðum og tilraunum sem eru að baki.

Þessir flokkar liggja nálægt miðjunni á vinstri-hægri kvarðanum, en Viðreisn þó frekar hægra megin á miðjunni og Björt framtíð vinstra megin á miðjunni. 

Af því að hvorki vinstri fjórflokkurinn né Framsjallar fengu meirihluta og Viðreisn riðlaði kerfinu þannig að pattstaða myndaðist í stað þess að fyrrverandi stjórnarandstaða hefði getað tekið við af fyrrverandi stjórnarmeirihluta, hefði mátt ætla við fyrstu sýn að Viðreisn væri í sterkri oddaaðstöðu, ekki síst vegna þess, að þessi nýi flokkur gat myndað stjórn til hægri á miðjunni með Sjálfstæðisflokki og Bjartri framtíð og þannig komið sér hjá því að verða þriðja hjól undir núverandi starfsstjórn.

En málið varð flóknara þegar í ljós kom að nú liggur fyrir að Viðreisn hefur hvorki getað samið til hægri né vinstri.

Því veldur að stefnumál flokksins stangast sitt á hvað á við stefnumál hægri flokkanna og vinstri flokkanna, þannig að það strandar á Viðreisn í báðar áttir.

Raunar er hægt að segja að þessi lýsing hér að ofan sé of einföld, mynstrið sé miklu flóknara.

En fólkið í Viðreisn verður að íhuga, hvort það geti farið svo á endanum, að í stað þess að formaður hennar myndi stjórn, verði mynduð stjórn yfir miðjuna þar sem farið verði framhjá Viðreisn.

En  slíkt hefur áreiðanlega ekki í upphafi verið ætlun þeirra sem stefnu flokksins ráða.  

Heiðarlegast að slíta viðræðunum

Kemur Framsókn út úr mistrinu eins og 1978?

Framsóknarflokkurinn beið hinn fyrsta stóra ósigur sinn frá 1916 í kosningunum 1978. Hringekja stjórnarmyndunartilrauna fór í gang eins og nú og á endanum reyndist eina færa lausnin vera að formaður Framsóknarflokksins myndaði stjórn með Alþýðubandalagi og Alþýðuflokki. 

Nú tapaði Framsóknarflokkurinn enn meira fylgi en 1978, eða meirihluta fylgisins 2013, en munurinn á stöðunni núna og 1978 er sá, að 1974-1978 var Sjálfstæðisflokkurinn með stjórnarforystu, en ekki Framsóknarflokkurinn, eins og nú er komið málum.

Þetta gerir það sálfræðilega erfiðara nú en 1978 að næsti forsætisráðherra verði úr Framsóknarflokknum.

Hins vegar sýna slit tveggja stjórnarmyndunartilrauna þar sem Viðreisn er einn flokkanna sem sitja við borðið, að skattamál og sjávarútvegsmál, sem eru helstu vinstri-hægri málefnin, sigla viðræðunum fyrst og fremst í strand.

Það er athyglisvert að Framsóknarflokkurinn stendur að mörgu leyti nær vinstrinu en Viðreisn, rétt eins og að Framsóknarflokkurinn stóð nær vinstrinu en Sjálfstæðisflokkurinn 1978.

Þátttaka Framsóknar gæti hins vegar strandað á ágreiningi um landbúnaðarmál þótt slíkur ágreiningur hafi ekki reynst úrslitaatriði í stjórnarmyndunum Framsóknar fyrr á tíð.    

Búið að slíta stjórnarviðræðum

Þetta vildi fólkið, var það ekki?

Í áratug hefur verið kyrjaður söngurinn og síbyljan um "nauðsyn atvinnuuppbyggingar" á Suðurnesjum í formi stóriðju í Helguvík og byggingu stórra jarðvarmaorkuverða beint ofan í helstu náttúruperlum Reykjanesskagans. 

Allan þennan tíma hefur það verið básúnað að fólkið á svæðinu heimti þetta og að ekki eigi að hlusta á þá sem tala um "eitthvað annað" en stóriðjuna og stórvirkjanirnar. 

Slíkir "úrtölumenn" og "öfgamenn" í umhverfismálum séu "á móti rafmagni", ´"á móti atvinnuuppbyggingu" og "vilji fara aftur inn í torfkofana."

Fyrsta viljayfirlýsing nýrrar ríkisstjórnar 2013, sem sagt var að væri einróma skoðun hennar, var sú að álver í Helguvík væri forgangsverkefni sem þyldi enga bið. 

Það yrði að "bjarga Suðurnesjum" eftir brottför Kanans. 

Nú hefur kísilmálverksmiðja risið í Helguvík og aldrei hefur sú ríkisstjórn, sem enn situr, dregið til baka yfirlýsinguna frá 2013, enda standa enn grindur kerskálans, sem reistar voru þegar hátíðleg athöfn og undirritun samninga fór fram 2007. 

Þá ber svo við, að verið er að amast við mengun frá kísilmálmverksmiðjunni sem þó er innan þeirra marka sem sett voru og öllum átti að vera ljós. 

Og kerskálagrindurnar bíða eftir því að álver, sem miklu, miklu stærra, já, margfalt stærra en kísilmálmverksmiðjan, rísi í Helguvík og þá væntanlega með miklu meiri mengun sem líka verði innan settra marka. 

Er hugsanlegt að jafnvel sama fólkið og heimtaði sem mesta stóriðju í Helguvík og kaus þá stjórnmálamenn, sem mestu lofuðu í þeim efnum, sé nú að mótmæla broti af því sem heimtað var?

Þetta vildi fólkið, var það ekki?  Það hlýtur að fagna því að mengunin frá broti af þeirri stóriðju sem þarna á að koma, sé innan marka sem fyrirfram var vitað hver yrðu?

Fjöldi ábendinga um mengun í Helguvík

Hið íslenska hugarfar, "að láta á þetta reyna."

Atvikið á brúnni á Vatnsdalsá sl. sumar, sem brotnaði undan 57 tonna þunga eins og sjá má í tengdri frétt er ekki einsdæmi hér á landi. Fyrir tæpum 20 árum reyndi bílstjóri einn á þungum flutningabíl að komast fyrir gamla brú í uppsveitum Árnessýslu á bíl, sem bæði var of breiður og of þungur. 

Hann virti að vettugi skilti við brúna, sem kváðu á um hámarksbreidd og þyngd og af ummerkjum var að sjá, að hann hefði ætlað að reyna að komast yfir með því að fara það hratt að brúin hefði ekki tíma til að láta svo mikið undan að hún brysti. 

Brúin, sem var að svipaðri gerð og brúin yfir Vatnsdalsá, brotnaði að vísu ekki, en bognaði hins vegar svo mikið þegar bíllinn brunaði inn á hana, að hátt burðarvirkið í henni lagðist inn og klemmdi bílinn svo að hann stórskemmdist ekkert síður en brúin sjálf. 

En bílstjórinn hafði það upp úr krafsinu að komast samt yfir með stórskemmdum á bíl og brú með því að láta á það reyna, hvort það væri hægt í staðinn fyrir að eyða um hálftíma með því að aka aðra leið. 

Í tilkynningu rannsóknarnefndar samgönguslysa kemur fram að bílstjórinn hafi ekki verið í bílbelti og kastaðist hann því til og hlaut áverka. 

Og ekki var þetta atvik heldur tilkynnt til vinnueftirlitsins. 

Bar ekki þunga bílsins

Þarf að fljúga á sama tíma að og frá Hvassahrauni og Reykjavíkurflugvelli.

Fyrir um sex áratugum var rætt um flugvallarstæði norður af Hvassahrauni. Flugmálastjóri bauð þá flugráði að koma í flugferð, þar sem flogið var aðflug að hrauninu og einnig í sömu flugferð að og frá Reykjavíkurflugvelli. 

Það var allhvöss aust-suðaustanátt og því ókyrrt í báðum aðflugi og fráflugi á báðum stöðunum. 

Í aðflugi og fráflugi að vallarstæðinu í hrauninu varð svo ókyrrt að flugráðsmenn fylltu ælupokana í vélinni og enda þótt ókyrrt væri líka í aðflugi og lendingu á Reykjavíkurflugvelli var það hátíð miðað við ósköpin suðurfrá. 

Þar með varð þetta dautt mál þar til að nógu langt er nú um liðið að það á að byrja aftur á því sama. 

En þá verður líka að fljúga í sömu ferðum að og frá Reykjavíkurflugvelli og að og frá brautum í Hvassahrauni. 

Öðruvísi verður ekki hægt að bera saman, hve oft verði ófært til flugs á þessum tveimur flugvöllum. 

Veðurathuganir í Hvassahrauni að hefjast

Hvert ætlaði ökumaðurinn að forða slysinu?

"Fram, fram, fylking, / forðum okkur hættum frá..." var stundum sungið hér í gamla daga. 

Við sungum að sjálfsögðu ekki: "Fram, fram, fylking, / forðum hættum okkur frá..."

Nú sér maður í frétt að ökumaður hafi ætlað að forða slysi. 

Í söngnum í gamla daga var sungið um að að við ætluðum að forða okkur frá hættum. 

En í umræddri frétt er sungið um að forða slysinu frá einhverju, sem ekki er nákvæmlega tilgreint. 

En nefndur er ljósastaur, og þar með virðist ökumaðurinn hafa ætlað að forða slysinu frá staurnum og láta það gerast annars staðar.  

Ökumaðurinn hafi sem sagt ekki ætlað að forðast slysið eða afstýra slysi, heldur forða slysinu frá sér. Sem þýðir samkvæmt orðanna hljóðan að hann ætlaði ekki að koma í veg fyrir slysið, heldur færa það til og láta það gerast annars staðar. 

Að forða slysi frá einhverju getur varla verið annað en bull, fullkomlega órökrétt. 

Þessi pistill er skrifaður til þess að hægt sé að forðast mistök á borð við umrædda setningu. 

Hann er ekki skrifaður um það að forða mistökunum, - forða mistökunum frá einhverju. 

Nema þá að segja hvert eigi að forða þeim og hver eigi þá að sjá um að þau gerist.  

 

Ætlaði að forða slysi en valt

Hver fann upp auðlegðarskattinn? Svar: Ríkisstjórn Sjálfstæðisflokksins 1949.

Nú ryðjast menn fram á ritvöllinn og hafa allt á hornum sér varðandi auðlegðarskatt. 

Segja að verið sé að endurvekja "uppfinningu" stjórnar Jóhönnu Sigurðardóttur. 

En það er rangt. 

Auðlegðarskattur, sem þá hét reyndar stóreignaskattur, var uppfinning ríkisstjórnar, þar sem Sjálfstæðismenn voru einir í stjórn, stjórn Ólafs Thors, sem settist að völdum haustið 1949. 

Stjórnin var að vísu minnihlutastjórn en engu að síður önnur tveggja slíkra stjórna, sem setið hafa síðan Ísland fékk ríkisstjóra árið 1941. 

Stóreignaskatturinn var geirnegldur í mars 1950 þegar samsteypustjórn Sjalla og Framsóknar tók við af stjórn Ólafs Thors og siglt var inn í tímabil svonefndra "helmingaskiptastjórna", sem stóð fyrst frá 1950 - 1956, síðan frá 1974-1978 og loks frá 1995-2007. 

Það má reyndar færa rök að því að auðlegðarskatturinn sé miklu eldri, því að tíundin sem kirkjan lagði á fyrir níu öldum var af svipuðum toga.  En á okkar tímum voru það þingmenn og ráðherrar Sjálfstæðisflokksins sem "fundu hann upp."  

VG vill stórfelldar skattahækkanir

Guðmundur og Geirfinnur: "Ég er kominn heim!"?

Gunnar Tryggvason leigubílstjóri fannst látinn í bíl sínum 1968. Morðvopnið, skammbyssa, fannst hjá manni, sem var ákærður fyrir morð en var sýknaður. Málið telst óupplýst.

Fram til ársins 1974 fundust allir þeir, sem sannanlega voru myrtir á Íslandi, látnir, og eftir 1975 fundust hinir myrtu allir sömuleiðis.

Í einstaka tilfelli varð niðurstaða morðrannsóknar sú, að málin teljast óupplýst. 

Í sumum málum töldust sakborningar ósakhæfir. 

Í lista á netinu yfir morð á Íslandi vantar tvö mál, þar sem sakborningar fengu þó þyngstu refsingar sem höfðu þá verið dæmdar fyrir morð á síðari tímum hér á landi. 

Þetta eru hin svonefndu Guðmundar- og Geirfinnsmál. 

Halló, af hverju?

Það skyldi þó ekki vera vegna þess að þetta eru einu málin, þar sem vantaði lík og vantaði morðvopn eða önnur áþreifanleg sönnunargögn?

En samt þau mál, þar sem þyngstu dómarnir féllu. 

Hvenær ætla menn að viðurkenna að þetta voru og eru óupplýst mannshvörf? 

Tugir mannshvarfa síðustu áratugi hafa verið af ýmsum toga og í einu þeirra hvarf Íslendingur erlendis, var úrskurðaður látinn, en labbaði síðan sprelllifandi inn í gegnum Leifsstöð tólf árum síðar og úr því að hann var lifandi urðu eftirmál engin. 

Málið dautt, en maðurinn ekki.  

Líkt og þessi maður gerði, gætu bæði Guðmundur og Geirfinnur vel verið enn á lífi og átt það til að labba eins og ekkert sé í gegnum Leifsstöð og syngja lagið: "Eg er kominn heim!"

Það verður að renna upp sá dagur að úrskurðað verði í enduruppteknum Guðmundar- og Geirfinnsmálum: Málin teljast óupplýst. 

 

Ný ábending frá „traustum aðila“

Vann í rússneskri rúllettu og á að vera ánægður með að aðrir tapi.

Ég fór í rússneska rúllettu í fyrra og var svo heppinn að vera vinningshafi eftir að hafa beðið í sjö mánuði eftir að vera myndaður og fá úrskurð um að ákveðið fyrirbæri í nýranu væri ekki krabbamein.  

En fyrirfram var uppgefið af læknunum, að biðtíminn á biðlistanum mætti alls ekki vera lengri en þrír mánuðir, því að ef hann yrði lengri, væri tekin of mikil áhætta á því að tapa, jafnvel lífinu ef svo bæri undir. 

Á biðlistunum þá voru þúsundir fólks og ég gat ómögulega verið ánægður með þetta ástand í þjóðfélagi sem telur sig vera með þeim ríkustu í heimi.

Ég vissi að þótt ég hefði sloppið væru einhverjir þarna úti, sem hefðu tapað, dáið ótímabærum dauða á biðlista. 

Það er nefnilega staðreynd. 

Lesa má stanslaust hér á blogginu að með því að segja frá þessu séu ég og fleiri sem vilja úrbætur að níða niður land mitt og þjóð. 

Ósk Kára Stefánssonar, mín og þeirra tuga þúsunda sem skrifuðu undir áskorun um betra heilbrigðiskerfi feli í sér að við aðhyllumst fyrirbæri, sem kalla skuli "ónýta Ísland.

Sú stefna okkar að útrýma biðlistum skuli heita "ónýta Ísland" og vera svo forkastanleg að það sé tuggið upp aftur og aftur hvers konar afstyrmi við séum.  

Sagt er að við "séum á móti", og það sé höfuðsynd. 

Nú er búið að kyrja þennan söng svo lengi, að maður á að sætta sig við það að það sé talið nánast saknæmt að vera með lífinu og á móti ótímabærum og óþörfum dauða.

Nei, maður á að þegja og hætta að vera svo neikvæður að berjast gegn veikindum og dauða.  

Fá með reglulegu millibili framan í sig: "Stefna þin er ónýta Ísland," skammastu þín!

Maður á að vera því glaðari, sem maður vinni fleiri rússneskar rúlletur biðlistanna, og glaðastur ef maður tapi strax. Þá er einum röflaranum færra. 

Staðreynd að fólk deyr á biðlistum

Ný ógn og ruddaskapur. Með rettuna í vinstri og símann í hægri.

Eftir að hafa breytt ferðavenjum sínum í að fara að mestu leiðar sinnar á tveimur hjólum, annars vegar á rafreiðhjóli og hins vegar á léttu vespu-vélhjóli eftir atvikum, tekur maður betur eftir hegðun bílstjóranna í umferðinni, því að hvort tveggja er, að maður hefur meiri tíma og betri aðstöðu á hjóli til að fylgjast með því sem er að gerast næst manni en undir stýri á bíl, og þar að auki er meiri þörf er á að hafa athyglina vakandi á hjóli en á bíl, vegna þess hve maður er gersamlega berskjaldaður og óvarinn fyrir uppátækjum bílstjóranna. 

Geðþótta skyndiákvarðanir eru hættulegastar. Til dæmis þegar bílstjóri tekur fyrirvaralausa U-beygju yfir heila miðlínu á þjóðvegi svo að lögreglumaður á vélhjóli liggur eftir stórslasaður og mölbrotinn. 

Með reglulegu millibili munar mjóu að slys verði.

Bílum er vippað skyndilega eldsnöggt yfir á næstu akrein við hliðina án þess að gefa stefnuljós.

Snarhægt er fyrirvaralaust á bílum án stefnuljósagjafar til þess að geta skutlað sér inn í bil á milli bíla á akreininni við hliðina.

Nýlega ætlaði ég að fara rólega eftir gangbraut yfir aðrein þar sem umferðin á gangbrautinni hafði grænt ljós á móti sér.

Ég var samhliða gangandi manni. 

Þá kom bíll á mikilli ferð aðvífandi. Hann kom seinna að staðnum þar sem ferlarnnir mættust heldur við, en fór hraðar en við. 

En ef hann hægði ekki ferðina var ljóst að hann myndi aka á okkur þar sem ferlar gangbrautar og aðreinar mættust ef allir héldu áfram ferð sinni.

Yfirleitt hægja bílstjórar á sér við þessar aðstæður og leyfa gangbrautarfólkinu, sem horfir á grænt umferðarljós fyrir framan sig, að halda áfram. En ekki þessi. 

Við stönsuðum á síðustu stundu og útkoman var skýr: Bílstjórinn hefði ekið á okkur eins og ekkert væri ef við hefðum ekki stansað. Ekki málið. Bara rétt sisvona.  

Þarna var fróðlegt að sjá hve langt sumir treysta sér að ganga í því að neyta aflsmunar.

Frænka mín ein stórslasaðist í hitteðfyrra, axlarbrotnaði illa þar sem hún hafði stansað á bíl sínum við rautt umferðarljós.

Ökumaður í bíl á eftir henni var í óða önn að senda smáskilaboð og ók á fullri ferð aftan á bíl hennar. Ári eftir slysið þurfti hún enn að láta sprauta sig vikulega og var hvergi nærri búin að ná sér þrátt fyrir samfellda sjúkraþjálfun.

Efast um að hún verði jafngóð eftir. En niðurstaðan, miðað við orsakir slyssins, var sú að tilraunin til að senda skilaboðin vó þyngra en að stansa á rauðu ljósi.  

Það kemur reglulega fyrir þegar ég er á rafreiðhjólinu við hringtorg að bílstjórar komi að og eru í miðju farsímasamtali í þann mund sem þeir aka yfir gangbraut og inn í flókið hringtorgið.

Sumir ranka við sér og stoppa, en ég treysti því miður ekki slíkum bílstjórum og gef með táknmáli til kynna að meðan þeir séu í símanum muni ég ekki hreyfa mig. 

Sjá má á svip eins og eins að þetta veki reiði hans. 

Einn slíkur kom um daginn á drjúgri ferð að svona gatnamótum með logandi sígarettuna í vinstri hendinni og talaði í farsímann með hægri!

Farsíminn er orðinn að ógn jafnframt því að vera dásamlegt tækniafrek. Það er ekki aðeins að hann drottni yfir okkur í umferðinni, heldur höfum við gert hann að rudda, sem ryðst inn í samræður okkar andspænis lifandi fólki, þegar annar aðili samræðnanna svarar skyndilega í hringjandi símann og tekur einhvern úti í bæ fram yfir mann, já, er í raun rokinn fyrirvaralaust í fússi í burtu frá manni.

Sú afsökun er ekki gild, að kannski sé verið að hringja úr númeri í gegnum skiptiborð stórs fyrirtækis, svo að ef ekki sé svarað, sé ekki vitað hver af t.d. 400 starfsmönnum fyrirtækis sé að hringja, og þess vegna verði að svara strax. Þetta gæti verið mjög áríðandi símtal. 

Þvert á móti: Sá sem hringir á þennan hátt getur ekki ætlast til þess að sá sem hringt er í, svari alltaf strax. Sá, sem hringir getur sjálfum sér um kennt ef fyrirhugaður viðmælandi getur ekki hringt til baka.

Við þurfum að búa okkur til sanngjarnar samskiptareglur og öruggar reglur um notkun farsimanna okkar.

Þessir símar eiga ekki að vera einhvers konar guðir á himnum, sem geti ruðst inn í samræður okkar augliti til auglitis við fólk og umturnað öryggi okkar í umferðinni, heldur einföld tæki til að auðvelda okkur samskipti og fjarskipti án þess að verða ógnvaldur.       

79% hafa notað farsíma undir stýri