Þrátt fyrir sáttmálann í Ríó fyrir 30 árum má náttúran helst ekki njóta vafans.

Flestar þjóðir heims undirrituðu Ríósáttmálann 1990, sem var tímamótaviðburður í sögunni, fyrsta stóra ráðstefnan og sáttmálinn af þessu tagi. 

Eitt atriði stefnunnar, sem þá var mörkuð, var að þegar vafi léki á um þær gjörðir manna, sem snertu náttúruverðmæti og náttúruna sjálfa, skyldi náttúran og umhverfið njóta vafans. 

Skemmst er frá því að segja að eftir ótal stórar ráðstefnur og samninga um umhverfismál, sem farið hafa fram síðan, hafa ríkt undanbrögð í smáu og stóru varðandi þetta grundvallaratriði. 

Öllum mögulegum brögðum er beitt til þess að halda áfram þeirri stórfelldu rányrkju á mörgum af helstu auðlindum jarðar, sem enn er í fullum gangi, meðal annars með því að tína til og blása upp alls kyns vafaatriði, sem eigi að nægja til að láta rányrkjuna og ósjálfbæra þróun njóta vafans, þvert ofan í heitorðin í Ríó. 

Eru atriðin í pistlinum á undan þessum, með nær útblásturslausa bíla Ameríku og strætisvagnana íslensku, sem blása út á við 5700 einkabíla hver, gott dæmi um þetta. 

Dæmin hér heima um tregðuna gegn því að láta náttúruna njóta vafans hafa verið óteljandi í bráðum þrjátíu ár, þrátt fyrir hátíðlega undirskrift íslensk umhverfisráðherra í Ríó.  

„Hættan er hinum megin við hæðina“

"Alveg bláedrú" var tiltækt skemmtiatriði 1995, þegar Jeltsín fór hamförum.

Boris Jeltsín var einhver litríkasti ráðamaður stórs ríkis, sem uppi hefur verið. 

Hlátursfundur hans á sjötta glasi með Clinton Bandaríkjaforseta á sér enga hliðstæðu og heldur ekki ýnsar uppákomur eins og stjórnun hans á sinfóníuhljómsveit, dansspor og margt annað, sem of langt mál væri að nefna.  

Þegar slík fífla- og drykkjulæti eru mörgum ofarlega í huga varðandi hann, vill oft gleymast það einstæða hugrekki og sannfæring, sem knúði hann til að stíga upp á skridreka Rauða hersins, sem valdaræningjar höfðu sent gegn borgurum Moskvu, þar sem hann var þá borgarstjóri, en þetta tiltæki hans olli straumhvörfum í sögu Sovétríkjanna að margra mati. 

Spillingin, hrörnunin og óstjórnin í Rússlandi eftir fall Sovétríkjanna voru skrifað á reikning Jeltsíns, og það var auðvelt fyrir spéfugla að gera grín að ölvunaruppátækjum hans. 

Síðuhafi var með ákveðið atriði á dagskrá sinni á þeim tíma sem ekki hafði verið upplýst um ótta innstu koppa í búri alþjóðastjórnmála að karlinn myndi drekka sig í hel, og fólst atriðið hér uppi á klakanum í því að skopstæla ímyndaðan flutning Jeltsíns á laginu Kalinka með Jeltsín blindfullum að syngja þetta fræga lag með sínum sívaxandi hraða og tönnlast í hverri laglínu á orðunum "alveg bláedrú" allt þar til að hin ölóði flytjandi fellur í brennivínsdái í gólfið.  

Óttuðust að Jeltsín myndi drekka sig í hel

Enn ein ástæða til þess að líta jákvætt á hlé á ósjálfbærum vexti.

The Independent er ekki eini fjölmiðillinn sem birt hefur lista yfir það besta og versta á ýmsum sviðum

Á liðnu ári mátti sjá nokkur dæmi um slíka varðandi ferðamannastaði þar sem Ísland féll af stallinum eins og hjá The Independent. 

Á þeim lista má sjá staði með forna ferðamannafrægð eins og Róm, en á öðrum listum hefur mátt sjá fjölda fornfrægra ferðamannastaða, svo sem Times Square, Róm, Brugge o. s. frv. og aðalástæðan fyrir þessu vali var einfaldlega: Allt of margt ferðafólk, biðraðir, þrengsli, hávaði o. s. frv. 

Niðurstaðan einföld: "Ferðamennirnir að drepa sína eigin ferðamennastaði. 

Það gefur auga leið, að þjóð, sem auglýsir land sitt sem land víðerna, einstæðrar náttúru, kyrrðar og feiðar, gerir sjálfri sér ógreiða, ef þetta er skemmt með ónýtum innviðum og vonbrigðum ferðafólks. 

Því er jafnvel hagt að segja, að það besta, sem gat komið fyrir íslenska ferðaþjónastu, var að það kæmi slaki í stað vaxtar svo að ráðrúm gefist til að taka hressilega til hendinni og bæta úr því sem var að. 

Mæla ekki með að heimsækja Ísland 2020