Golf-flokkurinn er dæmi um umferðarvandann, sem stækkun bíla veldur.

Síðan Volkswagen Golf kom fram á sjónarsviðið 1973 hefur þessi bílgerð verið með einna mestu söluna í Evrópu og því gott dæmi um þróun bíla í álfunni á þessum tíma. 

Meira að segja hefur ákveðinn stærðar- og verðflokkur bíla í Evrópu verið nefndur Golf-flokkurinn. 

Fyrsti Golfinn var 3,70m á lengd og 1,61m á breidd og 750 kíló. 

Núna er Golf 4,27 m á lengd og 1,79 á breidd og meira en 1200 kíló. 

Hann hefur lengst um meira en hálfan metra, breikkað um 18 sentimetra og þyngst um næstum hálft tonn. 

Keppinautarnir, svo sem Ford Focus, Opel Astra og Toyota Corolla, eru bæði lengri og breiðari en Golf, og það er einkum breikkunin sem fólk verður vart við, því að það munar um hverja 20-25 sentimetra breikkun, þegar lagt er í stæði. 

Sem dæmi um það hve þessi breikkun er mikil má nefna, að sex sæta bílar í efri verðflokkum hér áður eins og Toyota Crown, Volvo 240 og Ford Zephyr voru 10 sentimetrum mjórri en Golf er nú. 

Krafan um sífellt stærri og voldugri bíla er í raun umhverfisvandamál í borgum, þar sem flatarmál gatnakerfisins er takmarkað. 

Sem dæmi má nefna, að ef bílarnir 100 þúsund, sem ekið er daglega um Miklubrautina yfir Elliðaárnar, væru hálfum metri styttri hver að jafnaði, myndu losna daglega samtals 50 kílómetrar af malbiki, sem myndu vera auðir í stað þess að vera þaktir bílum.   

Bílarnir þykkna og þyngjast

Eigum við bara ekki að færa fleira líka? "Sannleikurinn sjálfur er..."

Það myndi að sjálfsögðu vera þægilegra fyrir marga að sum fyrirbæri, sem hafa gert Ísland frægt, yrðu nær Keflavíkurflugvelli en þau eru og spöruðu þannig ferðafólki sporin. 

Í Grímsey ergir það marga, að heimsskautsbaugurinn skuli ekki vera niðri við þorpið, heldur í nokkurra kílómetra fjarlægð fyrir norðan það. 

Sá möguleiki, sem nefndur er, að færa bara kúluna til sem nú er á baugnum gæti gefið varasamt fordæmi. 

Til dæmis að búa til öfluga gjósandi borholu á Öskjuhlíð og nefna hana Geysi. Heitið Geysir varð alþjóðlegt heiti yfir fyrirbæri goshveri, þannig að engu er beinlínis logið með þessu snjalla bragði, þótt hálfsannleikur sé oft meiri lygi en lygin sjálf. 

Fordæmið hefur blasað við strax við komuna til landsins með risaauglýsingu Landsvirkjunar þar sem stendur að öll orka (100%) sem framleidd er á Íslandi sé endurnýjanleg og hrein. 

Þetta er fullyrt þótt vitað sé að rétt tala er aðeins um 70 prósent vegna þess að stóru gufuaflsvirkjanirnar á Reykjanesskaganum eru á niðurleið vegna rányrkju. 

Líka væri upplagt að setja upp skilti við Holtsós með heitinu Reynisfjara, svo að ferðamenn geti tekið sjálfsmyndir þar og sloppið við að fara alla leið á rétta staðinn. 

Það er nefnilega þannig, að enda þótt heimskautsbaugurinn sjáist ekki er hann þó á ákveðnum stað hverju sinni og færist ekki. 

Ef á annað borð á að gefa ferðafólki færi á að taka af sé mynd við bauginn, þar sem hann sannanlega er, er það hvorki gott afspurnar né heiðarlegt að ljúga til um það hvar hann er. 

Það er ekki gott afspurnar fyrir íslenska ferðaþjónustu og land og þjóð almennt.

En það, hvernig heimsskautsbaugurinn færist sífellt til og gerir staðsetningu frá í fyrra ranga í ár, minnir mig á stöku, sem ég man ekki nákvæmlega hvernig var, en læt mína útgáfu samt flakka hér í lokin. 

 

Falsfréttirnar sóma sér

á sínu efsta stigi

því sannleikurinn sjálfur er

sennilega lygi. 

„Vildum óska að hún hefði aldrei komið“

Aðdáunarvert fólk. "Spirit and fun!"

Ekki er hægt annað en að dást að því mikla baráttufólki, sem tekur þátt í ýmsum þolraunum á því sviði og það er gott að WOW Cyclothin lifir og er nú háð af sama baráttuanda og ævinlega fyrr. 

Af því tilefni 1og þessu fríska og kappsfulla fólki til heiðurs hef ég sett tónlistarmyndbandið "Let it be done!" inn á facebook síðu mína, en það var gert undir áhrifum frá fyrstu WOW Cyclothon keppnunum. 

Í myndbandinu er íslenskt hjólreiðafólk og íslenskt umhverfi með friðarsúlu Joko Ono sem miðpunkt grunnur lagsins, en einnig bregður fyrir myndskeiðum, sem voru sérstaklega tekin fyrir þetta tónlistarmyndband í Þýskalandi, Austurríki og Eþíópíu. 

Upphafið er svona:  

 

"Let it be done!

Come on, let´s have fun 

on a journey to a fight that must be wone!

 

We are the generations that start cleaning up the earth!

We are the generations that shall give new vision birth

by spurting over obstacles up every slope and hill 

with ever growing endurance and strength and faith and will!"

 

With power from green energy we light the brightest beam!

With power from our deepest hearts because we have a dream!

By using all our wit and guts we sweep through storm and rain

to undertake enourmous task defying weariness and pain!

 

Let it be done!

Figthing spirit and fun!

Bicycles on the run!

Father and mom!

Daughter and son!

Electric bikes for everyvone!"

 

 

 

 

 

 

Fyrstu keppendur lagðir af stað

Snertur af læmingjafyrirbrigðinu?

Þekkt er það fyrirbrigði í náttúrunni erlendis, að dýr taki upp á því að mynda stórar hjarðir, sem síðan fara af stað og hlaupa þúsundum saman út í opinn dauðann. Eru læmingjar oft nefndir sem dæmi og hliðstæð fyrirbrigði í mannheimum kölluð hjarðhegðun. 

Sem dæmi um hjarðhegðun sem blasir við í híbýlum manna eru húnar og höld, bæði lóðrétt og lárétt,  á hurðum og skúffum, sem eru með hvassa teina í stað þess að vera sveigðir eins og áður var til þess að minnka hættu á því að húnarnir meiddu fólk eða rifu föt. 

Nú má sjá svo tugum þúsunda skiptir húna og höld, sem sannanlega rífa föt og beinbrjóta fólk, en hjarðhegðunin og tískan eru svo sterk, að ekkert fær staðist þessa vitleysu. 

Í blokkinni, sem síðuhafi býr í, eru um 3000 svona höld og handföng.  

Fólk getur auðveldlega handarbrotnað illa við að reka sig í þessi "vopn." 

Annað fyrirbæri eru stólar og sófar, sem eru með svo breiðar/langar setur, að ekkert venjulegt fólk getur setið almennilega í þeim, vegna þess að til þess að geta gert það, þurfa sitjendur að vera með feti lengri lærleggi en meðalmaðurinn hefur. 

Dapurlegast er að sjá þetta fyrirbrigði í heilbrigðisstofnunum eins og biðstofum fyrir sjúklinga. 

Hjarðhegðuninni má lýsa með orðunum: "Allir eru að fá sér" eða öllu heldur "allir verða að fá sér."  

Fyrir nokkrum áratugum fylltust geymslur og bílskúrar af fótanuddtækjum. 

Nú fyllist miðborgin af lúxusíbúðum sem ekkert venjulegt fólk hefur efni á að eiga eða búa í. 

Hjarðhegðunin nær til forráðamanna og leiðtoga sem eru vel menntaðir og bráðgáfaðir. 

Titringur á íbúðamarkaði

Túrbínutrixið frá 1970 endurtekið enn og aftur.

"Landeigendur hafa ekki veitt leyfi" - "ekkert samráð var haft við landeigendur" - eru kunnuglegar setningar, sem hljómuðu í fréttum af fyrirhugaðri stækkun Laxárvirkjunar 1970. 

Þeir, sem ætluðu að keyra hinar miklu virkjanaframkvæmdir í gegn, komu því til leiðar að keyptar yrðu túrbínur fyrir hina komandi virkjun, þannig að landeigendum og öðrum, sem málið snerti, yrði stillt upp við vegg frammi fyrir gerðum hlut, og úthrópaðir sem skemmdarverkafólk sem hefði eyðilagt stórfellda fjármuni, sem búið væri að eyða til einskis, ef hætt yrði við framkvæmdir. 

Þá, eins og nú, var um langtum stærri virkjun að ræða en upphaflega hafði verið ráðgerð. 

Sigurður Gizurarson, verjandi andófsfólksins, sneri vörn í sókn með því að benda á, að þeir sem vaðið hefðu fram af offorsi í því að keyra málið áfram, ættu að bera ábyrgð á siðlitlum aðgerðum sínum. 

Þeir, sem stóðu að túrbínutrixinu 1970 höfðu málsbætur varðandi það hve mjög rafmagnsskortur háði Akureyringum á tímum vaxandi iðnaðar þar. 

Engar slíkar málsbætur eru nú, heldur blasir við, að eigendur HS orku keyra áfram nýjar virkjanaframkvæmdir um allt land til þess að reyna í örvæntingu að bjarga sér með nýjum virkjunum frá því hruni á orkunni í gufuaflsvirkjununum þeirra á Suðurnesjum, sem rányrkja orkunnar hefur valdið og gerir þeim æ erfiðara að uppfylla sölusamninga á orku til stóriðjunnar syðra. 

Vestfirðingar munu því augljóslega ekki fá neitt rafmagn frá Hvalárvirkjun, heldur verða blekktir með gylliboðum, sem fráleitt verða efnd,, eins og kemur glögglega fram í góðri grein í Morgunblaðinu. 

 

Landeigendur hafa ekki veitt leyfi

Árið 1978 er komið aftur, enn á ný.

Nýsköpunarstjórnin 1944-1947 sprakk vegna ósættis um svonefndan Keflavíkursaming um viðveru Bandaríkjamanna á Keflavíkurflugvelli. Þó var ekki um bandaríska hermenn að ræða. 

1958 sprakk vinstri stjórn, sem hafði á stefnuskrá sinni að víkja varnarliðinu úr landi, en hafði heykst á því á stjórnartíma sínum. 

1974 gerðist svipað þegar ekkert varð af því að víkja hernum úr landi, þótt það væri á dagskrá vinstri stjórnar Ólafs Jóhannessonar. 

1978 fór í gang "hringekja" við stjórnarmyndanir, og í fyrsta sinn var formanni Alþýðubandalagsins gefið umboð. 

Það rann út í sandinn, en þegar Ólafur Jóhannesson myndaði vinstri stjórn þetta ár, var í fyrsta skipti við myndun slíkrar stjórnar siglt fram hjá því að víkja hernum úr landi, og sat hann sem fastast í gegnum stjórnarsetu vinstri stjórnar 1988-1991. 

Í bæði skiptin var ástæðan sú, að Alþýðubandalagsmenn sáu, að þeir yrðu utan ríkisstjórna um alla framtíð ef þeir gerðu það að skilyrði að Ísland færi úr NATO eða víki hernum úr landi. 

2009 til 2013 sat vinstri stjórn án þess að hróflað væri við veru Íslands í NATO, en herinn var raunar farinn 2006. 

Ólíklegt er í ljósi sögunnar að Vinstri grænir láti ríkisstjórnarþátttöku sína og forsætisráðuneytið af hendi þótt umsvif Bandaríkjamanna aukist hér á landi. 

Og nefna má að í tíð vinstri stjórnarinnar 2009-2013 samþykktu Íslendingar með atbeina Össurar Skarphéðinssonar utanríkisráðherra árásir NATO í Líbíu, sem hafa síðar orðið umdeildar. 

Nú er utanríkisráðuneytið í höndum Sjálfstæðismanns, svo að hans atbeini að einhverju svipuðu á norðurslóðum sýnist ekki fjarlægur möguleiki.   

„Hér verður ekki herseta á nýjan leik“

Mikið í húfi fyrir auðræðið.

Ekki veit ég hver fyrstur notaði orðið "auðræði" um það vald sem áður var oft kallað auðvald eða veldi kapítalsins, en ég heyrði fyrst Jón Baldvin Hannibalsson nota þetta orð þegar hann var að skilgreina grunninn og undirrót að því ástandi heimsmála nútímans, sem skóp ekki aðeins efnahagshrunið 2008 heldur ræður öllu um gang heimsmálanna í hvívetna. 

Inni í því er falið hve vanmegna stjórnmálamenn og aðrir ráðamenn þjóðanna eru í mikilvægustu málum okkar tíma; rányrkju auðlinda jarðar, sem sífellt færri og ríkari auðjöfrar ráða, og yfirþyrmandi vald auðræðisins skapar getuleysið andspænis loftslagsvandanum. 

Eftir því sem auðræðið vex og vex teygir það anga sína æ víðar. 

Ein birtingarmyndin kemur fram í hagsmunum þeirra, sem eiga veldi sitt undir því að sem minnstar breytingar verði á rekstri og efnahagslífi þjóðfélagsins og kemur líka fram í því, að helst verði snúið til baka til þess tíma þegar bruðlþjóðfélagið blómstraði hvað best. 

Hagsmunir handhafa auðræðisins birtast alls stðar, til dæmis í því að koma í veg fyrir umbætur, líkt og þingmenn republikana gera nú í Oregon í Bandaríkjunum.   

 

 

Þingmenn fela sig fyrir lögreglu

Fólk, sem á ekki að hafa "óæskilega" skoðun á nærumhverfi sínu.

Þrátt fyrir margskonar yfirlýsingar áratugum saman um íbúalýðræði og samráðsstjórnmál hefur fólkið sem býr í Skerjafirði ekki mátt hafa skoðanir á nærumhverfi sínu og málefnum hverfisins. 

Þetta gekk svo langt, að á tímabili stefndi í að eytt yrði miklu fjármagni til þess að reisa risavaxna hljóðmön meðfram braut 13-31 til þess að vernda íbúana fyrir því að heyra í flugvélum og sjá þær. 

Þetta yrði gert vegna þess að íbúarnir skyldu hafa þá skoðun, að það liði fyrir umferðina um flugvöllinn.  

Það var ekki fyrr en íbúarnir beittu sér eindregið gegn þessari sóun á almannafé og settu fram og fylgdu eftir þeirri óæskilegu skoðun að mati yfirvalda, að það vildi hafa ástandið óbreytt og láta ekki byrgja fyrir það útsýni til borgarinnar og fjallanna handan Kollafjarðar, sem verið hafði um ómuna tíð. 

Þegar þetta gerðist hafði völlurinn verið þarna í sex áratugi og því höfðu allir, sem þar áttu heima, vitað af því að hverju þeir gengu þegar þeir settust þar að eða bjuggu þar. 

En það passaði alls ekki við þá löggiltu skoðun að fólk, sem byggi nærri flugvöllum, hlyti að vera og ætti að vera kvalið vegna nábýlisins við þá. 

„Verður alltaf talað um Skerjafjörðinn“

Rétt ákvörðun en tekin háskalega seint.

Gagnrýni Donalds Trumps á stríðsrekstur Bandaríkjamanna í Írak og þátttöku í vanhugsuðu "Arabísku vori" í Líbíu og Sýrlandi átti við rök að styðjast. 

Forystufólk Bandaríkjanna hafði það sér til afsökunar, að það vanmat ástandið í þessum löndum stórlega og hvað arabíska vorið snerti náði það vanmat til bandalagsþjóða Kananna. 

Hugsanlega eru stríðsyfirlýsingar Trumps á ýmsum sviðum, þar á meðal í stórhættulegu og eldfimu ástandi í Miðausturlöndum, ætlaðar til þess að hræða þá, sem hann telur óvini Bandaríkjanna, svo að þeir fari að hugsa sem svo að forsetinn sé til alls vís. 

En þetta er háskalegur leikur sem getur sprungið út í stórstyrjöld eins og gerðist til dæmis þegar Fyrri heimsstyrjöldin hófst. 

Háskaástand, sem blásið er upp, eykur mjög hættuna á mistökum eða stigmögnun, sem verða til þess að aðilar máls missa það út úr höndum sér. 

Það eitt, að aðeins 10 mínútur hafi skilið að, annars vegar háskalega árás, sem enginn gat séð fyrir, hvaða afleiðingar hefði, og hins vegar að hætta við þegar komið var fram á ystu nöf, er hrollvekjandi og á ekki að þurfa að koma fyrir. 

Einkum er þetta hrollvekjandi þegar miðað er við þá yfirlýsingu Trumps, að ef honum finnist Íranir ekki þóknast sér, muni hann leiða gereyðingu yfir Íran.  

Hætti við 10 mínútum fyrir árásirnar

Lyftuferðin fræga.

Fróðlegt verður að vita hvort ný heimkynni biskupsstofu muni bjóða upp á möguleika til svipaðrar lyftuferðar og farin var fyrir aldarfjórðungi, þegar forsætisráðherra, biskup Íslands og gott ef ekki líka forseti Íslands voru saman á ferð í lyftu, sem festist. 

Um þetta orti Jóhannes Sigfússon, bróðir Steingríms J. Sigfússonar: 

 

"Illt í för það ávallt hefur 

ef menn storka giftunni; 

eru á ferli úlfur og refur 

í einni og sömu lyftunni."

 

Hendingin "Eru á ferli úlfur og refur..." er fengin að láni úr ljóði Gríms Thomsen um Arnljót Gellini, en svo sem ekki í fyrsta sinn, því að á sjöunda áratugnum orti Stefán Jónsson fréttamaður um starfsfélaga sinn, séra Emil Björnsson: 

 

"Séra Emil giftir og grefur; 

glatt er í himnaranninum. 

Eru á ferli úlfur og refur

í einum og sama manninum."

 

Eftir lyftuatvikið 1995 datt mér í hug að fara í veðmál og láta andvirðið renna til góðgerðamálefnis. 

Forsætisráðherra, biskupi og forsætisráðherra yrði boðið upp á lyftuferð frá 1.hæð á Austurbrún 2 upp á 12. hæð í þeirri lyftu sem er stærri lyftan, en er 60 sekúndur upp. 

Veðmálið gat varðað það hvort ég gæti kvatt þá á neðstu hæð og hlaupið það hratt upp stigann, að ég myndi opna fyrir þeim lyftudyrnar á 12. hæð og heilsa þeim þar. 

Á þessum tíma á miðjum sextugsaldri, átti ég að geta gert þetta og hefði orðið skemmtilegt að prófa það. 

En aldrei varð af því. 

Kirkjuhúsið á Laugarvegi skal seljast