Kuldatrúarmenn hörfa aftur um árþúsundir.

Afneitarar hlýnunar loftslags sem héldu jafnvel fram hraðri kólnun á timabili, hafa nú byrjað að hörfa nokkur árþúsund og allt að milljónir ára aftur í tímann, með þeirri röksemd að hlýnunarskeið fyrir þúsund árum og annað hlýnunarskeið fyrir tvö þúsund árum hafi ekki haft neinar hamfarir í för með sér. 

Með því að jafna núverandi byrjun á enn stærra og langvinnara hlýnunarskeiði við hin gömlu hlýnunarskeið ganga afnteitararnir alveg fram hjá þeirri staðreynd að fjöldi jarðarbúa var fyrir öldum og árþúsundum aðein örlítið brot af því sem nú er, og stór svæði á okkar dögum með hundruðum milljóna íbúa, sem munu verða fyrir barðinu á hækkun sjávar og öðrum afleiðingum hlýnandi loftslags, voru jafnvel óbyggð fólki fyrir eitt þúsund eða tvö þúsund árum. 

Sem íslenskt dæmi um þá gerbreytingu sem ný eða fjölmenn byggð veldur, eru snjóflóðin mannskæðu á Norðfirði, Flateyri og Súðavík þar sem fórust rúmlega 50 manns samtals af því að komin var þéttbýl byggð þar sem engin byggð hafi verið áður.

Annálsritarar fyrri alda greindu ekki frá þessum flóðum, af því að ekkert tjón varð af þeim. 

Samtímis flóðinu á Flateyri féll langsstærsta snjóflóðið innst í Dýrafirði.

Það snjóflóð vakti enga athygli því að búið var að færa þjóðveginn utar í fjörðinn og engin fórst í því.

Annað íslenskt dæmi:  Eyjafjallajökull. Þótt gosið í honum á nítmjándu öld hefði verið með jafn mikluð  öskufalli og gosið 2010 ekki haft nein áhrif á samgöngurnar eins og þær voru á  19. öld. 

Að sjálfsögðu á að miða mat á áhrifum hlýnunar á okkar tímum við það ástand heimsbyggðarinnar sem nú er, en ekki á það ástand sem ríkti við gerólíkar aðstæður fyrri árþúsunda. 

Metfjöldi gróðurelda

Gráa svæðið að dökkna og stækka.

Það var sagt um daginn að nýjustu fréttir um að Ísland væri komið á gráan lista varðandi mikilsverð mál myndi ekki hafa nein áhrif. 

Nú verður að útskýra betur tengda frétt á mbl.is um að Ísland sé komið á bannlista og ítreka að þetta sé allt saman í viðunandi lagi. 

Ísland sett á bannlista

Hver er stærsti ókostur falsfrétta?

Stigmögnun svonefndra falsfrétta varðandi stjórnmál undanfarin ár er auðvitað alvarleg ógn við lýðræðið, en annar ókostur þeirra er jafnvel enn verri, en er það lúmskur, að sjaldan er á hann minnsti. 

Hann er sá, að þegar magn stórlega misvísandi frétta er komið yfir ákveðin mörk, myndast hætta á því að meirihluti kjósenda hætti að trúa nokkurri frétt, hvor sem það er falsfrétt eða óhrekjanleg staðreynd sem felst í henni og bæti jafnvel um betur með því að hætta alveg að fylgjast með nauðsyhlegum staðreyndum.  

Ef niðurstaðan verður þessi, hrynur helsta grunnstoð virks nútima lýðræðis. 

Og stuðningsmenn helstu talsmanna þjóðernisofstækis og svokallaðra sterkra leiðtoga þeirra, sem vilja beita svipuðum aðferðum og notaðar voru fyrir Seinni heimsstyrjöld, eru að sjálfsogðu manna iðnastir við að breiða út eigin falsfréttir en saka jafnframt aðra hástöfum um að gera það. 

Ábyrgð stjórnmálamanna er mikil

Hagsmunasamtök tuga þúsunda fólks með bakveiki?

Fróðlegt væri að vita hve margar tugþúsundir Íslendinga hafa þjáðst vegna bakveiki og glimt við skert lífsgæði af ýmsum toga af þeim sökum. 

Afar líklegt er að tjónið af völdum þessum margbrotna kvilla sé miklu meira en margir halda. 

En það er ekki það versta, heldur hitt að í eltingarleik við tískustrauma í hönnun og útliti húsgagna, fjölgar þeim stólum, sófum og öðrum húsgögnum hratt, sem beinlínis gera það ómögulegt fyrir bakveikt fólk að sitja eða liggja öðruvísi en að lagið á þessum gögnum fari illilega í bakið á þeim. 

Verst er að sjá hvernig húsgögn á heilbrigðisstofnunum taka víða ekkert tillit til sjúklinganna, sem þangað koma , til dæmis til að þess að bíða á biðstofum. 

Má segja um það, að heggur sá er hlífa skyldi. 

Fyrir um hálfri öld gengu sænskir bílaframleiðendur í það að fá sérfræðilækna til að hanna framsæti í bíla sína, sem ollu straumhvorfum í gerð framsæta. 

Þörfin fyrir álíka byltingu í gerð stóla almennt er brýn og myndi ekki aðeins borga sig í minni þjáningum bakveikissjuklinga, heldur verða mikilla fjármuna virði í afköstum og lífsgleði tugþúsunda manna. 

Það er tilefni til þess að fjalla nánar um þetta hér á síðunni með myndum, sem þegar er byrjað að taka. 

Samtök fólks með hausverk?

Loftþurrkun handa hefur líka reynst hæpin.

Í tengdri frétt á mbl. er greint frá nýjum niðurstöðum á rannsókn á hreinlæti við handþvott í flugvélum, þess efnis, að oftar en ekki væri skrárra að þvo sér alls ekki. 

Þetta bætist ofan á niðurstöðu annarrar könnunar fyrir nokkrum árum, sem leiddi í ljós, að í mörgum tilfellum þyrluðu loftblásarar upp fleiri sýklum en ef þurrkararnir hefðu ekki verið notaðir. 

Niðurstaða:  Nota frekar bréfþurrku, þótt það kosti eyðslu á pappír. 

Já´, það er greinilega ekki alltaf allt sem sýnist í þessum efnum. 

Varað við handþvotti í flugi

Churchill fór flatt á að draga Attlee inn í vafasama samlíkingu.

Það hefur ekki gefist vel fyrir kosningar fyrir formenn Íhaldsflokksins breska að líkja leiðtogum breska Verkamannaflokksins við verstu harðstjóra sögunnar á borð við Stalín og Hitler. 

Winston Churchill álpaðist til þess í sigurvímu eftir lok Heimsstyrjaldarinnar síðari að vara í ræðu bresku þjóðina við því að kjósa Clement Attlee og flokk hans, vegna þess að Attlee myndi innleiða sams konar ógnar- og harðstjórn og þau öfl, sem kveðin hefðu verið niður í stríðinu. 

Eiginkona Churchill sá uppkastið að ræðunni og vildi að Churchill sleppti þessum orðum, en han fór ekki að ráðum hennar og beið beiskan ósigur í kosningunum. 

Hæpið er einnig hjá Johnson að segja að Stalín hafi hatað þá sem skopuðu verðmæti, svo mjög sem hann beitti ítrustu hvatningu með loforðum um heiðursveitingar til handa þeim sem voru pískaðir áfram með flokksvaldinu til óheyrilegra afkasta og fórna í þágu framleiðslu fyrir flokkinn og þjóðina. 

Líkir Corbyn við Stalín

Ef Trump verður kosinn segir það meira um Demokrata en hann, því miður.

Orðtakið að deila og drottna hefur löngum dugað vel þegar sundurlyndi hefur tvístrað fylkingum, sem fyrir bragðið hafa tapað illilega í baráttu sinni. 

Orðtakið hefur verið þekkt að minnsta kosti síðan á dögum Rómverja.

Sem dæmi úr stjórnmálabaráttunni hér heima er eftirminnileg rimma, sem Davíð Oddsson, nýkominn til forystu fyrir  dæSjálfstæðisflokkinn í borgarstjórn 1982,  spilaði í sjónvarpskappræðum af snilld á sundurlyndi flokkanna þriggja, sem þá höfðu verð við stjórn borgarinnar í eitt kjörtímabil eftir að Sjallar höfðu verið einráðir það sem af var öldinni. 

Iðulega höfðu Sjallar verið með minna en 50% atkvæða, en hinir flokkarnir töpuðu á sundurlyndinu og einnig vegna þess hve mörg atkvæði þeirra féllu "dauð" niður.

Svo er að sjá að afar sundurleitar skoðanir og keppni milli hugsanlegra frambjóðenda Demokrata geti valdið svo miklum usla og óvissu, að Trump verði kosinn eftir allt saman.

Fari svo, segir það meira um framboðið hjá Demókrötum en Trump.  

Tekur Clinton aftur slaginn við Trump?

Lággjaldaflugfélög eiga langa íslenska hefð.

Loftleiðaævintýrir svonefnda, sem hófst fyrir meira en 60 árum og stóð í áratugi byggðist á því að félagið var brautryðjandi í flugi með lágum fargjöldum og tókst að hagnast svo á því, að það lagði grunn að veldi Íslendinga í millilandaflugi. 

Flugfélög eins og Ryanair og Norwegian international standa sig furðu vel á marga lund og því er ekki hægt að fara með neinar óhrekjanlegar hrakspár þegar nýtt lággjaldaflugfélag á íslenskum grunni lítur dagsins ljós. 

Ekkert vandamál að fá flugvélar

Þegar jafnvel Framarar hrópuðu "áfram KR!"

Einu sinni tefldi KR fram tveimur liðum í bikarkeppninni í knattspyrnu, A-liði og B-liði. Margir ágætir leikmenn fengu tækifæri til að láta ljós sitt skína B-liðinu, og gekk vel svo að ef minnið bregst ekki, kom að því, að KR-liðin áttust við. 

Einn eftirminnilegasti leikmaður B-liðsins hét Jón Sigurðsson, og var það vinsæll meðal áhangenda annarra liða, að þeir hrópuðu jafnvel "áfram KR!" og hvöttu Jón, sem var stórnefjaður og stundum kenndur við nef sitt. 

Átti það vel við, því að góðir leikmenn verða að hafa gott nef fyrir leiknum. 

Ef vel gengi svo að KR-liðin lentu saman, voru jafnvel harðir Framarar tilbúnir til að hrópa "áfram KR!" í þeim leik, og bæta kannski nafni Jóns við, eða b-inu.

Svo fór, að staðan varð þannig, að ef B-liðið ynni ÍBV, ef munað er rétt, myndi það lenda í næsta leik á móti Aliði KR, og þótti ýmsum tími til kominn að það lið KR sleppti áralöngu taki sínu á bikarnum.

Hrópuðu margir Framarar og fleiri andstæðingar KR-inga því hástöfum "áfram KR" í þeim leik, margir líklega í fyrsta og eina skiptið á ævinni.

En allt kom fyrir ekki; aðallið KR komst mst alla leið, því miður sögðu sumir, en mærðu jafnframt frækilega frammistöðu Jóns og félaga hans sem voru ekkert fjarri því fella aðal bikarliðið á þessum árum úr keppni. 

Jón dreymdi um að spila landsleik, en þurfti að sitja á bekknum án þess að vera tekinn inn. 

Í Færeyjum gekk vel og ákvað þjálfarinn i ljósi yfirburða markatölu Íslendinga í síðari hálfleik, að setja Jón inn á. Jón hljóp inn á og sneri sér í leiðinni til þess að dómarinn sæi númer hans. 

Við það hrasaði hann og sneri sig það illa fæti, að hann varð að haltra út af aftur.  En það kom ekki að sök því að Jón fékk skráðan í leikferils sinn að hafa spilað landsleik. 

Liverpool teflir fram tveimur liðum í einu

Mun aukinn hraði og harka auka vellíðun nemanda?

Það er laukrétt hjá menntamálaráðherra að vellíðan sé forsenda góðs námsárangurs í skólakerfinu. 

Nú er mikið rætt um fyrirbæri, sem átti sér ekkert heiti fyrr en nýlega, svonefnda kulnun í starfi. 

Hún veldur því að jafnvel hámenntuðu og hæfileikaríku fólki fær hvergi það út úr störfum sínum, sem hæfileikar þess og geta standa til. 

Nám, allan grunnskólann og einnig framhaldsnám, er starf, vinna. Nú þarf að víkka út það svið, sem kulnun getur náð til, sem sé, allt niður í grunnskóla, og fara að vinna að því að nemendur fái það út úr hæfileikum sínum og getu sem er í samræmi við það þeir geta lagt fram í náminu. Hugmyndir um að auka stórlega námshraða og námshörku til þess að fá fram "sparnað, hagvöxt og mótvægi við fjölgun ellilífeyrisþega, kunna að líta vel út á exelskjölum, en er það þá alveg víst að vellíðan nemenda verði meiri, vellíðan, sem nú þegar virðist frekar vera skortur á en hitt?

Tengja þurfi saman vellíðan og árangur