40 km hraði er óvenjulegur.

Það má túlka niðurstöðu mælinga lögreglunnar vestast á Hringbrautinni á tvo vegu: 

1. Ökumenn stamda sig illa við að fara eftir hraðatakmörkunum. 

2. Ökumenn eru vanir því að annað hvort sé hámarkshraðinn 50 eða 30, og aka því á gamla 50 km hraðanum, eða að þeir taka ekki eftir breyttum reglum um hraða og fatta ekki að þeir séu að brjóta hraðareglurnar. 

Kannski þarf að kynna betur og merkja betur nýja 40 km hraðann. 

Ökulag olli lögreglu vonbrigðum

Kóróna og hjarta landsins.

Ekki er víst að allir átti sig á þvi til fulls, hve mikils virði það er yfir land og þjóð og hve mikið fagnaðarefni það er, að Vatnajökulsþjóðgarður sé kominn á Heimsminjaskrá UNESCO.

Það er stórviðburður að svona stórt og mikilfenglegt fyrirbæri sé á þessari skrá svo að eftir sé tekið. 

Gildi svona gæðastimpils kemur skýrt fram þegar skoðuð eru fyrirbæri erlendis sem eru með hann og Vatnajökull er kóróna þjóðgarðsins og lands okkar. 

Í kjölfar gleði yfir þessum tíðindum hljóta næstu skref að felast í stærsta draumnum, að gera þjóðgarðinn enn stærri og magnaðri svo að hann nái yfir allt miðhálendið og innihaldi ekki aðeins kórónu landsins, heldur beri með sóma heitið Hjarta landsins. 

Í tilefni dagsins er hér ljóðið "Kóróna landsins" þar sem farið er frá norðurströndinni upp til Vatnajökuls. 

 

KÓRÓNA LANDSINS. 

 

Svíf ég af sæ

mót suðrænum blæ

upp gljúfranna göng 

gegn flúðanna söng. 

Þar flytur hver foss

fegurðarhnoss 

og ljúfasta ljóð 

um land mitt og þjóð. 

 

Allvíða leynast á Fróni þau firn, 

sem finnast ekki´í öðrum löngum: 

Einstæðar dyngjur og gígar og gjár 

með glampandi eldanna bröndum. 

Við vitum ekki´enn að við eigum í raun

auðlegð í hraunum og söndum, 

sléttum og vinjum og urðum og ám 

og afskekktum, sæbröttum ströndum. 

 

Því Guð okkur gaf 

gnægð sinni af 

í sérhverri sveit 

sælunnar reit. 

 

Í ísaldarfrosti var fjallanna dís

fjötruð í jökulsins skalla 

uns Herðubreið þrýsti sér upp gegnum ís, 

öskunni spjó og lét falla. 

Er frerinn var horfinn varð frægð hennar vís, 

svo frábær er sköpunin snjalla. 

Dýrleg á sléttunni draumfögur rís 

drottning íslenskra fjalla. 

 

Að sjá slíka mynd

sindra í lind! 

Og blómskrúðið bjart 

við brunahraun svart! 

 

Beygðir í duftið dauðlegir menn 

dómsorði skaparins hlíta. 

Framliðnar sálir við Öskjuvatn enn 

sig ekki frá gröf sinni slíta. 

Tunglfarar upplifa ósköpin tvenn;  

eldstöð og skaflana hvíta. 

Alvaldsins sköpun og eyðingu´í senn

í Öskju þeir gerst mega líta.  

 

Höll íss og eims. 

Upphaf vors heims. 

Djúp dularmögn, 

dauði og þögn. 

 

Endalaus teygir sig auðnin, svo víð, 

ögrun við tækniheim mannsins. 

Kaga við himin með kraumandi hlíð

Kverkfjöll í hillingum sandsins. 

Ísbreiðan heyr þar sitt eilífa stríð 

við eldsmiðju darraðardansins. 

Drottnandi gnæfa þau, damalaus smíð, 

djásnið í kórónun landsins. 

 

Seytlar í sál 

seiðandi mál: 

Fjallanna firrð, 

friður og kyrrð.  

 

Í Gjástykki aðskiljast álfurnar tvær. 

Við Heklu´er sem himininn bláni. 

Í Kverkfjöllum glóðvolg á íshellinn þvær. 

Í Öskju er íslenskur máni. 

Ísland er dýrgripur alls mannkynsins, 

sem okkur er fenginn að láni. 

Við eigum að vernda og elska það land, 

svo enginn það níði né smáni. 

 

Seytlar í sál 

seiðandi mál; 

fjallanna firrð, 

friður og kyrrð, 

íshvelið hátt, 

heiðloftið blátt; 

fegurðin ein 

eilíf og hrein. 

 

 

„Til hamingju Ísland“

Fyrirsjáanlegt þegar framkvæmdir á svæðinu voru ákveðnar.

Á tiltölulega skömmum tíma voru teknar ákvarðanir um stórfelldar framkvæmdir á því svæði í borginni þar sem nú ríkir mesta umferðaröngþveiti í sögu borgarinnar, allt frá Nauthólsvík og miðju Vatnsmýrar austur um Miklubraut. 

Landsspítalinn er langstærsti vinnustaður landsins og fer vaxandi. Þegar ákveðið var að reisa ekki nýjan spítala frá grunni eins og Norðmenn gerðu í Osló, og það gafst svo vel, að rómað var, var bent á það sem einn af ókostum bútasaumsins við Vatnsmýrina, að þarna væri verið að efna til vandræða í umferðarmálum svæðisins nema að farið yrði út í tugmilljarða framkvæmdir við gatnakerfið í viðbót við kostnaðinn við spítalann. 

Mun auðveldara yrði að standa að þessum málum þar sem rými er meira, eins og til dæmis við Keldur eða á Vífilsstöðum. Norðmenn fóru bútasaumsleiðina í Þrándheimi og það gafst illa. 

Ágætt tækifæri til að breyta um stefnu var fyrir rúmum áratug, en sterk öfl nýttu sér aðstöðu sína til stýra umræðunni í þann farveg sem hún fór.

En Landsspítalinn er ekki það eina, heldur skapar Háskólinn í Reykjavík mikla viðbót við umferðina á álagstímum, og varla mun nýja hverfið á Valsreitnum draga úr því.   

Vatnsmýrin mikið vandræðasvæði

Gangandi vegfarendur verða líka að hlusta og heyra.

Það er sjálfsagt öryggismál að hljóð til viðvörunar heyrist í rafbílum þegar þeim er ekið nálægt vegfarendum. 

Rétt eins og að gamla, góða reiðhjólabjallan er nauðseynlegt tæki til þess að gefa upplýsingar um ferð reiðhjóls. 

En það þarf tvo til að skilaboðin virki, annars vegar þÁ sem gefa skilaboðin og hins vegar þá sem þurfa að fá þau. 

Og því miður eru alltof margir gangandi og jafnvel hjólandi vegfarendur með tappa í eyrunum og hlusta á tónlist eða útvarp þegar þeir eru í umferðinni.

Þess vegna er bjölluhringing gagnslaus sem viðvörunar- og öryggistæki á reiðhjóli gagnvart þessu fólki, sem hefur lokað sig inni í eigin afmörkuðum heimi með heyrnarskjól eða eyrnatappa og fyllir á sér hausinn af firrandi tónlist eða tali. 

Reynsla síðuhafa í ferðum á rafreiðhjóli er sú, að notkun reiðhjólabjöllunnar sé að mestu horfin, annað hvort vegna þess að of margir hafa lokað sig gagnvart henni, eða vegna þess að fólk misskilur bjölluhringinguna og finnst hún vera merki um frekju og dónaskap. 

Það felst varasöm firring í því að rjúfa tengslin, sem hljóð gefa á milli vegfarenda, að ekki sé nú talað um þegar rofin eru tengslin sem sjónin gefur á milli vegfarenda með því að vera upptekinn við lestur snjallsíma eða annars á ferðum sínum.   

Rafbílar verði með vélarhljóð

Kínverskur vettvangur fyrir skipulagsafrek í hönnun.

Þegar flugvellir veraldar eru grannt skoðaðir sést að mikil verðmæti fara í súginn vegna þess að flugvellirnir sjálfir hafa ekki aðeins stækkað í gegnum áratugina, heldur ekki síður öll önnur mannvirki og kerfi, sem á þarf að halda til þess að tryggja sem hagkvæmast og best streymi sívaxandi fjölda ferðafólks. 

Þeir sem ferðast mikið verða greinilega varir við það, hve mikið skipulagningin hefur að segja, því að munurinn á tímalengd og vegalengd í ferðalaginu um flugstöðvarnar er oft sláandi. 

Og einnig er það augljós galli þegar fólk verður að fara heillangar vegalengdir í rútum utan dyra við flugstöðvarnar í rútum. 

Draumaflugstöðin hlýtur að vera sú, þar sem færibönd flytja farþegana sem mest og þreytandi gönguferðir eru sem stystar. 

Sumar af stærstu flugstöðvum heims og einnig flugvellirnir sjálfir eru komnar í sjálfheldu plássleysis fyrir brautir og mannvirki, og er Heathrowflugvöllur í London gott, eða öllu heldur afleitt dæmi um slikt. 

Kínverjar sækja hratt fram á mörgum sviðum síðustu ár, og fróðlegt verður að sjá hvernig til tekst með hinn svonefnda "ofurflugvöll."

Af því, aem birt hefur verið um þetta gríðarlega mannvirki, má ráða að risaflugstöðin verði með sex griðarstóra arma og að flæðið um hana verði á nokkrum hæðuum, augljóslegt hagræði og tákn um það, að þegar flugið er annars vegar er viðeigandi að hugsa ekki aðeins i láréttu plani, heldur lika lóðréttu. 

300 flughreyfingar á klukkustund þýða fimm flugvélar á hverri einustu mínútu ein flugvél á hverjum tíu sekúndum. 

Ef gert er ráð fyrir að flugbrautarbrunið taki hálfa mínútu hjá hverri vél, verða þrjár flugvélar í flugtaksbruni í einu allan sólarhringinn. 

Og ekki þarf að spyrja að álaginu á kerfi og starfsmenn í flugstjórnarsviði svona risaflugvallar. 

 

 

 

 

 

Byggja „ofurflugvöll“ í Kína

Við erum samt enn á svipuðu róli og á raunhæfu metári.

Þótt ferðaþjónustan hafi dalað á þessu ári, er varasamt að miða alltaf við metárið 2018. 

Ástæðan er sú, að frá 2011 til 2018 var algerlega fordæmalaus vöxtur, sem vita mátti, að gæti ekki haldið áfram endalaust. 

Á hverju ári þessi átta ár, var um metár í fjölda erlendra ferðamanna að ræða, og því var fagnað gríðalega hvert ár. 

Við mat á ástandinu nú, verður einnig að taka fall WOW air með í reikninginn, því að í ljós hefur komið, að ósjálfbær ofurvöxtur þess félags átti stóran þátt í toppnum 2017-2018 og fól í sér falska forsendu.

 

Raunhæfara væri að miða fjölda ferðamanna núna við eitthvert þeirra metára þegar menn áttu varla von á því að hægt væri að ná lengra. 

Eins og til dæmis árið 2015 þegar efnahagsuppgangurinn, drifinn af fordæmalausum vexti ferðaþjónustunnar, hafði þegar náð hæstu hæðum. 

Færri kjósa Ísland

Þegar treyst var á Guð og Lycoming.

Styttri flugleið er frá Hornströndum til Blosserville strandarinnar á Grænlandi en frá Hornströndum til Hvolsvallar. 

Fjöllin inn af Blosservilleströndinni ná upp í 3700 metra hæð, og verður hið 432ja metra háa Hornbjarg næsta lítið í samanburðinum þegar komið er þangað eftir flug að Grænlandsströnd. 

Um síðustu aldamót gat ég látið þann gamla draum rætast að fljúga á flugvél frá Ísafirði yfir að þessari mögnuðu strönd og til baka aftur. Þetta var eina leiðin til að fljúga á FRÚnni óbreyttri til annars lands. Leiðin frá Hornafirði til Færeyja 160 kílómetrum lengri.  

Farið var í gang með hugmyndina í september, en skrifræðið hjá Dönum var svo mikið að komið var fram í miðjan nóvember þegar öll skilyrði höfðu verið uppfyllt. 

Það var á síðustu stundu, því að flogið er það langt í norðvestur að dagurinn er orðinn að nær engu við Grænlandsströnd í miðjum nóvember. 

Meðal skilyrða Dana var að fylgdarflugvél flygi með og að báðar flugvélarnar hefðu meðferðis HF talstöð, fullkominn gúmmíbjörgunarbát, björgunarvesti o. s. frv.   

Þegar komið var út á mitt Grænlandssund kom í ljós að ekkert af þessum skilyrðum gat bjargað þeirri flugvél, sem hreyfillinn bilaði í. 

Ísjakarnir voru ekki nógu stórir og sléttir til að hægt væri að nauðlenda á þeim nema að fara fram af brún þeirra og steypast í íshrönglið í ísköldum sjónum. 

Bráðan bana myndi það kosta að reyna að lenda á sjónum, því að hann var þakinn ísjökum og hröngli sem auðvitað myndi koma fljúgandi í gegnum framrúðuna og steinrota flugmanninn. 

Eini kosturinn við að hafa fylgdarvél var sá, að hún gæti tilkynnt um það að hin hefði farist með manni og mús, ef hreyfill hennar bilaði. 

Á eins hreyfils vél þarf allt flugið, frá flugtaksbruni til lendingar að vera viðbúinn því að bregðast rétt við því að hreyfillinn bili. 

Hið merkilega er að með álíka reynda flugstjóra um borð í blindflugi, reyndist banaslysatíðnin í Bandaríkjunum samkvæmt rannsókn, vera hærri á tveggja hreyfla flugvélum en eins hreyfils flugvélum. Ástæður?

1. Ef tveir hreyflar eru á flugvélinni eru líkurnar á hreyfilstoppi tvöfalt meir en ef aðeins er einn hreyfill.  

2. Ef hreyfillinn stöðvast á eins hreyfils vél og fer ekki í gang, eru nauðsynleg viðbrögð flugmannsins tiltölulega einföld: Að láta vélina svífa áfram á besta svifhraða til skásta nauðlendingarstaðar. 

Ef annar hreyfill tveggja hreyfla flugvélar stöðvast, eru rétt viðbrögð við því margfalt flóknari. Fyrst þarf að huga að hraða vélarinnar. Ef hann er minni en svo að óhætt sé að gefa heila hreyflinum fullt afl, þarf að auka hraðann nægilega áður en það er gert og koma hraðanum upp í svonefndan VMC-flughraða. Beita þarf fótaafli til að stíga hliðarstýrið á móti skökku átaki heila hreyfilsins og jafnframt kemur að því, sem mönnum mistekst stundum við: Að vera viss á því hvor hreyfillinn sé dauður. Síðan er hægt ef flughraðinn er nægur, að gefa "góða" hreyflinum afl og nauðbeita skrúfunni, sem "vindmyllar" á dauða hreyflinum vegna álags loftsins á hann, þ. e. að láta skrúfublöðin liggja þvert á loftstefnuna, svo að loftmótstaða dauða spaðans verði eins lítil og hægt er, og að hann stöðvist. Allan tímann verður flughraði vélarinnar að hafa forgang yfir allt svo að hún haldi hæð og flugi. Loks hér er staðan orðin svipuð og á eins hreyfils vél, en samt erfiðara að halda tveggja hreyfla vélinni fljúgandi. Og við allt framansagt bætist, að margur flugmaður tveggja hreyfla vélar ofmetur getu hennar og flýgur jafnvel fram hjá nothæfum lendingarstað við léleg skilyrði sem enda með því að klúðra lendingu. 

Við Víðir Gíslason, sem flugum mikið saman á eins hreyfils vélum árum saman, komum þessum hugleiðingum í eina setningu með því að segja þegar komið var í flug við erfiðar aðstæður: 

"Nú er að treysta á Guð og Lycoming." 

En í vélum okkar voru hreyflar frá Lycoming verksmiðjunum. 

Og þetta kom upp í hugann yfir Grænlandssundi fyrir um 20 árum. 

Þegar við nálguðumst Ísafjörð á bakaleiðinni fannst mér skrýtið hvað vélin eyddi miklu eldsneyti og lét flugvirkja skoða hana. Hún eyddi talsvert meiru á bakaleiðinni en á leiðinni út. 

Kom þá í ljós að á einum stað var bensín byrjað að leka við samskeyti á bensínleiðslum, og var greinilegt að lekinn fór vaxandi. 

Það hafði verið kuldalegt um að litast á Grænlandssundi og það fór hrollur um mig. 

Hvað ef lekinn hefði byrjað fyrir flugtak og orðið enn meiri á bakaleiðinni? 

Í huganum breytti ég setningunni okkar Víðis: "Nú er að treysta á Guð, Lycoming og bensínleiðslurnar."  

Borgarísjaki hulinn þoku

Flottasta og óvæntasta viðskiptahugmynd allra tíma?

Þótt Lee Iacocca hefði ekki afreka nema bara eitt, að vera aðalmaðurinn á bak við Ford Mustang, hefði það verið nóg til að halda nafni hans á lofti. 

Fyrirfram var þessi viðskiptahugmynd Iacocca vonlaus. 

Allt benti til þess að Bandaríkjamenn sæktust eftir sífellt stærri og glæsilegri bílum í byrjun sjöunda áratugarins. 

Hin snjalli hönnuður Virgil Exner, sem hafði verið maðurinn á bak við stækkandi og djarflegra Chryslerbíla 1957-1959, lenti í vandræðum 1960. 

Slagorðið "allt í einu er 1960" frá því 1957 var farið að virka á móti sjálfu sér. 

Exner las þannig í vaxandi sölu smærri bíla, að Kanar vildu fá smærri bíla af "bread and butter" bílum Chevrolet, Ford og Plymouth og lét því framleiða smærri bíla 1961. 

Þetta voru yfirleitt ljótir bílar líka, vegna þess að stílæfingar Exners voru komnar í þrot. 

GM taldi sig á góðu róli, nema að í flokki smærri bíla hafði Ford Falcon selst betur en Chverolet Corvair og Plymouth Valiant. 

Corvairinn var með róttækri loftkældri 6 strokka boxervél og talinn misheppnaður, of dirfskufull nýjung. 

Til að reyna að klóra í bakkann gerði GM sportútgáfu af Corvair með litlu og þröngu aftursæti, fjögurra gíra handskiptingu, sportlegum framsætum fyrir tvo og "tjúnaða" vél.

Á þessum tíma voru yfirleitt þriggja manna bekkir frammi í amerískum bílum og engin bílbelti.  

Heildarsalan jókst ekki við þetta, en sportgerðin seldist betur en aðalgerðin. 

Þetta vakti enga athygli nema hjá Iacooca, sem skynjaði að áður óþekkt tilhneiging væri í sókn hjá stækkandi markhópi, sem vildi sportlegan bíl, en samt einfaldan og ódýran og ekki með of mikil þrengsli í aftursætinu. 

Iacocca lagði niður hugmynd að svona bíl, með löngu húddi, stuttu skotti og möguleikum til að nýta nær allar vélar Ford ef á þyrfti að halda. Vera byggður á botni Ford Falcon og með sem flesta hluti sameiginlega með öðrum bílum Ford. 

Svo sannfærður varð Iacocca brátt um að hann hefði rétt fyrir sér að gerðar voru ráðstafanir til að hafa margfalda afkastagetu við að framleiða nýja bílinn. 

Iacocca sá að öllu skipti að nýta sér svefn keppinautanna og setja bílinn í sölu sem allra allra fyrst, mánuðurinn skipti ekki máli. 

Mustang kom á markaðinn 17 apríl sem venjulega var slæmur tími, en reyndist réttur í þessu tilfelli, eins og himnasending fyrir þá sem vildu eignast sportlegt sumar. 

Bíllinn vakti þvílíka athygli, að einstætt er. Gamlar konur flykktust til að skoða og kaupa sér hann, bílstjórar á ferð gleymdu sér við stýrið og óku gegnum búðarglugga, bergnumdir, og unga upprennandi rokk og síðar bítlakynslóðin var í sjöunda himni.

"Litli maðurinn" og gamla konan gátu eignast sparneytinn, léttan og hundódýran bíl með lítill 6 strokka 170 kúbika vél 

Kraftbílaunnendur gátu fengið hann með stærstu og aflmestu V-8 vélunum og óteljandi viðbótarhlutum. 

Engin dæmi eru um þvílíkar viðtökur við einni bílgerð. Það seldust tæplega 700 þúsund Mustangar fyrsta módelárið. 

Afrek út af fyrir sig að geta framleitt svo marga bíla af alveg nýrri gerð strax í byrjun. 

En þessi hraði og sókn varð til þess að enda þótt keppinautarnir flýttu sér að gera eftirlíkingar í Chevrolet Camaro, Pontiac Firebird, AMC Javelin og Plymouth Barracuda o. fl. varð Mustang "The pony car" eins og hinn nýi flokkur bíla var nefndur.  

 

Lee Iacocca látinn

Grátlegur seinagangur. Erlendar fyrirmyndir hafa legið lengi fyrir.

Þegar síðuhafi venti sínu kvæði í kross rétt fyrir síðustu aldamót og hóf að fara í gerð fjölda sjónvarpsþátta um þjóðgarða, friðuð svæði og virkjanasvæði erlendis, kom fljótlega í ljós, að meira en aldar gömul reynsla þjóða eins og Bandaríkjamanna hafði orðið til þess að þeir gripu til margvíslegra ráðstafana til þess að sporna gegn umhverfisspjöllum af völdum ágangs ferðafólks. 

Í sjónvarpsþáttunum hér heima og tengdum fréttum var reynt að fjalla eins vel um þetta og unnt var á meðan á ferðunum um alls 30 þjóðgarða og friðuð svæði og 18 virkjanasvæðí stóð. 

Greint var frá því hvernig Bandaríkjamenn bjuggu til sérstaka þjóðgarðastofnun sem sæi um net helstu þjóðgarðanna og stýrði umferð og umgengni í þeim. 

Fólk hefur þurft að kaupa sérstakan þjóðgarðapassa.

Á honum stendur skýrum stöfum þessi yfirlýsing: "Proud partner".  Það er, að handhafi passans væri stoltur aðili að verndun þjóðgarðanna. 

Einnig var í þáttunum fjallað um önnur meginatriði náttúruvænnar umhverfisstefnu svo sem þessi þrjú:  Vistsvæði - landslagsheildir - afturkræfni. 

Einnig voru könnuð og sýnd mörg dæmi um ítölu og stýringu straums ferðamanna, til dæmis um gönguslóðakerfi Yellowstone og siglingar niður Kóloradófljót. 

Grátlega seint hefur gengið að skila þessum atriðum hingað heim. 

Allt ætlaði vitlaust að verða þegar Ragnheiður Elín Árnadóttir, þáverandi ferðamálaráðherra, viðraði hugmyndina um náttúrupassa og urðu áhrifamenn bæði til hægri og vinstri sammála um það, að í stað slagorðanna "Proud partner" giltu orðin "auðmýking og niðurlæging" á Íslandi og að alls ekki ætti að líða það að Íslendingar borguðu í nokkurri mynd fyrir aðgang að náttúrperlum. 

Bandaríkin bera heitið "ríki" af því að þau eru samband ríkja. Yellowstone er í ríkinu Wyoming, en "heimamenn" í því ríki borga fyrir aðgang rétt eins og fólk frá öðrum Bandaríkjum og ríkjum utan Bandaríkjanna, svo sem í mynd náttúrupassa, með bros á vör. 

En hér heima var því hafnað að "heimamenn" ættu að borga eins og útlendingar. 

Var hugmyndin um að nota erlenda reynslu af aðgangseyri kveðin svo rækilega í kútinn, að hún hefur varla verið nefnd síðan. 

Grátlega seint hefur gengið að fá það viðurkennt, að þörf sé að vera vel á verði gagnvart ágangi ferðafólks, þar sem hann er farinn að valda tjóni. 

Smám saman er það þó að síast inn, að enda þótt vel þurfi að vanda til rannsókna á ástandinu og hrapa ekki í ofstjórn, blasir víða við, að algert stjórnleysi má ekki ganga úr hófi fram.  

Gæti þurft að bjóða út leyfi

Versta veðrið á morgun; það besta var í nótt.

Stóra haglélið sem féll í Mexíkó í gær, sýnir hvað haglél geta orðið illskeytt hvar sem er. 

Dembur og jafnvel haglél hjá okkur á morgun verða líklega mun minni en þær stærstu í löndum, þar sem öfgar geta orðið meiri í hita og raka í lofthjúpnum en eru hér.  

Þó er vitað að haglél hér á landi geta orðið það hörð, að viðkvæmir hlutir geti skaddast og því ágætt að hafa varann á. 

Og eftir einmuna birtutíð vikum saman í vor, en engin ástæða til að að kvarta yfir veðrinu. 

Til dæmis var enn eitt góðviðrissólarlagið í gær hér í Reykjavík, eins og meðfylgjandi mynd, sem tekin var um miðnætti, sýnir.  

Mesta veðrið upp úr hádegi á morgun