Fljúgandi Finnar hafa verið margir í kringum Jyvaskyla.

Þúsund vatna landið Finnland er frekar flatt miðað við Noreg og Ísland, en samt má finna skíðasvæði í Lapplandshluta landsins og fljúgandi Finnar því þar á ferli á skíðum. 

Enn frægari "fljúgandi Finnar" hafa þó verið fljúgandi á hinum gríðarlöngu malarvegum, sem hafa verið einkenni landsins um áratuga skeið og liggja margir um hæðótt land, þar sem ótal blindhæðir og beygjur hafa gert þeim kleift að halda einhverjar bestu rallkeppnir í heimi og öðlast heimsfrægð. 

Langt fram eftir síðustu öld var meira en helmingur allra vega í Finnlandi malarvegir. 

Finnsku nöfnin eru mörg, Timo Makinin, Ari Vatanen, Hannu Mikkola, Henry Toivonen og Jari-Matti Latvala svo að einhverjir séu nefndir af handahófi. 

Í heimsmeistarakeppninni 1981 gafst kostur á að keppa á Renault 5 við Vatanen og Mikkola í Sænska vetrarrallinu, þótt aldrei yrði komist nálægt einvígi þeirra um fyrsta sætið, heldur glímt við það allan tímann að verða ekki síðasur í hópi þess helmings keppenda sem komst í mark. 

Fimm árum síðar var farið til Jyvaskyla til að keppa í sparakstri á Daihatsu Charade, og fór aksturinn að stórum hluta fram á hinum frægu sérleiðum rallkappanna, sem fljúga hvað eftir annað marga tugi metra fram af blindhæðunum, og hafa fyrir bragðið fengið heitið "fljúgandi Finnarnir."

Í sparakstrinum var að sjálfsögðu ekki flogið eins og á einstaka stað í vetrarrallinu í Varmalandi í Svíþjóð, en bæði þessi mót voru ógleymanleg fyrir Íslendinga, blauta á bak vglímið eyrun. 

Lagið Ach Varmaland du sköna er dásamlegt lag sem festist í huga eftir keppnina í Svíþjóð 1981 og verður eitt þeirra laga, sem notað verður á söngdagskrá í Hannesarholti kl.14  næstkomandi sunnudag með nýjum íslenskum texta, sem viðstaddir geta sungið og tekið undir með því að lesa þann texta og alla aðra texta af skjá jafnóðum og lögin eru spiluð og sungin. 

 

Stökkvari sem missti fótanna

Fyrirhuguð gjöf á nýra bjargaði gefandanum.

Mögnuð er frásögn Arons Sigurvinssonar af því hvernig lífshættulegt bílslys varð að lífsbjörg hans. 

Andlegt og líkamlegt þrek hins kornunga knattspyrnumanns er aðdáunarvert og það, hvernig slysið varð til góðs, þótt ótrúlegt mætti virðast. 

Hún minnir á frásögn af atviki fyrir mörgum árum, þegar til stóð að maður, sem ég þekki, gæfi bróður sínum nýra. 

Þegar farið var að skoða nýrað, sem átti að gefa, kom í ljós að í því fannst krabbamein á byrjunarstigi, þannig að ekki var hægt að gefa nýrað, heldur yrði að nema það í burtu og bjarga með því hinum örláta gefanda. 

„Bílslysið bjargaði mér“

Bjargar "Krýsuvíkurleiðin" eina ferðina enn?

Stundum hafa íslensk handboltalandslið bjargað sér á ævintýralegan hátt með því að fara langsótta "Krýsuvíkurleið" eftir að beinni leið lokaðist. 

Þetta kann að verða erfiðara í þeirri hörkubaráttu sem ríkir í vinsælustu íþrótt heims, en landsliðið okkar hefur sýnt í leikjunum í undankeppni EM að það getur alveg staðið sterkum lansliðum á sporði, þótt þeim árangri hafi verið glutrað niður í leikjum við lakari andstæðinga. 

Sæti Íslands í umspilinu tryggt

Þúsunda megavatta vindorkuvirkjanir í stjórnlausri óreiðu um allt land?

Erlendir og innlendir fjárfestar keppast nú við að kaupa upp jarðir um allt land til að reisa á þeim vindorkuvirkjanir. Ekki er að sjá að nein yfirsýn sé yfir þetta nýja virkjanaæði, þar sem allt landið, strandir þess og jafnvel grunnsævi eru undir. 

Vindorkuvirkjanir geta náð nær ótarkmarkaðri stærð, og orka hins stærsta í heiminum er mæld í þúsundum megavatta. 

Fjárfestarnir flýta sér að komast sem lengst í jarðakaupum og undirbúningi á meðan ringulreið og skipulagsleysi ríkir. 

Það er skiljanlegt að peningamennirnir geri það, því að með því geta þeir myndað þrýsting til að kom sér í sem sterkasta stöðu, sem gæti gefið möguleika á að stilla stjórnvöldum og landsmönnum upp við vegg. 

Vindorkan hefur marga kosti, sem gera hana áhugaverða og gagnlega, svo framarlega sem vel er haldið á spilum og ekki stofnað til stjórnlauss jarðakaupakapphlaups og virkjanakapphlaups. 

 

Vindmyllur á Hólaheiði

Nú reynir á þolrifin hjá langfjölmennustu lýðræðisþjóð heims.

Indverjar eru 1,3 milljarðar og Indland, Pakistan og Bangledesh hýsa ríflega 1,8 milljarða, eða fjörðung alls mannkyns. 

Á þessu landsvæði, sem áður var hluti af breska heimsveldinu undir heitinu Indland, býr mun fleira fólk en býr samanlagt í Evrópu og Norður-Ameríku. 

Indland er að mörgu leyti heimur út af fyrir sig og lýðræðið þarf að takast á við óhemju flókin og stór viðfangsefni, sem hrannast upp samfara hinni miklu iðnvæðingu og mengun og öðrum stórvandamálum af hennar völdum. 

Í alræðisríkinu Kína hefur líka verið eindæma uppgangur, sem að sumu leyti virðist léttara að ná tökum á í krafti einræðisins. 

Þess vegna er það afar mikilvægt að langfjölmennasta lýðræðisþjóð heimsins fari að ná skárri tökum á aðal viðfangsefni sínu en verið hefur raunin hingað til. 

Indverjar geti lært af Kína

Bara forsmekkur af því, sem koma skal?

Hundruð milljóna jarðarbúa eiga heima á svæðum, sem munu sökkva í sæ með hækkandi sjávarstöðu.

Einkum eru það milljóna tuga hafnarborgir, sem flæða munu í kaf, hægt og bítandi ef marka má spár þar um. 

Rétt er að ítreka það, að allt tal um að breytingar vegna hlýnunar loftslags hafi ekki haft slíkar afleiðingar fyrir eitt þúsund eða tvö þúsund árum er út í bláinn, því að svæðin, sem um ræðir voru lítt eða ekki byggð fyrrum, þegar mannfjöldi á jörðinni var aðeins lítið brot af því sem nú er. 

Og það er ekki hægt að yppta öxlum og segja að um sé að ræða einn metra eða ðrfáa metra, því að það hefur ótrúlega mikil áhrif þar sem flatlendið er gersamlega lárétt, þótt hækkun sjávar sé mæld í brotum úr metrum. 

Það blekkir líka, að það langt getur verið á milli stórflóða, að það sé ekki fyrr en í flóði eftir áratugi, sem veikleikinn kemur í ljós. 

„Við höfum eyðilagt Feneyjar“

Tesla 3 rúllar Benz, Áudi og BMW upp!

Þýsku bílablöðin Auto Motor und Sport og Auto Zeitung hafa lengi verið með virtustu og bestu bílablöðum heims. Þótt Þjóðverjarnir séu meðvitaðir um gæði bestu þýsku bílanna, leggja þeir sig fram um að vanda alla umfjöllun sína, ekki hvað síst í viðamiklum akstursprófunum og samanburði á milli bíla. 

Eitt hið óvæntasta og óvenjulegasta á því sviði verður að telja samanburð á Tesla 3 og eðalbílum frá Benz, Audi og BMW í nýju hefti tímaritsins Auto Zeitung, dagsettu 30. október. 

Algengustu prófanir þýsku bílablaðanna eru á milli bíla, sem eru í sama stærðar- og verðflokki, en Benz, BMW og Audi bjóða ekki upp á slíkt enn á einu bretti gagnvart Tesla 3. 

Því er farin sú frumlega en sanngjarna leið að taka í samanburðinn við Tesluna þrjá bíla, sem eru af svipaðri stærð, þyngd og afli, en þó ekki hreinir rafbílar. 

Þetta eru Benz C300 dísil-tengiltvinnbíll, BMW 330 e bensín-tengiltvinnbíll og Audi S4 TDI dísilbíll.  

Útkóman er bomba, miðað við það sem búast hefði mátt við af svona sterkum eðal millistærðarbílum:  Teslan rúllar þeim upp á nær öllum sviðum, snerpu, afli, rými, þægindum o.s.frv. 

Fyrirsögnin segir sína sögu: "Warum Tesla winnt", "hversvegna Tesla vinnur."

Tesla 3 er svo viðbragðsfljót, að meira að segja ofurbíll eins og Porche Carrera dugir ekki til að vinna hann í spyrnu 0-100 km/klst. 

Teslan er aðeins 3,4 sekúndur!

Í stóru stigatöflunni er munurinn á þýsku eðalbílunum sáralítill og keppnin afar hörð, aðeins sjónarmunur á milli Benz, Audi og BMW. 

En Teslan vinnur þá með áberandi mun. 

Fyrir aðeins nokkrum árum hefði svona útkoma verið óhugsandi. 

Magnaður fjölmiðill, Al Jazeera!

Þegar katariski fjölmiðillinn Al Jazeera kom fram á sjónasviðið með látum hér um árið, var markið hjá stöðinni sett svo hátt, að menn á Vesturlöndum rak í rogastans. 

Það fólst hvorki meira né minna en í því að verða besta sjónvarpsfréttastöð heims!

Hvernig í ósköpunum ætlaði arabísk sjónvarpsstöð að komast eitthvað nálægt því að gefa grónustu og öflugustu vestrænu fjölmiðlunum samkeppni?

Ekki væri nóg að eiga sand af seðlum. 

En svarið birtist undra fljótt. Stöðin yfirbauð fremstu kunnáttumenn á þessu sviði, svo sem hinn fræga sjónvarpsmann David Frost. 

Aðeins það allra besta væri nógu gott. 

Áhugamenn um erlent sjónvarp hrifust af árangrinum og mærðu efni og efnist0k st0ðvarinnar.

Í eldgosunum íslensku 2010 og 2011 gafst síðuhafa tækifæri til að vinna fyrir fjölda sjónvarpsstöðva frá öllum heimshornum, og niðurstaðan af þeim kynnum var sláandi: Engin sjonvarpsst0ðvanna stóð AL Jazeera á sporði hvað snerti vinnubrögð, búnað og úrvinnslu. 

Nú boðar st0ðin umfjollun um hluta af Samherjamálinu og verður spennandi að sjá það. 

Al Jazeera birtir Samherjaumfjöllun 1. desember

Minnir um sumt á skondið atvik á Hellissandi hér um árið.

Mótsögnin, sem greint er frá á tengdri frétt á mbl.is varðandi strætóstoppistöð á hringtorgi  minnir um sumt á atvik á Hellissandi fyrir ´rúmum aldarfjórðungi. 

Þar hafði gata ein verið merkt með viðeigandi umferðarmerki sem einstefnuakstursgata, en íbúarnir mynduðu smám saman þá hefð að virða ekki þetta merki, heldur aka í báðar áttir án þess að það ylli neinum vandræðum lengi vel, því að allir vissu þetta og fannst einstefnuskyldan óþörf. 

En síðan fór samt þannig að árekstur varð, og varð það niðurstaða málsins í fyrstu, að sá sem ekið hafði í blóra við einstefnumerkið skyldi samt fá tjónið bætt frá hinum ökumanninum. 

Fyrir hreina tilviljun komst málið á borð sjónvarpsstöðvar og leist þá málsaðilum ekkert á blikuna með áframhald málsins, sem var hið skondnasta, því að sá, sem ætlunin var að láta borga tjónið kom frá Stykkishólmi og hafði ekki hugmynd um hina sérkennilegu hefð, sem myndast hafði varðandi það að hunsa bann einstefnumerkisins átölulaust. 

Var því málið leyst með því að aðkomumaðurinn skyldi teljast hafa verið í rétti og að málið færi ekki lengra. 

Nú er spurningin hvað gert yrði ef svipað gerðist á Hagatorgi, að þar yrði árekstur eða annað atvik vegna strætóstoppistöðvarinnar. 

Vagnstjórar Strætó gætu átt von á sekt

Einföld saga; hlutverkaskipti Íslendinga.

Þegar víðar er litið yfir sviðið, sem Kveikur fjallaði svo eftirminnilega um í gærkvöldi, birtist óumdeilanleg heildarmynd, sem Íslendingum er kunnug frá sögu sinni:

Öflug þjóð af auði, tækni og menntun rænir fátæka þjóð arði af auðlindum sínum. 

Það gerðu Bretar fyrrum á Íslandsmiðum og fluttu arðinn af fiskiauðlindinni til Bretlands. 

Íslendingar þurftu að heyja þrjú þorskastríð 1958-61, 1972-73 oh 1975-76 auk ígildis Þorskastríðs 1952 og áfram til þess að verja miðin fyrir ofveiði og ná yfirráðum yfir auðlindalandhelginni. 

Nú eru Íslendingar hins vegar að snúa þessu alveg við: Sækja hart að miðum fátækrar Afríkuþjóðar og flytja arðinn úr landi,  

Eva Joly dáist að hugrekki Jóhannesar