Vel heppnaður sjónvarpsþáttur Hinsegin daga.

Hátíðardagsrká Hinsegin daga í sjónvarpinu í kvöld var einstaklega vel heppnaður, hátíðlegur, hófstilltur, hugljúfur og vandaður.  

Sóttvarnarfeðgarnir skópu eftirminnilegan hápunkt dagskrárinnar, og athygli vakti, hvað tónlistin var vel útsett og spiluð.   

Þetta verður í minnum haft. 

Feðgarnir Þórólfur og Hafsteinn tóku lagið

Öll samgöngumannvirki þurfa rými og krossgötur hafa aðdráttarafl.

Samgöngur eru grundvallaratriði fyrir samfélög nútímans. Þær hlíta líka sjálfar ýmsum lögmálum, svo sem að þar sem leiðir skerast, er það út af fyrir sig aðdráttarafl fyrir atvinnu- og þjónustufyrirtæki, en þó fyrst og fremst fyrir samgöngumannvirki. 

Þetta tvennt veldur því að á Ártúnshöfða í Reykjavík er hluti af lang stærstu krossgötum landsins, sem eru með þungamiðju höfuðborgarsvæðsins nálægt Blesugróf í miðpunkti, en þessar krossgötur ná yfir svæði, sem Árntúnshöfði, Vogabyggð, Mjódd, Skemmuhverfi og Smárahverfi eru inni í. 

Krossgötusvæðið teygir arma sína um allt land. Frá Austurlandi liggja tveir armar til Reykjavíkur og skerast við Elliðaárnar.  Armur liggur þaðan til norðvesturs út á Seltjarnarnes, og armur frá Norðvesturlandi og Norðurlandi alla leið til Suðurnesja, liggur í gegnum fyrrnefnda þungamiðju við Elliðaár.  

Mislæg gatnamót þurfa rými, götur og stígar fyrir allar tegundir farartækja, allt niður í fætur gangandi vegfarenda, þurfa rými, flugsamgöngur þurfa rými og mannvirki tengd siglingum þurfa rými. 

Ef Borgarlína kemur, verður að kappkosta að hún taki sem minnst rými frá öðrum samgöngumannvirkjum. 

Eigendur Einingaverksmiðjunnar virðast átta sig á þessu og segja, að allt hafi hvort eð er bent til þess að hún yrði að flytja sig um set frá Breiðhöfða. 

Einna verst virðist mörgum að átta sig á gildi flugsins og þörfum þess, og virðast enn margir, samt minnihluti kjósenda, halda, að 80 ára gamlar hugmyndir um stöðu samgangna séu enn í gildi, með Hljómskálagarðinn sem miðpunkt byggðar á höfuðborgarsvæðinu. 

 

 

Flytja starfsemina vegna borgarlínu

"Hesturinn ber ekki það, sem ég ber."

Sala á upprunavottorðum grænnar orku er dæmigerður íslenskur brandari. Minnir á klassíska íslensk þjóðsögu af karlinum, sem setti poka á bak sér sitjandi uppi á hestinum, í stað þess að reiða hann fyrir framan sig. 

Þegar hann var beðinn um útskýringu á þessu háttalagi svaraði hann: "Hesturinn ber ekki það, sem ég ber." 

Salan á upprunavottorðum um græna orku, sem seld er umhverfissóðum í Evrópu er lýsandi fyrir skammgræðgishugsunina sem er svo ráðandi hér á landi. 

Til þess að græða tiltölulega litla fjárhæð með þessari rugluðu sölu, er landinu komið í bókhaldi grænnar orku í Evrópu í ruslflokk og kaupandanum komið í þá stöðu að geta stært sig af því að framleiðsluvara hans sé græn, þegar hún er það alls ekki. 

Kom forsætisráðherra á óvart

Jafn óvænt og Ólympíusilfrið.

Vilhjálmur Einarsson var hinn rólegasti að slaka á eftir hádegisverð hinn 7. ágúst 1960, þegar hringt var í hann og hann spurður, hvað hefði komið fyrir hann. 

Það var ekki furða, því að stutt var í það að þrístökkið hæfist á frjálsíþróttamóti á Laugardalsvellinum og Vilhjálmur orðinn of seinn á vettvang; hafði lagt á minnið tímasetningu, sem var einni klukkustund of sein.  

Hann flýtti sér að sjálfsögðu á völlinn, en var svo seinn fyrir, að hann hafði of lítinn tíma til að hita upp og varð að sleppa fyrsta stökkinu. 

Síðan tók hann til við að stökkva og stökkserían varð sú langbesta, sem hann náð á ferlinum fram að því, með jöfnun á gildandi heimsmeti, 16,70 metrar. 

Heimsmethafinn Jósef Schmidt var að vísu kominn með heimsmetstökk, 17,03 metra í safn sitt, en það átti eftir að fylgja því eftir og fá það samþykkt sem löglegt heimsmet. 

16,70 stökkið þennan ágústdag kom næstum því jafn óvænt og silfurstökkið í Melbourne 1956, en var aldeilis stórkostlegt afrek, sem gaf talsvert fleiri stig þá en gildandi heimsmet í 100 metra hlaupi. 

Á þessum árum voru ekki komnar í gagnið þær tartan-brautir sem síðar komu, né heldur mun betri keppnisskór og framfarir í þjálfun og tækni. 

Met Vilhjálms og annarra á þessum árum er því erfitt að bera beint saman við met nútímans, en eru fyrir bragðið enn stórkostlegri en ella.  

Á Ólympíuleikunum í Róm munaði örfáum sentimetrum að Vilhjálmur kæmist aftur á verðlaunapall, en þar stökk hann lengra en á leikunum í Melbourne, þriðji besti árangurs hans á ferlinum, en var óheppinn með aðstæður, sem mótuðust af misvindi, og bitnuðu á honum af völdum keppinautar, sem teygði tímann í undirbúningi stökkva sinna svo mikið, að með eindæmum var. 

Þá höfðu ekki verið sett þau tímamörk í reglurnar, sem síðar komu til að koma í veg fyrir slíkt. 

Afrek sem allar milljónaþjóðir yrðu stoltar af

Því verr gefast kærulausra ráð sem fleiri koma þétt saman.

Fornt máltæki hljóðar þannig, að "því verr gefast heimskra manna ráð, sem fleiri koma saman". Víðir Reynisson segir: "Fólk er allt of þétt saman." 

Þar gildir hin einfalda staðreynd, að það þarf ekki nema einn með smit til þess að það breiðist út og dreif sér. 

Miðað við fréttirnar núna mætti umorða gamla máltækið svona:  "Því verr gefast kærulausra ráð sem fleiri koma þétt saman. 

„Fólk er allt of þétt saman“

Kári: "Ógnvekjandi". "Háski um páska" í haust? "Verum öll hraust að hausti! "

Kári Stefánsson sagði í gær, að staðan í COVID-19 málinu væri "ógnvekjandi." Sóttvarnalæknir kvartar undan kæruleysi yngra fólksins; les "skyldudjammið"; í fjölbreyttri merkingu, sem ástandið er þrungið af. 

Línur talnanna, sem segja mest, líkjast nú óþyrmilega svipuðum línum í upphafi 1.bylgju faraldursins. 

Við erum stödd í jaðri vítahrings þar sem tölur um fjðlgandi smit og sóttkví hafa svipuð áhrif á straum erlendra ferðamanna til landsins og hertar reglur, og valið stendur að því leyti til á milli þessara kosta eða blöndu af þeim. 

Það er til mikils að vinna að komast hjá svipuðu ástandi og var í vor. 

Þá söng Bjarni Atlason á facebook lagið "Gegn háska um páska." Nú væri tilefni til að syngja sama lag, þar sem í stað línunnar "andæfum háska´um páska" væri sungið "Verum öll hraust að hausti." 

 

:,: Verum öll hraust að hausti :,: 

 

Þegar að hættu´að höndum ber 

í hatrammri sótt og elli

æðrulaust samt við ætlum hér

ógnina´að leggja´að velli. 

 

Hret að hausti hafa fyrr

herjað og barið þungt á dyr. 

Um aldir þó stóðu menn óbeygðir

andspænis miklum felli

en unnu svo bug á hrelli. 

 

Í takti við göngum, öll sem eitt

við illskeyttan vanda´að stríða.

Við þurfum ekki´að óttast neitt

nema óttann sjálfan og kvíða. 

 

Að hausti, sem helgist von og trú

halda við skulum, ég og þú. 

Í einhug til sigurs allir nú

ætla Víði´að hlýða

og horf til betri tíða. 

 

Að hausti, sem helgist von og trú

halda við skulum, ég og þú, 

með bjartsýni heitum hér og nú

að horfa til betri tíða, 

og skynsemi´og hugdirfð hlýða. 

 

Örkum gegn fumi´og flaustri

og finnum lausn, hraust að hausti! 

31 brot á sóttvarnareglum

Hvað gerist þegar graphene kemur í stað lithium-ion?

Líkt og þegar notkun lithium-ion ruddi sér til rúms í snjallsímum og sú tækni var grunnurinn að uppgangi Tesla, er nýr orkuberi, Graphene, sem er eins konar koltrefjaefni, að banka á dyrnar í snjallsímum og þar með að kalla á notkun á fleiri sviðum. 

Þegar það verður, opnast kannski möguleikar á að hafa orkumeiri rafhlöður í tengiltvinnbílunum en verið hefur, en það getur skipt miklu til þess að auðvelda eigendum þeirra bíla að nota rafaflið meira en hingað til. 

Í praxís getur nefnilega verið erfitt fyrir suma að nýta sér þann möguleika, sem felst í því að geta hlaðið rafmagni inn á tengiltvinnbílana þegar þeir eru í tímaskorti, eða að aka á lengri leiðum en 20-30 kílómetra. 

Því meiri orka, sem hægt er að setja inn í formi raforku, því minni eyðsla á bensíni. 

Hvað "sjálfhlaðandi" hybrid bensínbíla áhrærir verða áhrif meiri orkugeymdar koltrefja en liþíums mun minni, af því að fyrirbærið "sjálfhlaðandi" þýðir einfaldlega, að 100 prósent þeirrar orku, sem nýtt er í slíkum bílum, kemur upphaflega úr bensíndælunum en ekkert frá raforkuverum þjóðarinnar.  

96% nýskráðra Volvo lúxusbíla eru hybrid

Landið allt, miðin og flugleiðirnar eru undir.

Óvinurinn, sem einn af yfirmönnum Bandaríkjahers sagði í viðtali að væri ósýnilegur óvinur Bandaríkjahers í einni af styrjöldunum, sem hann heyr, getur leynst hvar sem er og stríðið verður hvorki unnið hjá öflugasta her heims né uppi á afskekktustu óbyggðum Íslands fyrr en síðasta veiran er dauð.    

Á upplýsingafundi um COVID-19 nú áðan lýsti Þórólfur sóttvarnalæknir þvi, hvernig sjá mætti á gögnum um útbreiðslu hennar, hvernig hertar aðgerðir bæru árangur, en slakanir ykju áhættuna. 

Í bloggpistli Styrmis Gunnarssonar er því lýst, hvernig hækkandi smittölur hér á landi hafi bein áhrif á eftirspurn ferðamanna eftir Íslandsferðum.  

Þórólfur lýsti því líka af hverju það þarf jafn rótttækar aðgerðir gagnvart hjúkrunarheimilum og hliðstæðum stöðum og grípa þarf til. 

Ef faraldsbylgja númer tvö nær sér þar á strik, er hætta á því ástandi, sem hefur drepið hundruð þúsunda erlendis, að stofnanirnar og heilbrigðiskerfið springi og ráði ekki við neitt.  

Smitið á Austurlandi tengist lögregluþjónunum

Göring og fálkinn, fljótasta dýr jarðar. "Klógulir ernir", áhorf í andnauð.

Blettatígurinn er fljótasta landdýr jarðar, en hraði hans er þó minna en þriðjungur af hraða fálkans, sem er fljótastur allra, þegar hann nær um 400 kílómetra hraða í steypiflugi. 

Enginn fugl á norðurhvelinu hefur þó viðlíka áhrif á áhorfandann návígi og örninn, konungur íslenskra fugla. 

Þegar síðuhafi upplifði óvænt flug þess fugls skammt yfir höfði hans við Breiðafjörð fyrir 81 ári, voru áhrifin þau að maður missti andann, það var eins og að hjartað stoppaði.  

Aftur vaknaði sama tilfinning fyrir 15 árum, þegar örn hóf sig óvænt til flugs við Teigsskóg til að kanna göngu óboðins gests við Teigsskóg. 

Hann sveif svo undurhægt í hring á fáránlega stórum vængjum sínum og hvarf síðann til baka, fullviss um að allt væri í lagi og að "friður ríkti í fjalladalnum" eins og segir í ljóðinu um Hamraborgina.  

Örninn flýgur ekki fugla hæst í heimi eins og segir í ljóðinu, heldur er það kondórinn í Suður-Ameríku. 

Örninn og fálkinn eru með ólíka vængi. Hinir firnastóru vængir arnarins eru svipaðrar gerðar og vængir á burðarmiklum og hægfleygum flugvélum, sem eru breiðir og með mikið flatamál og lyftikraft.  

Örninn getur því lyft miklu stærri bráð en nokkur annar ránfugl. Vængir hans líkjast stórum og breiðum vængjum hægfleygra og burðarmikilla skammbrautarflugvéla á borð við Helio Courier eða hina þýsku Fieseler Storck. 

Á ljósmynd á mbl.is vekja gulir fletir neðan á erninum athygli. Það eru hinar stórar og sterku klær hans, sem eru svo mikilvægar þegar klófesta þarf og lyfta stórri bráð. 

"Klógulir ernir yfir veiði hlakka..." orti Jónas Hallgrímsson í ljóðinu Gunnarshólma, einhverju magnaðasta risamálverki í orðum, sem gert hefur verið.   

Fálkinn er hins vegar með vænglag, sem miðast við það að ná sem mestum hraða, þegar hann gerir loftárásir á aðra fugla á flugi. 

Þess vegna sendi Hermann Göring flugmarskálkur, næstæðsti maður Þýskalands, sveit manna til Íslands 1937 með leyfi íslenskra stjórnvalda, til þess að klófesta nokkra fálka til þess að hafa á búgarði sínum í Þýskalandi. 

Þar vonaðist hann til að geta, sem yfirmaður öflugasta hernaðarflugflota heims, að þessum undrafuglum frá Íslandi. 

Sama ár var tímamótaárásin á Guernica á Spáni gerð sem liður í þróun árásarflugvéla, sem fólu í sér mesta hernaðarhrylling þess tíma, Junkers Ju-87 Stuka, sem steypti sér nær lóðrétt á 600 kílómetra hraða niður á skotmark sitt og lét sprengjur falla þráðbeint niður á bráðina og fór síðan yfir í sjálfstýringu upp úr dýfunni, vegna þess að flugmaðurinn missti oft meðvitund í henni örstutta stund, af því að hún var svo kröpp, að þeir fengu það sem kallað er "black-out". 

Þetta var fyrir tíma kjarnorkusprengjunnar, sem síðar varð að mesta hryllingsvopni, terror, hernaðarsögunnar. 

Ernirnir eru tilkomumiklir á flugi

Tekur bíllinn ekki plássið, sem hann tekur?

Í Morgunblaðinu sl. fimmtudag var birt af bíl, sem er lagt "5-7 sentimetra" út á gangstétt" fyrir utan bílastæðið. 

Ekki er annað að skilja á greininni en að þetta sé jafn smávægilegt brot og þessir þverhandar sentimetrar, og mynd með greininni virðist eiga að sanna þetta, því að frá því sjónarhorni, sem hún er tekin, skagar bíllinn að öðru leyti alls ekkert út á gangstéttina, sem markast dökkum afar lágum kanti. 

En raunin er önnur, því að afturendinn skagar ekki minna en 75 sentimetra út yfir gangstéttina. 

Engum lifandi manni væri fært að fara með hjólastól eða ganga sjálfur alveg upp við markalínuna. 

Skögun skögun svona bíla að aftan er yfirleitt ekki minni en um 70 sentimetrar. 

En svo virðist sem stór hluti Íslendinga telji, að miða eigi stærð bíla við lengd þeirra á milli hjóla en ekki enda á millum. 

Og að fullkomlega eðlilegt og sjálfsagt sé að leggja þeim eins og sést á myndunum hér fyrir neðan. 

Ef þetta væri raunin, vaknar spurningin um það, við hvað eigi að miða þegar bílarnir eru mjög langir og lágir. 

Ekkert svar fæst við því og ekki hægt að vitna í neitt í umferðarlögunum um það bílar þurfi ekki að taka allt það pláss sem þeir taka og eigi við um lagningu í bílastæði.  

Rökin eru að vísu sögð þau, að með því að láta bílana renna rólega að gangstéttarbrún og stöðvast á þeim sé komið í veg fyrir að afturendinn skagi of langt aftur! 

Nú eru bílastæði yfirleitt 5 metra löng en afar fáir fólksbílar meira en 4,50, flestir aðeins styttri en það.

Og það er eins gott að eigandi húsbílsins á myndinni hér við hliðina á ekki heima á staðnum, þar sem Moggamyndin er tekin, því að hann gæti sennilega lagt afturendanum á sínum bíl þannig, að hann skagaði alveg yfir alla gangstétttina, en samt verið með hjólin réttu megin við strikið. 

Umræðan um þetta er á afar sérstöku plani hjá mörgum hér á landi, sem halda því fram, að bílar þeirra taki ekki það pláss á götum og stæðum, sem þeir taka. 

Og leggja unnvörpum i bílastæði eins og sést á neðstu myndunum. 

Þegar þeim er bent á þetta, reyna sumir að afsaka sig, en aðrir verða jafnvel reiðir og hóta að kalla á lögreglu, til dæmis í aðstæðum eins og á neðstu myndinni. Margir í stöðu hvíta bílsins hafa afsakað sig með því að það hafi áður staðið bíll vinstra megin við bílinn, sem hafi kallað fram þessa tveggja stæða lagningu. 

Samt sést oft að það hefði verið tæknilega ómögulegt að þetta væri raunin. 

Sumir hafa haldið því fram að rauða bílnum hafi verið lagt ólöglega, af því að hann þrengi svo mjög að öörum bílum. 

Samt sést, að rauði bíllinn er innan marka bílastæðisins en sá hvíti ekki, en þá koma bara lokarökin: "Ég kom fyrst."