Skilningsleysi á breytta tíma, rétt eins og fyrir öld.

Svo er að sjá sem stjórnmálamenn og áhugamenn um þau skilji hvorki upp né niður í því sem er að gerast í stjórnmálum samtímans.

Þeir undruðust gríðarlegt fylgi Besta flokksins í borgarstjórnarkosningunum 2010 og svipuð tíðindi á Akureyri og víðar, en héldu að þetta stafaði aðeins af því hve stutt væri frá Hruni og að það myndi ekki endast heldur líða hjá og gamla góða flokkamynstrið spretta fram að nýju.

Nú eru liðin sex ár frá Hruni en fjórflokkurinn er áfram í sárum, en Björt framtíð og Píratar mælast sífellt með fylgi um það bil þriðjungs kjósenda.

Ólafur Harðarson stjórnmálafræðiprófessor hefur í viðtali talið líklegt að þessi tvö framboð muni líða undir lok eins og svipuð fyrirbæri síðustu 100 árin, Bændaflokkurinn, Þjóðvarnarflokkurinn, Samtök frjálslyndra og vinstri manna, Bandalag jafnaðarmanna, Borgaraflokkurinn, Kvennalistinn, Þjóðvaki og Frjálslyndi flokkurinn.

Þetta er alls ekki víst. Rétt eins og flokkaskipunin gerbreyttist fyrir tæpri öld, getur hún verið að breytast að nýju nú, og þá einkum í byggðakosningum.

Ástæðan er sú að það eru nýir tímar nýs veruleika samskipta- og upplýsingabyltingar nets, spjaldtölva og snjallsíma.

Í sveitarstjórnarmálum eru yfir 90% viðfangsefnanna á engan hátt bundin stjórnmálastefnum.

Sú spurning vaknar hvaða erindi stjórnmálaflokkar í litrófinu hægri-vinstri eigi yfirleitt í stjórn sveitarfélaga.

Vel er hugsanlegt að ofurvald gömlu flokkanna sé að ganga sér til húðar, og að við sé að taka vel menntuð kynslóð netmiðlanotenda, sem telur, að afskipti í formi hagsmunapots, spillingar og argaþrasins hjá gömlu fjórflokkunum geri ekkert gott fyrir stjórn sveitarfélaga, heldur þvert á móti, innleiði gamalkunnugan þrýsting og áhrif valda og peninga.

Þessi nýja kynslóð fer stækkandi eftir því sem árin líða og fleiri bætast við á sama tíma og hin gamla kynslóð fellur jafnt og þétt frá.  

Þannig vill til að vegna viðveru minnar vegna kvikmyndagerðar minnar og flugs undanfarin ár við Hvolsvöll fylgist ég nú með einu dæminu um þetta, tilkomu nýs stjórnmálaafls þar um slóðir, framboðs óháðra, sem telja sig hafa fengið sig fullsadda af pólitík gömlu flokkanna, sem þar hafa ráðið lögum og lofum í hátt í eina öld.

Dropinn, sem fyllt mælinn að dómi þessa fólks, er þegar peningaöfl hafi nú komið þannig ár sinni fyrir borð hjá gömlu flokkunum, að troða stóru hóteli niður beint fyrir framan Skógafoss.

Styrmir Gunnarsson gælir við þá hugmynd að sterkt flokkskerfi Sjálfstæðisflokksins muni geta snúið dæminu við á endasprettinum fyrir kosningarnar, rétt eins og því tókst stundum áður.

Þetta er draumsýn ein. Allt fram til ársins 2010, í næstum heila öld, höfðu Sjálfstæðismenn og fyrirrennari hans, Íhaldsflokkurinn, í kringum 50% fylgi í borginni.

Núna er fylgið í besta falli 20% og það, að eitthvert "flokkskerfi" frá gamla tímanum geti meira en tvöfaldað fylgi flokksins í átt að gamla góða veldinu er augljóslega borin von.  

Ég fæ ekki betur séð en að það verði ekki umflúið, að bæði "flokkskerfið" og framboðið muni hrynja og að að orðaval Styrmis um að flokkurinn hrynji í borginni og Framsóknarflokkurinn hverfi séu forspá.

Útspil oddvita Framsóknarmanna er örþrifaráð til að lokka til sín nógu stóran hluta þess fimmtungs kjósenda, sem eru andvígir innflutningi útlendinga til landsins.

En jafnvel þótt það takist, blasir við, að með því að tefla fram í örvæntingu máli, sem er andstætt stefnu flokksins til að bjarga við fylgi hans á síðustu stundu, er það ekki styrkleikamerki flokksins, heldur jafn mikið veikleikamerki og þótt framboðið bíði afhroð vegnasamþykktrar meginstefnu sinnar og falli þá með sæmd heldur frekar en að lifa við skömm.  

        

Leitað verður skýringa og sökudólga

Þetta vofir yfir öllum söngvurum.

Raddböndin, sem þrumuraddir bestu söngvara heims gefa frá sér, eru með minnstu líffærum mannslíkamans. Það er því ekki lítið lagt á þau þegar bestu og öflugustu söngvarar þurfa að ekki aðeins að reiða sig á þau í hvert skipti sem þeir koma fram, heldur byggja alla sína afkomu og tilveru á þeim.

Bryn Terfel er langt í frá eini stórsöngvarinn, sem þessi litlu grey hafa hrekkt illilega.

Raddböndin minna mig stundum á kerti í bílvélum, sem skila verða fullkomnum neista inn í brunahólfið, en get átt það til að verða óhrein eða "fálast upp" eins og flugmenn og flugvirkjar sletta þegar þeir tala um þetta fyrirbæri.

Þegar einhver allra besti tenórsöngvari allra tíma, Jussi Björling, hélt söngskemmtun í Þjóðleikhúsinu á sjötta áratugnum á leið sinni yfir hafið frá Bandaríkjunum, flaug fréttin um það eins og eldur í sinu, að bleik hefði heldur betur verið brugðið á konsertinum.

Sumir létu að því liggja að þarna hefði komið í ljós að of mikið væri látið með Björling og hann ofmetinn, - okkar eigin Stefán Íslandi væri jafnvel betri !

Já, gamli rembingurinn okkar kominn upp, rétt einu sinni.

Um Jussi Björling þarf ekki að deila. Helstu stórsöngvarar síðar á 20. öldinni voru sammála um snilli hans, hvernig hann virtist ekki hafa neitt fyrir því að syngja eins og engill, rétt eins og Pavarotti varð frægur fyrir að gera og sagðist taka Jussi sér til fyrirmyndar.

Svíinn var einfaldlega þreyttur og timbraður á tónleikunum eftir að hafa verið í á annan tug klukkustunda að hossast í hægfleygri íslenskri vél yfir hafið og þar að auki farinn að láta á sjá vegna óreglu, sem átti eftir að flýta fyrir dauða hans.

Okkar bestu hafa lent í þessu eins og dæmi frá síðasta hausti sýnir. 1985 var ég á Akureyri þegar Kristján Jóhannsson var upp á sitt besta, en hafði skotist frá Ítalíu alla leið norður til að endurlifa gamlar gleðistundir smiðsins góða á sinni tíð.

Allir gömlu vinirnir urðu að samgleðjast Kristjáni þessa helgi og helst upp á gamla mátann eins og siður er Íslendinga.

Fyrir hádegi sprakk hann á efsta tóni í Akureyrarkirkju og lenti aftur í vandræðum í Reykjavík á tónleikum eftir hádegið og varð að láta röddina falla um áttund til að komast í gegnum það erfiðasta.

Auðvitað hristi hann þetta af sér og ferilinn frækilegi hélt áfram erlendis.

Á tímabili varð Björk Guðmundsdóttir að aflýsa tónleikum um skeið meðan rödd hennar var að ná sér eftir bólgu í raddböndum og allir söngvarar hafa orðið að sæta því að jafnvel fullkomnustu læknavísindi nútímans ráða ekki við jafn aumingjalegan sjúkdóm eða sýkingu og venjulegt kvef er.

Úr því að stórsöngvarar verða að glíma við þetta má nærri geta hvað getur komið fyrir venjulega gutlara.

Mér er enn í minni þegar ég missti röddina algerlega á skemmtun á föstudagskvöldi fyrir 13 árum og voru góð ráð dýr, því að ég þurfti að fara beint af henni og skemmta á þorrablóti í Danmörku daginn eftir.

Kom sér vel að Haukur Heiðar Ingólfsson, undirleikari minn, er afbragðs læknir og tók mig í sérstaka meðferð, sem hann varaði mig þó við að að væri þess eðlis, að erfitt væri að gera slíkt nema jafnvel aðeins einu sinni.

Ég yrði að búa mig undir það að fá röddina aftur í nokkrar klukkustundir og missa hana síðan á ný.

Þetta heppnaðist, röddin kom rétt fyrir samkvæmið, en okkur báðum til undrunar fór hún ekki aftur eins og Haukur hafði búið mig undir.

Björgvin Halldórsson er fundvís á nöfn á fyrirbæri og Haukur sagði mér að hann kallaði þessa meðferð "Pavarotti".

Sem er réttnefni, sýnir að enginn er óhultur.   

 

 

 

Röddin brast í sjöunda lagi

Frábær skemmtun. Lakara liðið næstum búið að vinna.

Úrslitaleikurinn um Evrópumeistaratitilinn í knattspyrnu í kvöld var frábær skemmtun með spennu, sem entist í 118 mínútur.

Spennan og skemmtunin í leiknum var skapað af leikmönnum Atlético þegar þeir skoruð mark snemma í leiknum sem virtist ætla að endast þeim til sigurs.

Lengi vel voru þeir betra liðið á vellinum. En í uppbótartíma eftir langvarandi og ákafa pressu Real, jöfnuðu þeir leikinn og allt var galopið í framlengingunni.

En í henni kom í ljós að tvennt háði Atlético mönnum, áfallið við að glutra vinningi niður í uppbótartíma og það að með hetjulegri baráttu höfðu þeir lagt allt í sölurnar í venjulegum leiktíma og höfðu ekki úthald í 30 mínútur í viðbót á sama hraða.

Ronaldo sást lítið í leiknum en hefði hugsanlega átt að fá vítaspyrnu þegar boltinn fór eftir aukaspyrnu hans í olnboga varnarmanns Atlético.

Eftir vítaspyrnu hans fór hann úr að ofan "pósaði" eins og flottasti vaxtarræktarmaður og gerði mikið til að vera í sviðsljósinu.

Þetta hefur áreiðanlega farið í taugarnar á mörgum, sem á horfðu, því að myndirnar sem teknar voru af honum við þetta tækfæri verða áreiðanlega áberandi í fjölmiðlum.

En þetta er mannlegt og skiljanlegt. Bestu afreksmenn í þessari krefjandi íþrótt verða að vera viðbúnir hvenær sem er því að hljóta meiðsli, sem bindur enda á velgengnina.

Því get ég vel fyrirgefið Ronaldo að nota tækifæri til að njóta augnabliks, sem kannski verður ekki aftur í boði. Enda ekki hver sem er, sem hampar titlinum besti knattspyrnumaður heims og að vera í liði Evrópumeistaranna.  

 

Real Madrid Evrópumeistari í 10. sinn

Góður áfangastaður í miðri Evrópu.

Gaman hefur verið að fylgjast með þróuninni á ferðamynstri Íslendinga til úlanda síðan flug hófst frá landinu 1945.

Í fyrstu voru helstu áfangastaðirnir valdir þannig, að flugið þangað væri sem styst og aðal "kikkið" sem fékkst út úr ferðinni var að komast yfir hafið.

Þess vegna var Glasgow lengi einn fjölsóttasti áfangastaðurinn en eftir að Viscount skrúfuþoturnar komu til skjalanna jókst umferð til Kaupmannahafnar og Oslóar.

Með þotuöldinni lengdust leiðirnar og London kom sterkt inn. Ferðafrömuðirnir Ingólfur í Útsýn og Guðni í Sunnu hjálpuðu síðan landanum til að brjótast út úr Norður-Evrópu skelinni og taka upp sólarlandaferðir.

Umsvif Loftleiða í Luxemborg færðu vettvanginn ögn sunnar á árunum 1965-1990 en í raun voru áfangastaðir sunnar á áætlunarleiðum beint frá Íslandi að mestu óskrifað blað fyrr en á síðustu áratugum þegar flug jókst til Parísar og fleiri borga heldur sunnar.

Með sameiningu Þýskalands kom Berlín inn í myndina og á síðustu árum hafa áfangastaðir enn sunnar veirð að koma inn.

Áfangastaðir í Sviss hafa augljósan kost þegar litið er á landakort, því að þaðan er tiltölulega stutt í allar áttir til fjölmargra áhugaverðra landa og héraða.

Syðsti hluti Þýskalands liggur nær Miðjarðarhafi en Norðursjó og Ermasundi og Sviss er enn nær Miðjarðarhafinu, þannig að með því að hefja ferðalag þar eftir lendingu úr flugi frá Íslandi opnast styttri leiðir en fyrr til Austurríkis, Tékklands, Slóvaíku og Ungverjalands.   

Hefur áætlunarflug til Genfar

Ólán Framsóknarflokksins. Ég klíp mig í handlegginn.

Ég átti því láni að fagna að kynnast eðal Framsóknarfólki sem mótaði mig á meðan ég var að vaxa upp.

Í fimm sumur var ég í sveit hjá Björgu ömmusystur minni, sem var systir Bjarna Runólfssonar í Hólmi. Þau systkinin voru bæði Framsóknarfólk af hugsjón um umbætur, réttlæti, samvinnu frelsi og frjálslyndi, sem samofin væru hugsuninni um rétt allra til jafnréttis og reisnar.

Björg kenndi mér að skila jörðinni betri til afkomendana en við tækjum við henni og ástunda þannig jafnrétti kynslóðanna. Hún var meðvituð um nauðsyn og gildi sjálfbærrar þróunar, þótt hugtakið væri ekki til þá, og vildi berjast gegn misrétti, græðgi og spillingu.

Hún vildi forðast öfgar til hægri og vinstri og hafa mannúð og mildi, umburðarlyndi og frjálslyndi í hávegum.   

Síðan eru liðin meira en 60 ár og allan þennan tíma hefur það verið ólán flokksins hennar, að þurfa ævinlega að detta niður á eitthver atriði, sem hafa spillt fyrir því að hægt væri að kjósa hann.

Fram til 1959 var það hræðilega óréttlát kjördæmaskipan, sem fældi frá auk þeirrar pólitísku spillingar sem hrjáði flokkinn þegar helmingaskiptastjórnirnar svonefndu með Sjöllunum voru hans ær og kýr. 

Eftir það tók við ástúð flokksins á höftum sem fældi mig og fleiri frá. Þó kaus ég flokkinn einu sinni, árið 1974 vitandi það að hann myndi fara í stjórn með Sjálfstæðisflokknum eftir kosningar og að þá væri gott að einhver héldi í hendina á þeim sem túlkuðu undirskriftasöfnunina "Varið land" sem ástæðu til að keyra upp aukið hermang.

Á næstu árum var það spilling innan samvinnuhreyfingarinnar sem truflaði þá sem vildu kjósa hófsaman, frjálslyndan og umbótasinnaðan miðjuflokk. 

Lengi vel átti flokkurinn öfluga talsmenn náttúruverndar með Eystein Jónsson, formanns Náttúruverndarráðs um tíma sem helsta forsvarsmann.

En eftir 1995 þegar umhverfis- og náttúruverndarsinninn Steingrímur Hermannsson hafði hætt formennsku tók við ást flokksins á "hernaðinum gegn landinu" eins og Nóbelsskáldið nefndi það fyrirbæri, sem kristallast hefur í stóriðju- og virkjanastefnu flokksins fram á þennan dag.

Ég hef hitt ýmsa flugvallarvini að undanförnu, sem hafa verið að velta vöngum yfir stuðningi við framboð flokksins og flugvallarvina til borgarstjórnar.

Sumir hafa verið hugsi yfir því af hverju framboðið í Reykjavík stökk á flugvallarmálið vegna þess að það hafi lýst sér sem örþrifaráð til að lappa upp á algert fylgisleysi í borginni.

Þessir menn hafa sagt, að það væri of stór biti að kyngja, að kjósa Framsókn vegna þess máls, enda væri ljóst að nær öll framboðin gerðu önnur mál að aðalkosningamálunum og að ekki væri hægt að kjósa um flugvallarmálið fyrir þeim.

Nú bætist útspilið vegna moskunnar við þetta, sem örvæntingarblær er yfir,-  að kynda upp svipuð atriði og gefið hafa ýmsum jaðarframboðum fylgi í nágrannalöndunum og byggist á magna upp andúð á útlendingum og öðrum trúarbrögðum en kristni.

Ég sé á blogginu þá réttlætingu á því að neita múslimum um að reisa trúarhús í Reykjavík, að þeir brjóti þau fyrirmæli um iðkun trúarbragða í núgildandi stjórnarskrá, að ekki megi kenna né framkvæma neitt það sem fer gegn siðferði eða allsherjarreglu.

Telur bloggarinn að finna megi í Kóraninum atriði, sem brjóti gegn siðferði og allsherjarreglu.

Ef þetta á að vera röksemd, þyrfti að taka til hendi víðar, því að finna má ýmis vafasöm atriði í sjálfri Biblíunni.

Nefna má sem dæmi eitt boðorðanna tíu sem segir: Þú skalt ekki girnast konu náunga þíns, uxa hans, asna né nokkuð það sem náungi þinn á.

Ef þetta er tekið bókstaflega er konum þarna jafnað við uxa asna og hvers kyns aðrar eigur karlmanna. 

Og er þar með fundið út, að banna verði kristni og rífa kirkjur landsins?

Auðvitað ekki, því að hvorki mér né vonandi neinum öðrum dettur í hug að túlka þröngt og bókstaflega þetta og fleira í Biblíunni, svo sem um að konur eigi að þegja á samkomum og að samkynhneigð eigi að vera refsiverð.  

Setningin um kenningu og framkvæmd trúarbragða sem sé andstæð siðferði og allsherjarreglu felur í sér undantekningu frá meginreglu mannréttindaákvæða stjórnarskrárinnar um skoðana- og trúfrelsi.

Ég hef þar að auki ekki séð neinar sannanir fyrir því að múslimar á Íslandi hafi brotið svo freklega gegn siðferði eða allsherjarreglu að rétt sé að svipta þá ákveðnum stjórnarskrárvörðum mannréttindum.

Ég fæ ekki betur séð en að við, hinir kristnu Íslendingar, höfum verið fullfærir um að brjóta gegn siðferði og allsherjarreglu hér á landi, ef út í það er farið.  

Ég var rétt í þessu að horfa á afar grípandi heimildarmynd um Jack Johnson, heimsmeistara í þungavigt í hnefaleikum fyrir réttri öld, þar sem svonefnd Thomas Mann-lög bönnuðu hjónabönd svartra og hvítra í Bandaríkjunum.

Fyrir þetta var hann ofsóttur, gerður útlægur í mörg ár og settur í fangelsi þegar heim kom.

Þessi ólög, sem engum dytti í hug að endurvekja nú, voru sett, af því að meirihluti fylgdi þeim fram. Nú kemur oddviti Framsóknarflokksins í Reykjavík og segir að meirihluti kjósenda í Reykjavík skuli í sérstakri kosningu ákveða, hvort ákveðinn trúflokkur í Reykjavík, sem ekki er vitað til að hafi brotið gegn siðferði eða allsherjarreglu, megi iðka trú sína í eigin húsi.

Ég klíp mig í handlegginn til að fullvissa mig um að ég sé að upplifa svona skoðanir í samfélagi okkar, heilli öld eftir að sama aðferð meirihluta hvítra manna í Bandaríkjunum af þessu tagi var notuð til að kúga fólk af öðrum litarhætti þar í landi.

Ætlar óláni Framsóknarflokksins að verða allt að vopni? Vonandi ætlar flokkurinn sem heild ekki að gera það að stefnu sinni sem oddviti hans í Reykjavík í komandi kosningum hefur boðað, að því er virðist upp á sitt eindæmi, án þess að hafa um það lýðræðislega umræðu innan framboðslistans.

 

P. S.  Ef orðræða oddvitans í Reykjavík á að verða mottó í islenskum stjórnmálum og verða að stefnu Framsóknarflokksins sem heildar, mun það kannski koma upp að lýðræðisleg atkvæðagreiðsla verði um tilvistarrétt Framsóknarflokksins, samanber eftirfarandi hálfkærings limru eftir Ragnar Inga Aðalsteinsson:

 

JÁKVÆÐ HLIÐ Á HEIMSENDASPÁ.   

 

Þegar jörðin í sæinn er sokkin

og sólin af standinum hrokkin

þó er þar leið,

þungbær, en greið

til að losna við Framsóknarflokkinn.  

 

Mér fannst limran skemmtilega glannaleg en vildi fara að með gát og svaraði ég því Ragnari svona:

 

BERUM VIRÐINGU FYRIR FRAMSÓKNARFLOKKNUM.

 

Við skulum spara að spotta´hann,

með spánnýjan formann og flottan.

Þótt leggist gröf í

hann lifnar á ný

og lifir allt af eins og rottan.  

     

 

 

Styður ekki lengur framboðið

Áhrifaríkar og eftirminnilegar stundir.

Þótt það sé hægt að fljúga meðfram ströndum landsins og njóta landssýnar, jafnast ekkert á við að sigla meðfram þeim. Sumir hlutar strandarinnar bjóða upp á sérlega áhrifaríkar stundir og sigling alla leið í kringum landið nýtur þess kannski mest, hve ólík landssýnin er.

Á leiðinni frá Reykjavík til Grundarfjarðar ræður Snæfellsjökull ríkjum mest allan þann áfanga, en eftir að komið er að Látrabjargi á leið til Ísafjarðar eru það brött Vestfjarðafjöllin sem njóta sín.

Það er einstakt að sigla meðfram Látrabjargi, ekki aðeins vegna gnæfandi bjargsins yfir skipinu, heldur ekki síður við það að sjá að helmingurinn af öllu þessu fuglageri er neðansjávar hverju sinni.  

Eftir að siglt er frá Ísafirði er einhver mesta dýrðin eftir, siglingin fyrir Hornastrandir, sem er alveg ólýsanlega tignarleg og eftirminnileg. Sigling fyrir Kögur, Hælavíkurbjarg og Hornbjarg finnst mér hámarkið á þeim siglingum meðfram ströndum landsins sem ég hef átt kost á að fara í.

Það er einnig afar gaman að sigla inn og út Eyjafjörð og ég get ímyndað mér að sigling meðfram Austfjörðum gefi siglingu meðfram Hornsströndum lítið eftir.

Í lok siglingar sólarsinni í kringum Ísland er síðan siglingin meðfram suðurströndinni gerólík strandsiglingum í öðrum landshlutum. Þá er gefur hið mikla víðsýni og fjarlægðin til stóru jöklanna, Vatnajökuls, Mýrdalsjökuls og Eyjafjallajökuls alveg nýja vídd.

Ég ætla að enda þessar hugleiðingar með textanum "Að sigla inn Eyjafjörðinn" sem Ragnar Bjarnason söng fyrir mig á diskinum "Ómar lands og þjóðar" - Kóróna landsins með aldeilis sérlega vel heppnuðu undirspili Grétars Örvarssonar.

 

AÐ SIGLA´ INN EYJAFJÖRÐINN.  (Lag: Cruising down the river)     

 

Að sigla´inn Eyjafjörðinn

það er yndislegt um vor

í björtu veðri er býr sig fugl

við bjarg og klettaskor. '

 

Er sólin heit í heiði

baðar haf og dal og fjöll.

Í háum hamraskörðum

heilsa okkur landsfræg tröll.

 

Hrísey, fjarðardjásnið frítt

mót fagurgrænum dal.

Við Múlann vaggar bátur blítt

við bjargsins hamrasal.

 

Um háreist hamraskörðin

hoppa lömb í ró og spekt.

Að sigla´inn Eyjafjörðinn

það er óviðjafnanlegt.

 

Allir hérna afar vel

nú una sínum hag

á skemmtiferðaskipunum,

sem skríða inn í dag.

 

Þar ferðamannahjörðin

kyrjar hátt í ró og spekt:

Að sigla´inn Eyjafjörðinn

það er óviðjafnanlegt.  

 

Ætla að sigla umhverfis Ísland

Forsetar hafa flogið með litlum flugvélum fyrr.

Tveir síðustu forsetar Íslands, Vigdís Finnbogadóttir og Ólafur Ragnar Grímsson, hafa flogið með litlum einshreyfils flugvélum, ef ég man þetta rétt.

Þegar flogið var á tveimur litlum einshreyfils Piper PA-22 Tripacer 4 sæta flugvélum frá Reykjavík til Hólmavíkur sumarið 1966 minnir mig að Ólafur Ragnar hafi verið farþegi í annarri en ég ásamt undirleikara mínum í hinni.

Ólafur Ragnar var þá kornungur og flutti mergjaða ræðu á héraðsmóti Framsóknarmanna, svo mergjaða að hina gömlu og grónu Framsóknarbændur í Strandasýslu rak í rogastans og vart var um annað talað á Ströndum lengi á eftir.  

Það reyndist gefa tóninn fyrir það að nokkrum árum síðar fór Ólafur Ragnar úr flokknum.

Þess skemmtilegra er það fyrir hann nú, að vera af sumum kallaður guðfaðir ríkisstjórnar undir forsæti Framsóknarflokksins.

Vigdís Finnbogadóttir flaug sem farþegi í 4 sæta einshreyfils Cessna 172 fyrir rúmum tuttugu árum frá Reykjavík austur að Geysi í Haukadal til þess að aka þaðan að svonefndum Djúphólum, norðan við Gullfoss, og vígja tilraunareit um gróðureyðingu og uppgræðslu sem Stöð 2, RALA og Landgræðslan stóðu að.

Ákveðið var að nota flugvél vegna þess að klukkan tvö eftir hádegi átti forsetinn að afhenda bjartsýnisverðlaun Bröstes í Reykjavík.    

Forsetinn með sjóflugvél á Húsavík

Hrunið var fyrsta vers, svo kemur annað vers, það er alveg eins?

Það vantaði ekki stórar yfirlýsingar fyrir tólf árum þegar hrina virkjanaframkvæmda hófst, stórfelld loforð voru gefin um húsnæðislán og sala á ríkisfyrirtækjum brast á. Loforð var gefið um rétt söluverð fyrirtækjanna og að dreifð eignaraðild yrði í öllum tilfellum.

Ríkið átti að græða og allir áttu að græða á þenslu, sem færði okkur himinhátt gengi krónunnar svo að hver sá sem tæki sem mest lán og keypti eitthvað stórt frá útlöndum og græddi allt upp í 30% á hagstæðu gengi, yrði ríkari og ríkari.

Þetta var sæmilegur sölulisti varðandi söluna á fyrirtækjum, m. a. Búnaðarbankinn, Landsbankinn, Síminn og dreifikerfið, hlutur Reykjavíkurborgar í Landsvirkjun.

Og allt fór á eina lund: Loforðin stóru um rétt verð og dreifða eignaraðild gufuðu upp, - í stað dreifðar eignaraðildar spruttu allt í einu upp svonefndir "kjölfestufjárfestar" sem sagðir voru bráðnauðsynlegir, en var í raun dulnefni yfir einkavinavæðingu helmingaskiptaflokkanna.

Ekkert vandamál var fyrir einkavinina að útvega fé til kaupanna. Kaupendurnir lánuðu bara hvor öðrum fyrir þeim.  

Allt rann þetta út á gjafvirði, spottprís og reyndist hinn ágætasti eldiviður fyrir áframhaldandi uppbyggingu spilaborgarinnar ógnarstóru sem hrundi síðan framan í þjóðina í hruni upp á samtals meira en 5000 milljarða.

Við tóku ár þar sem reynt var að slökkva elda og hreinsa brunarústir og viti menn:  Eru ekki aftur komin árin 2002 og 2003 með sölu ríkiseigna, ný áform um stórfelldar virkjanaframkvæmdir, álver í Helguvík og sem mestan "orkufrekan iðnað" og húsnæðisgjafafé Framsóknar frá 2003 í nýju formi en sömu hugsun.

Einu sinni var sungin síbyljusöngurinn "Rúgbrauð með rjóma á, það er gott að fá" og síðan kom milliversið, "Þetta var fyrsta vers, svo kemur annað vers, það er alveg eins: "Rúgbrauð með rjóma á...o. s. frv.

Söngurinn sá var þannig hannaður, að hann gæti orðið endalaus með fyrsta versi, öðru versi, þriðja versi og svo áfram út í það óendanlega, og alltaf var étið sama rúgbrauðið með rjóma ofan á og ekkert annað.

Svipað virðist vera að gerast nú og meira að segja sum sömu fyrirtækin til sölu og forðum. Boðið er upp á rúgbrauð með rjóma á sem geti, alveg eins og síðast, orðið til þess að allir kasti upp, en heimti samt annað vers, sem sé alveg eins, - sama rúgbrauðið og rjóminn og sömu uppköstin o. s. fr. o. s. frv.

Þetta virðist ætla að verða það sem þjóðin elski mest.  

Sala á Landsbankabréfum á næsta ári

Lausn málsins: Herða bara síbyljuna um "hreina og endurnýjanlega orku".

Það er liðin mörg ár síðan brennisteinsvetnismengun frá Hellisheiðarvirkjun fór úr böndunum og mælingar sýndu að 40 daga á ári hverju stóðust loftgæðakröfur á höfuðborgarsvæðinu ekki loftgæðakröfur sem gerðar eru í Kaliforníu, iðnvæddu og fjölmennu ríki í Bandaríkjunum sem eitt og sér er ofarlega á blaði í lista yfir stærstu hagkerfi heims.

Fyrir tveimur árum fór Orkuveita Reykjavíkur fram á að fá átta ára frest til að rannsaka hvort hægt væri að koma þessum málum í lag.

Það var auðvitað fráleit krafa að dæla eiturefni yfir höfuðborgarbúa allan þann tíma og vita ekki einu sinni hvort tækist að finna lausn á vandanum.

Næst var beðið um fjögurra ára frest, en Heilbrigðiseftirlit Suðurlands hefur stytt hann niður í tvö ár. 

Það er rétt lýsing hjá Náttúruverndarsamtökum Suðvesturlands að með þessu sé það fólk sem búa þarf við þetta eins og mýs í tilraunastofu.

Hið eina rétta í málinu væri að gera annað af tvennu eða hvort tveggja:

Minnka framleiðslu Hellisheiðarvirkjunar svo að mengunin fari niður fyrir viðmiðunarmörkin þannig að þegar og ef hægt verður að vinna bug á vandanum, verði hægt að auka framleiðsluna á ný en þó alls ekki fyrr en það liggur fyrir.

Flytja fólk og starfsemi í burtu af þeim svæðum, þar sem mengunin er yfir mörkum.

Eða þá að framkvæma blöndu af þessu tvennu, brottflutningum fólks og starfsemi eða minnkun orkuframleiðslu.

En auðvitað verður ekkert gert. Ef í ljós kemur eftir tvö ár að mengunin er enn yfir mörkum verður bara gefinn annar frestur og síðan áfram koll af kolli.

Þannig vinnum við Íslendingar nefnilega yfirleitt og herðum bara síbyljuna um hina "hreinu og endurnýjanlegu orku"..  

 

„Eins og mýs í búri á tilraunastofu“

Millileikur. Skynsemin réði.

Skynsemin réði við gerð skammtímasamnings flugmanna og Icelandair Group. Mesti ferðamannatími ársins, sem afkoma félagsins byggist á, og að hluta til afkoma flugmanna vegna mikillar yfirvinnu, er ekki heppilegur tími til að komast að samkömulagi sem grundvallist á rólegri íhugun og vönduðum vinnubrögðum.

Ástand, eins og það sem ríkt hefur undanfarið, hefur verið öllum aðilum deilunnar til tjóns og áframhald þess ástands hefði verið ógnvænlegt, ekki bara fyrir flugfélagið sjálft, heldur alla ferðaþjónustuna.  

Þetta er því eins konar millileikur og vopnahlé á meðan hábjargræðistíminn varir og mann hafa nóg að gera við að sinna verkefnum hans.

Sem betur fer er aðal bylgja ferðamanna ekki enn skollin yfir, en samt eru aðstæður breyttar frá því sem áður var varðandi það að ferðamannastraumurinn hefur vaxið hraðar á öðrum árstímum en um hásumarið.

Og órói, raskanir, illt umtal og álitshnekkir í hinni hörðu samkeppni í fluginu, koma sér alltaf illa.

Nú er auk þessa viðkvæmt ástand á vinnumarkaðnum almennt og þetta vopnahlé því af hinu góða.    

Í takt við aðra kjarasamninga