Stanslaus síbylja rangrar notkunar hugtaka.

Varla er búið að fjalla hér á síðunni um íslenskar gufuaflsvirkjanir og andæfa síbyljunni um endurnýjanlega orkugjafa með gildum rökum og staðreyndum, sem sýna hreina rányrkju, en að það birtist ný frétt um að við séum með hæsta hlutfall endurnýjanlegra orkugjafa sem þekkist meðal ríkja heims. 

Fyrsti pistillinn á þessari bloggsíðu árið 2007 af um það bil 10 þúsund, sem síðan hafa birst hér á síðunni, fjallaði nákvæmlega um þennan áróður, en það er eins og að skvetta vatni á gæs að varpa ljósi á hið sanna í málinu. 

Ef einhverjum finnst þessi skrif hér verða síbyljukennd, er því til að svara, að síbyljan var ekki hafin hér á þessari bloggsíðu, heldur með stanslausum áróðri á heimsvísu, sem ekki er hægt að láta ómótmælt. 

Því verður enn og aftur að taka fram eftirfarandi: 

Stærsta viðfangsefni jarðarbúa á 21. öld er ofið úr tveimur þáttum: Að minnka útblástur gróðurhúsalofttegunda og takast á við orkuskort af völdum rányrkju á orkugjöfum. 

Við Íslendingar stöndum nokkuð vel varðandi það fyrrnefnda hvað snertir framleiðslu á raforku, sem ekki veldur umtalsverðum útblæstri gróðurhúsalofttegunda, og þess vegna ætti fyrirsögnin og umræðan um þessa ágætu stöðu að túlka það. 

En orkugjafi, sem ekki felur í sér útblástur gróðurhúsalofttegunda, er ekki alltaf það sama og endurnýjanlegur orkugjafi. 

Þannig er útblástur gufuaflsvirkjana að vísu með lítið hlutfall gróðurhúsalofttegunda en orkuöflunin byggist hins vegar á rányrkju á borð við þá sem nú á sér stað í langstærstu gufuaflsvirkjun landsins, Hellisheiðarvirkjun og orkuvinnsluna á Nesjavalla-Hellisheiðarsvæðinu. 

Í forsendum gufuaflsvirkjananna er aðeins gert ráð fyrir 50 ára endingartíma, sem er langt fyrir  neðan endingartíma kolanámu, svo dæmi sé tekið, og víðsfjarri því að geta talist endurnýjanleg orka. Enda fer orkan þegar dvínandi eftir aðeins rúman áratug vinnslu.  

Hvað á maður að þurfa að birta þetta með stóru letri?

Vísa að öðru leyti í fyrri pistil og pistla um þetta mál. 

 

Á toppnum í endurnýjanlegri orku

Ekki aðlaðandi nöfn fyrri riftunarmanna.

Saga milliríkjasaminga eru skrautleg oft á tíðum. Sumir reyndust illa og í sumum léku menn herfilega af sér, svo sem í Munchenarsamningunum 1938. 

Leidd afa verið að því rök, að svikalognið eftir þessa samning, sem entist aðeins í sex mánuði, hafi komið sér betur fyrir Þjóðverja en Vesturveldin, þvert ofan í það sem ráðamenn Breta og Frakka héldu. 

Það hefur líka reynst misvel að rifta samningum, eins og Donald Trump hefur lýst yfir að verði gert á báðar hendur þegar hann tekur við forsetaembættinu. 

Og nöfn helstu riftunarmanna fortíðarinnar hljóma ekki vel í eyrum, þeirra sem drógu Þjóðverja út úr Þjóðabandalaginu og riftu griðasáttmálum á báða bóga. 

Vonandi er ekki slíkt tímabil í aðsigi núna. 

Hörmulegt ef Trump riftir Íranssamningi

Tungumálhakkarar og bandarískir kaupahéðnar gera innrás.

Á örfáum dögum eru kaupahéðnar að breyta þróun, sem hefur mátt lýsa með orðunum "hægt og bítandi" í holskeflu. Á innan við viku er búið að koma því svo fyrir, að það er verið að umkringja neytandann með bandarísku umhverfi, þar sem hin alltumlykjandi enska tunga og amerískt þjóðlíf ræður ríkjum í þágu bandarískra kaupahéðna, sem settu sér það takmark fyrir ellefu árum, að gera heila viku í kringum hinn bandaríska "Thanksgiving day" að mestu verslunarviku ársins utan sjálfra jólanna en þó í tengslum við þau.

Bandarískt óþol eftir jólagróðanum er látið vaða yfir Íslendinga. Thanksgiving er ígildi íslenskra töðugjalda, en hér á landi voru þau að sjálfsögðu haldin hátíðleg á bilinu frá ágústlokum til miðs septembers.

Hlálegt er að töðugjöld hér á landi séu að verða að prangararhátíð í lok nóvember.  

Máttur auglýsingaflóðs í fjölmiðlum er gernýttur með því að byrja að kynda undir pranginu á miðvikudegi, sökkva heilli helgi þar á eftir í "Black Friday", og veita síðan náðarhöggið áður en komist verði aftur út á íslenskan vettvang, með því að hella yfir mann Cyber Monday með eftirköstum í formi enn eins enska dagaheitisins, sem endast fram í miðja viku, ef ekki lengur, eins og sjá má á tengdri frétt á mbl.is. 

Því varla hefur Cyber Monday fjarað út en síbyljan "Tax Free-dagar heltekur auglýsingamarkaðinn. Ofan á allt eru allir neyddir til að skrifa heiti þessara framandi daga upp á ensku með stórum stöfum þar sem það á við.

Krafan um réttritun enskunnar er orðin ríkari en að skrifa og tala sitt eigið tungumál rétt.  

Nútíma Íslendingar brosa oft út í annað ef þeir lesa þá dönskuskotnu íslensku, sem notuð var um það leyti sem erlendir menn á borð við Rasmus Rask og Watson gerðust frumkvöðlar í því að bjarga íslenskri tungu og íslenska hundinum frá útrýmingu. 

Ásókn dönskunnar komst þó aldrei það langt að dönsk dagaheiti færu að ryðja burtu íslenskum dagaheitum eins og ensk dagaheiti gera nú.

Á facebook má í dag sjá aðvörunarorð varðandi hakkara, sem ráðast á lykilorð póstfanga.

En orðalagið í þessum aðvörunarorðum sýnir, að ensk heiti á hverju einu eru að verða ígildi tungumálahakkara, sem láta ekkert í friði, hvorki tungumálið né daglegt líf. 

Dýrari á Tax Free-dögum

Kastljós var minkurinn í hænsnakofanum og sagði: Voff!

Það var einu sinni bóndi, sem að átti hænsnabú, 

en engan hest né kött né gæs né geit né gelda kú. 

En eina dimma vetrarnótt þau sváfu sætt og rótt

er svartur grimmur minkur læddist þangað ofurhljótt. 

 

Hænurnar æptu: Gagg-gagg-gú og vöktu með því mýsnar. 

Mýsnar tístu tíst-tíst-tíst og vöktu með því Kastljós. 

Kastljós gelti voff-voff-voff en var í gervi minksins.

Minkurinn sagði grr-grr-grr og vakti með því ráðherrann. 

Ráðherrann sagði æ,æ,æ, 

og bóndinn sagði bæ,bæ,bæ, 

og bóndakonan: Hæ, hæ, hæ, 

nú minkapels ég fæ! 

 

„Við höfum ekkert að fela“

Nú er erfitt að trúa.

Ef rétt er munað hefur eina yfirlýsingin, sem verið hefur stanslaust í gangi hjá Benedikt Jóhannessyni frá því skömmu fyrir kosningar, verið sú að hann ætlaði sér ekki að verða "þriðja hjólið" undir núverandi ríkisstjórn. 

Með Bjarta framtíð límda við sig í fyrstu stjórnarmyndunarviðræðunum var Benedikt að láta reyna á stjórnarmynstur, þar sem aðeins Sjálfstæðisflokkurinn væri með, en Framsóknarflokkurinn ekki. 

Þótt viðhorfin kunni að breytast smátt og smátt eftir því sem stjórnarmyndun dregst á langinn, er það einkennilegt ef Bjarni Benediktsson hefur boðið Benedikt sæti í núverandi ríkisstjórn eins og það er orðað í nýrri frétt á mbl.is

Enda fylgir það fréttinni að Benedikt hafi hafnað tilboðinu. Og skyldi engan undra. En síðan er það annað mál hvort trúlegt sé að svona tilboð hafi virkilega verið gert í hádeginu í gær. 

Benedikt afþakkaði boð Bjarna

Ekki vantar samsæriskenningarnar.

Á sama tíma og Gunnar Bragi Sveinsson ráðherra segist vera sleginn yfir Brúneggjamálinu er Vigdís Hauksdóttir fljót til að afgreiða það sem samsæri RUV og "góða fólksins" til þess að knésetja íslenskan landbúnað. 

Ekki er auðvelt að sjá hvernig það geti verið íslenskum landbúnaði lyftistöng að það sé látið viðgangast að neytendur séu blekktir í áraraðir með því einn af framleiðendum landbúnaðarvara selji sína vöru á 40% hærra verði en samkeppnisaðilar með því að merkja vöruna með röngum upplýsingum. 

Nú er það afgreitt sem aðför að landbúnaðinum að kaupendur séu upplýstir um þetta mál. 

Það liggur beint við að álykta í framhaldi af þessari ásökun Vigdísar að eina leiðin til að verjast því að svona árásir séu gerðar á landbúnaðinn sé að leggja Matvælaeftirlitið niður svo að hægt sé að loka fyrir þá leið upplýsinga sem að lokum lak þar í gegn. 

Margt hefur nú komið frá Vigdísi um dagana sem erfitt var að toppa, en lengi má manninn reyna.

 

P.S.  Vigdís telur myndir RUV falsaðar! Og dregur með því umræðuna niður á lægsta mögulega plan.  

„Agenda“ RÚV og „góða fólksins“

Dropi í hafið miðað við svikna vöru gufuaflsvirkjana.

Nú er eðlilega talað um svikna vöru þegar hún er auglýst sem vistvæn en er það aldrei. 

En eggin brúnu eru eins og örlítill dropi í hafið að magni og í fjárhæðum taldið, miðað við þá vöru, sem við seljum frá gufuaflsvirkjununum að stærstu leyti í því formi, að þar er hrein rányrkja á ferð. 

Í forsendum þeirra er aðeins gert ráð fyrir að aflið endist í 50 ár, sem er óravegu frá því að teljast endurnýjanleg orka og orkuöflun, sem standist höfuðkröfu 21. aldarinnar um sjálfbæra þróun. 

Til að kóróna allt er stanslaust básúnað í síbylju út um alla heimsbyggðina að þetta sé "hrein, endurnýjanleg orka og sjálfbær þróun" og ekki bara það, að við séum til fyrirmyndar og í fararbroddi í þessu atriði.  

Skýrasta dæmið er Hellisheiðarvirkjun þar sem orkan fer þegar stanslaust dvínandi, enda pumpað upp úr jörðinni langt umfram það sem orkuhólfið getur endurnýjað.

Nú þegar er farið að tala um orkuskort á höfuðborgarsvæðinu en aldrei minnst á hina raunverulegu ástæðu að í hreinni græðgi var farið offari í ágengri orkunýtingu og útlendingar blekktir til langtímasamninga um orkusölu. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Aldrei verið vistvæn framleiðsla

Eðlileg samskipti eru langtímamarkmið.

Samskipti Kúbu og Bandaríkjanna hafa verið þess eðlis meira en hálfa öld, að það mun taka langan tíma að koma þeim í eðlilegt horf, ef það verður nokkurn tíma fyllilega hægt. 

Samskipti þessara ríkja hafa ekki aðeins áhrif á Kúbu, heldur líka í Bandaríkjunum. Gott dæmi um það er, að talið er að bætt samskipti, sem Barack Obama átti þátt í að koma á fót, hafi orðið til þess að meðal fjölmennra kúbverskra útlaga á Florida, voru margir hinnar eldri, sem kusu Donald Trump en ekki Hillary Clinton og réðu með því úrslitum um að Trump hafði betur í ríkinu. 

Kúbverjar munu sjálfir og einir þurfa að hafa sig alla við komast í gegnum það að kveðja Castro þótt utanaðkomandi atriði eins og viðvera Bandaríkjaforseta verði ekki til að skapa aukalega óvissu og óróa.

Oft er rætt um það að Bandaríkjaforseti sé í hlutverki "lamaðrar andar" eða "lame duck" síðustu vikur forsetatíðar sinnar, og er þar átt við þær takmarkanir, sem hann hafi við að búa í stjórnarathöfnum sem binda hendur eftirmanns hans um of.

Nú er aðeins rúmur mánuður til valdatöku Donalds Trumps og bátnum ruggað alltof mikið með því að forsetinn fari til jarðarfarar Castros. 

Raunar hafa breytingar á samskiptum ríkjanna verið afar hægar, þrátt fyrir hið nýja samkomulag um að taka upp stjórnmálasamband og löng leið að fara til þess að breyta þeim svo miklu nemi. 

Obama ekki í jarðarför Castro

Aðalspurningin: Hve lengi verður þessi straumur?

Eftir Fyrri heimsstyrjöldina voru mörg lönd Evrópu í sárum eftir ófriðinn og öfgaflokkum óx fiskur um hrygg. Rússland féll í hendur kommúnista og 1922 tóku fasistar völdin á Ítalíu. 

Hægri þjóðernissinnaðir flokkar juku smám saman fylgi og smám saman óx fylgi nasistaflokks Hitlers í Þýskalandi. 

Þegar hann náði alræðisvöldum 1933 komst Austurríki á áhrifasvæði hans og þar vofði yfir fasistabylting auk þess sem svipaðar stjórnir komust á í ýmsum ríkjum, allt austur í Rúmeníu. 

Straumurinn í þessa átt var ekki alltaf jafn hraður en hver alda sem reis, náði aðeins lengra en fyrri öldur og þessi þróun stóð í raun frá 1917-1939 eða í um 20 ár þar til fasistar Francos náðu völdum á Spáni. 

Á sama tíma réðu einangrunarsinnar miklu í Bandaríkjunum og í Japan komust heimsvaldasinnar til valda og hófu strax útþenslustríð 1931. 

Straumurinn, sem liggur nú í þessa átt, er tiltölulega nýbyrjaður, - hefur aðeins staðið í 2-3 ár. 

Nú hefur hann skollið á að hluta líka vestan hafs og virkað hvetjandi á svipaða þjóðernisstefnu í öðrum löndum. 

Hér á landi fengu þjóðernissinnar takmarkaða hylli á fjórða áratugnum, en kjörorð þeirra var: "Íslandi allt!"

Spurningin er ekki aðeins hve langt þessi bylgja nær nú, heldur ekki síður hve lengi hún muni vara, samanber reynsluna frá árunum 1917-1939. 

Öfgaflokkur stærstur í Hollandi

Rúnturinn í Dagsljósi. "Ýkt bæld..."

Mikið er gott að einhver tók að sér það verk sem rétt var tæpt á að byrja í þættinum Dagsljósi fyrir 18 árum. Þá var staldrað stutt við á þremur rúntum, Á Akureyri, Akranesi og í Reykjavík.

Nú er verið að gera löngu þarfa heimildarmynd um fyrirbærið.  

Tveir rúntar að minnsta kosti voru enn enn "í góðum gír", - 1. gír, á Akureyri og Akranesi á þessum árum, en í Reykjavík, þar sem forðum daga var lang stærsti rúntur sögunnar, var allt steindautt á sama tíma. 

Ég lagðist í frekari rannsóknir á þessu og komst að þeirri niðurstöðu að ástæðan væri sú, að á blómatíma rúntsins var jafnmikil örtröð af fólki á gangstéttunum og af bílum á götunni. 

Það tryggði höfuðatriði rúntsins, að sýna sig og sjá aðra. 

Ég tæpti síðan á því í fréttum síðar árið 2006 hvort hægt yrði að breyta þessu með því að taka upp tvístefnuakstur á hluta rúntsins líkt og tíðkaðist á Akureyri og Akranesi og mældi meira að segja breidd gatnanna til þess að sjá hvort þetta gengi tæknilega upp. 

Fékk þáverandi borgarstjóra í stutt spjall. Hugmyndin fékk ágætar undirtekir hjá honumm en dræmar hjá ýmsum, sem töldu þetta fela í sér stórvarasama mengun. 

Mín mótrök voru þau að ekki mætti gleyma gildi þess að gera sér dagamun, rúnturinn sæi um að þjóna því hlutverki. 100 þúsund bílar ækju Miklubrautina á hverjum degi og nokkrir tugir eða kannski hundrað á rúntinum væri aðeins 0,001% af því. 

Þegar ég var að taka mynd við Ingólfstorg af steindauðum rúntinum um kvöld gerðist skemmtilegt atvik. 

Nokkrir strákar um fermingu voru þeir einu sem voru á ferli á torginu, þeystu eftir því á ofsahraða fram og til baka og sneru sér á punktinum með skrensi þegar þeir skiptu um stefnu. 

Ég var með stóra myndavélarhlunkinn Sjónvarpsins á öxlinni, þegar einn strákurinn tók eftir mér útundan sér, snarhemlaði, tók vinkilbeygju, þeysti á fullu alveg að mér og snarhemlaði á síðustu stundu þannig að andlit hans var alveg upp við mitt. 

Mér krossbrá, en hann glennti hvessti sjónir beint upp í andlit mér og við horfðumst beint í augu, þegar hann benti sallarólegur með fingri framan í mig og sagði: "Hey, þú. Ýkt bæld sjónvarpsstöð sem þú vinnur hjá."

Snarsneri sér síðan snöggt og var þotinn í burtu. 

 

Hvernig datt ykkur þetta í hug?