Þess vegna liggja bílarnir beinast við.

Þegar orð Sigurðar Reynis Gíslasonar eru lesin um það gríðarlega verkefni að fanga kolefnin, sem annars berast út í andrúmsloftið, eru það viðfangsefni enn eitt dæmið um ástæðu þess að alþjóðasamfélagið hefur ákveðið að hefjast þegar handa við að minnka kolefnisfótspor landsamgönguflota jarðarbúa. 

Fjöldi fólksbíla í heiminum er nefnilega að nálgast 1000 milljónir og af einstökum tegundum  farartækja menga þeir samtals langmest, - menga mun meira alls en þúsund sinnum færri flugvélar.

Auk þess er eins og er, ekki tæknilega mögulegt að rafvæða flugvélarnar nema að létta rafhlöðurnar margfalt. 

Nú þegar er hægt að hefjast handa við að skipta bílunum´út eftir föngum, og leitun er að þjóð sem það gefur eins mikið og Íslendingum, - á svipaðan hátt og þegar við skiptum út kolum og olíu fyrir jarðhitavatn á síðustu öld. 

Stærsti vandinn við að minnka útblástur koltvísýrings liggur í því hve brýnt það er að ná sem mestum árangri sem fyrst. 

Að skipta úr eldsneytisknúnum bíl yfir í rafbíl tekur einn dag. Ekkert annað virkar svona fljótt því að vöxtur trjáa tekur tíma og drekking framræsts lands tekur meiri tíma en útskipting á farartæki. 

Það geta langflestir gert strax og langflestir geta fundið ráð til þess, þótt efnahagur og aðstæður séu misjöfn. 

 

„Langt á eftir með að fanga kolefnin“

Notar hann líka "óyggjandi línurit"?

Undanfarin ár hafa ýmsar "sannanir" í formi "nýrra, réttra og óyggjandi gagna" varðandi loftslagsmál komið fram og verið sýnd til að hrekja það sem loftslagsnefnd Sameinuðu þjóðanna og aðrar alþjóðastofnanir hafa haldið fram. 

Mörgum af þessum nýju gögnum hefur verið dreift á milli hóps manna, sem kalla má kuldatrúarmenn, þar eð þau eiga að sýna vaxandi jökla og ís og kólnandi veðurfar. 

En einnig hafa verið á sveimi gögn sem afhjúpa eigi niðurstöður loftslagsnefndar Sþ um að koltvísýringur fari hratt vaxandi, - og þessi "betri" gögn sýni hið þveröfuga, að hann fari minnkandi. 

Sem þýðir, að loftslagsnefnd Sþ og "fjörtíu þúsund fífl í París" og íslenska ríkisstjórnin haldi fram hreinum lygum í þeim efnum líka. 

Nú hefur frambjóðandi í Brasilíu, sem segist vera brasilískur Trump, mest fylgi forsetaframbjóðenda og búist er við spennandi lokaumferð, þar sem hann hafi mikla möguleika á sigri. 

Hann hefur opnað á að ryðja Amazónskógana, sem hafa verið kallaðir "lungu heimsins" og gera þetta langstærsta skógasvæði heims að landbúnaðarsvæði, væntanlega vegna þess að "rétt" gögn um loftslagsmálin hafi birst sem til dæmis sýni, að "í 600 milljón ár hafi aldrei verið minni koltvísýringur í andrúmsloftinu en er nú", svo vitnað sé í úrlestur úr einu af hinum "réttu" skjölum um málið, sem eru á sveimi. 

Halldór Jónsson hefur nú verið svo vinsamlegur að segja frá því í athugasemd á þessari bloggsíðu hvenær hinn stórmerkilegi stórisannleikur birtist á hans síðu, hinn 21. maí í vor. Og það er fróðlegt að skoða það tímamótaskjal sem hefur að geyma svo stórfellda frétt, að með ólíkindum er að það skuli hafa farið fram hjá flestum ráðamönnum þjóðríkja heimsins og öllum þekktustu fjölmiðlum heimsins. 

Því að það eitt, að svona gríðarlega stórt mál hafi verið þaggað niður er auðvitað eitthvert svívirðilegasta samsæri sögunnar. Á línuritinu er rauð lína, sem sýnir magn koltvísýrings í andrúmsloftinu síðustu 600 milljón ár, og á línuritinu er að sjá að minnsta magnið sé einmitt núna. Eða þannig lítur það út. 

Hins vegar sýna línurit loftslagsnefndarinnar aðeins síðustu aldir eða árþúsundir. 

Hvers vegna?

Vegna þess að það er sá tími sem skiptir núlifandi fólk og næstu kynslóðir máli. Hækkunin, Sþ sýnir, byrjar fyrir aðeins 200 árum og hröðunin í hækkuninni er mest síðustu áratugi. Af hverju sést þetta ekki á línuritinu, sem er biblía kuldatrúarmanna?

Svarið er einfalt þegar línuritið er skoðað nánar. Það er ekki hægt að sýna þetta á svona grófu línuriti sem felur inni í sér milljónir ára.  Tíminn inni á kortinu er svo óhemju langur, að til dæmis hundrað þúsund ár taka aðeins yfir brot úr millimetra á kortinu Halldórs. Hver millimetri á því táknar aðeins 40 þúsund ár, og hver 0,1 millimetri,sem er raunar varla greinanlegur með mannsauga, táknar samt 4 þúsund ár. 

0,024 millimetrar tákna þau 2000 ár sem liðin eru frá fæðingu Krists.

Tímabil aukningar koltvísýringsins síðustu tvær aldir, hvað þá síðustu áratuga, geta ekki því ekki sést á svona korti. 

Á kortinu komast þessi 200 ár fyrir í 0,0024 millimetrum!  

Með öðrum orðum: Það, sem á að sanna, er svo vendilega falið á þessu línuriti, að það sannar ekki nokkurn skapaðan hlut. 

Fróðlegt væri að vita hvort hinn brasilíski Trump hefur séð þetta "gríðarlega mikilvæga sönnunargagn" og noti það þá væntanlega óspart, svo byltingarkennt sem það er. 

 

Náði ekki meirihluta atkvæða

Seinagangur við að kortleggja landið skipulega.

Rammaáætlun um virkjanakosti verður 20 ára á næsta ári en ennþá vantar alveg upp á heildarsýnvarðandi vindorkuframleiðslu. 

Ef marka má þær umræður, sem hafa orðið í öðrum löndum, er að mestu eftir að taka þá umræðu hér á landi. 

Það skiptir nefnilega fleiri máli en landeigendur á hverjum stað hvort vindorkugarðar rísa. 

Þetta geta verið hundruð af myllum, sem eru allt að tvær Hallgrímskirkjur á hæð. 

Hugmyndirnar um stærð og umfang vindorkugarða eru líka mjög mismunandi, allt upp í stærsta vindorkugarð í Evrópu, sem nú er í raun byrjað á skammt norðaustan Búðardal, því að með því að veita leyfi til að reisa fyrstu myllurnar myndast þrýstingur fyrir því að halda áfram. 

En þar er ekki verið að tala um einhverja smásmíði, - orkan á að verða álíka og frá Blönduvirkjun, sem hingað til hefur verið flokkuð sem ein af stórvirkjunum landsins.  

Í Færeyjum hafa menn reynt að koma vindmyllunum þannig fyrir að þær séu inni í dölum eða þröngum sundum, þannig að sjónmengun verði sem minnst. 

Algerlega er eftir að búa til fyrirkomulag hér á landi til þess að kanna mismunandi umhverfisáhrif eftir landsvæðum og leggja heildarlínur á þessu sviði. 

 

 

 

Ætla að beisla vindinn

Minnir á Skodann við Kárahnjúka. Bakkgír ekki skylda!

Frásögnin af bílstjóranum, sem ekkert var í lagi hjá, minnir mig á Skoda 120 sem ég hef átt í ein 13 ár, og dugði mér vel í nokkur ár á Kárahnjúkasvæðinu og á Norðaustanverðu landinu, meðan ég vann þar við þátta-, frétta- og kvikmyndagerð. 

Bíllinn var áður í eigu roskinnar konu, ef ég man rétt, árgerð 1984 og hafði staðið í bílskúr í Eyjafirði. Einhvern veginn hafði hann staðið þannig að sólin hafði brennt tauið í aftursætunum.

Meðfylgjandi myndir er tekin af svona bílum erlendis og er sá gulbrúni býsna líkur Kárahnjúkaskodanum. 

Fyrsta árið eystra reyndist hann vel, meira að segja á heiðum uppi, því að þessir bílar voru hannaðir fyrir lélega vegi í Austur-Evrópuríkjum.

Þeir voru með vélina fyrir aftan afturhjólin, 62 prósent þungans að aftan og enn hærri tölu upp brekkur og komust því ótrúlega vel upp brekkur í erfiðu færi. 

Skodinn stóðst bifreiðaskoðun eftir fyrsta árið eystra, þótt hann byrjaði strax að bila hér og þar, meðal annars að missa út bakkgírinn. 

Það kom ekki að sök, því að enda þótt það hafi verið skylda í fyrstu bifreiðareglugerðinni á Íslandi 1914, að bílar "væru með búnað til að aka afturábak", hafði það dottið út einhvern tíma á aldar vegferð og hefur því lengi ekki verið skylda. 

Bíllinn flaug því aftur í gegnum skoðun eftir tveggja ára notkun, þótt ekki væri hægt að bakka honum fyrir eigin afli og að það væri orðið svo margt smálegt að honum, að ekki er hægt að muna þar lengur en ekkert af því taldist þó af því tagi, að það kæmi í veg fyrir að koma honum í gegnum bifreiðaskoðun.  

Og nú fóru að sækja að alls konar nýjar bilanir, meðal annars vatnsleki, sem fór vaxandi, svo að ætíð þurfti að vera á tánum og hafa með sér vatnsbirgðir í ferðum. 

Þegar kom að næstu skoðun árið síðar fór ég á verkstæði á Egilsstöðum og samdi við menn þar um að skoða bílinn áður en ég kæmi aftur austur, helst án þess að kostnaðurinn færi yfir 10-15 þúsund krónur, og gefa mér skýrslu um það sem að væri og þyrfti að laga fyrir næstu skoðun. 

Þegar ég kom austur brá svo við að sérkennilegur svipur var á mönnum á verkstæðinu og í hönd fór eftirminnileg athöfn. 

Sposkur á svip afhenti bifvélavirkinn mér stærðar umslag í votta viðurvist á þann hátt að þetta minnti á afhendingu Óskarsverðlauna. 

Það var meira að segja spenna í loftinu þegar ég opnaði umslagið, en inni í því var samanbrotið skjal, sem ég las upp hátt og skýrt: 

Að þessum bíl, A-9194 er....

(...dramatísk þögn, blaðinu flett...)

...að þessum bíl er...

ALLT!!

Niðurstaðan var skýr. Versta bilunin var sennilega vatnslekinn. Upphaflega voru rassmótors Skodarnir með vatnskassann afturí, en það vildi sjóða á honum í hita og erfiði, og því var kerfinu breytt og vatnskassinn settur fram í með vatsleiðslum þaðan alla leið aftur í vél.

Svipað kerfi er reyndar á vatnskældu Porche 911 bílunum, en Skoda 84 var ekki það sama og Porche 911 varð síðar, og ef vatnslekinn var þar í leiðslunun, þar sem þeir lágu um burðarstokk í gólfinu og þar að auki komið ryð eða tæring í allt draslið, var engin leið að leysa málið á viðráðanlegan hátt. 

Á A-9194 lak orðið á mörgum stöðum.  

Með fjórar tveggja lítra vatnsflöskur var samt hökt af stað alla leið til Ystafells í Kinn, og það tókst að staulast inn að bílasafninu eftir stanslítinn vatnsuppáhelling. 

Þar hefur Skodinn síðan staðið, ekki langt frá Skoda Ingimars Eydals og mér þykir, vegna einstæðra og langra kynna og samvinnu við þann stórkostlega mann, vænt um þessa nálægð Skodanna okkar beggja. 

 

 

Ekkert í lagi hjá bílstjóranum

Andsvarið: "Fjörtíu þúsund fífl."

Skoðanaskiptin, sem nú fara fram um umhverfismál jarðarbúa, eiga sér ekki hliðstæðu í mannkynssögunni hvað snertir umfang, stærð og alvöru málsins. 

Á sama tíma og haft er eftir einum tugþúsunda vísindamanna heimsins: "Bregðist þið við núna, fábjánar" þar sem hann fórnar höndum yfir því hvernig skammsýnir stjórnmálamenn berja höfði við stein gagnvart óyggjandi staðreyndum um rányrkju helstu auðlinda jarðarinnar og áhrif sívaxandi iðnaðar og neyslu á lofthjúp og náttúru, ríður yfir bylgja aukinna valda manna, sem afgreiða málin í síbylju:

"40 þúsund fífl í París." 

"Koldíoxíð í lofthjúpi jarðar hefur ekki verið minna í sex milljón ár." (Þegar spurt var: Hvaðan hefurðu þessa stærstu frétt dagsins sem þýðir að það þurfi að auka útblástur í stað þess að minnka hann, var svarið: "Ég birti einu sinni mynd af tölum sem sanna þetta") 

"Það þarf að ræsa fram mýrarnar" (Ísland) og "höggva skógana og rýma til fyrir landbúnaðarfamleiðslu" (Brasilía). 

"Hafísinn í Norður-Íshafinu fer hratt vaxandi og loftslag hratt minnkandi." (Fyrir nokkrum árum voru mér sýndar "réttar myndir" af hafísnum, sem áttu að sanna þetta.) 

"Það er nóg af olíu" (Sem sagt lygi, að olían sé takmörkuð auðlind). 

"Það þarf að reka óhæfa vísindamenn heimsins og ráða alvöru vísindamenn í staðinn."

"Svokölluð vísindaleg gögn eru allt falsanir og falsfréttir og hluti af allsherjar samsæri gegn áframhaldandi hagvexti og eflingu mannlífs." 

"Tölur um hlýnun sjávar í Karíbahafinu eru stórfelldar lygar og falsfréttir. Fellibyljum fer fækkandi og þeir minnka sífellt." 

Þegar þjóðir heims voru að jafna sig eftir ófarir Seinni heimsstyrjaldarinnar og reyna að læra af þeim til að skapa heim með skárri lífsmöguleikum hefði mann aldrei órað fyrir þeirri umræðu, sem nú á sér stað. 

 

 

„Bregðist við núna, fábjánar“

Erfitt fyrir stjórnarsamstarfið?

Í facebook-færslu Katrínar Jakobsdóttur forsætisráðherra kemur fram að annmarkar hafi verið á veitingu starfsleyfis fyrir sjókvíaeldi í Patreksfirði og Tálknafirði og ekki faglega að henni staðið.  

Þetta er að vísu orðað öfugt hjá Katrínu, að leitað verði ráða til að greiða úr annmörkum og beita faglegum vinnubrögðum við að leysa málið, en það kemur í sama stað niður. 

Annmarkar og ófagleg vinnubrögð eru viðurkennd hjá Katrínu, enda má ætla að úrskurðarnefndin viti hvað hún er að gera. Hitt vekur spurningar, hvers vegna starfsleyfið var þá veitt. 

Ekki er víst að þessi fésbókarfærsla Katrínar hafi vakið ánægju ráðherra Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks, sem hafa fengið því framgengt að leitað verði ráða til þess að komast fram hjá úrskurðinum og að umhverfisráðherra verði með í þeim ráðum. 

Umhverfisráðherra er líka í erfiðri stöðu.  

En hvað er til ráða?  Í beinskeyttum málflutningi kærenda er sagt að framkvæmdavaldið hafi ekki lagalegan rétt til að hlutast til um hinn umrædda úrskurð, sem sé í raun hluti af dómsvaldinu. 

Sé svo, eru möguleikar Alþingis, löggjafans, þá einnig sömu annmörkum háðir, að vafasamt sé að löggjafarvaldi sé beitt til að fara inn á svið hluta af dómsvaldinu. 

Í ofanálag er löggjöfin hluti af alþjóðlegum skuldbindingum okkar, svo sem lögfestingu Árósarsáttmálans hér á landi. 

Vitað er að Lilja Rafney þingmaður Vinstri grænna er velviljuð bæði sjókvíaeldinu og Hvalárvirkjun þannig að stjórnarsamstarfið kann að lenda í tvísýnu.  

Vara ráðamenn þjóðarinnar við

Hannes Hólmsteinn í dag: "Hrunið ófyrirsjáanlegt og engum að kenna."

Í "fróðleiksmola" í Mogganum í dag segir Hannes Hólmsteinn Gissurarson að bankahrunið 2008 hafi ekki verið neinum að kenna, heldur hafi það verið gersamlega ófyrirsjáanlegt. 

Fyrir hreina tilviljun gerði margt smátt allt í einu eitt stórt, öllum á óvart. 

Þetta er merk útkoma úr stóru skýrslunni Hannesar um Hrunið, þar sem keppst er við að stroka þennan atburð í sögu þjóðarinnar út. 

"Ófyrirsjáanlegt"?  Jæja, það stangast á við það, að komið hefur fram að það munaði hársbreidd haustið 2006 að bankakerfið félli þá. 

Það voru býsna margir sem vöruðu við, en voru almennt afgreiddir sem fólk með sérvisku, öfund, fýlu eða tapsærindi. 

Rök hinna efagjörnu voru samt oft mjög vel rökstudd og er til dæmis fróðlegt að sjá nokkur dæmi sem Gunnar Tómasson hefur vitnað í, allt frá 1982. 

Í einni athugasemdanna við pistil um hrunið hér á síðunni í gærkvöldi er því haldið fram, að peningarnir, sem hurfu eða voru í umræðunni, hafi aldrei verið til.  

Og ef þeir voru ekki til hurfu þeir auðvitað ekki, eða hvað?

Hannes Smárason lýsti því eftirminnilega í viðtali í ársbyrjun 2007 hvernig honum tókst að búa til tugi milljarða úr nánast engu með braski og notkun viðskipavildar. 

En eins og metfjöldi byggingarkrana og allar verklegu framkvæmdirnar, nýju húsin og tækin í uppsveiflunni voru raunverulega til, og að sama skapi öll þau áþreifanlegu verðmæti sem þúsundir fólks missti í Hruninu, var stærstur hluti tjónsins áþreifanlegur. 

Þessi verðmæti má meta á mörg hundruð milljarða króna. 

Það hentar kannski vel til að gera sem allra minnst úr þessum tíu ára gamla viðburði að fullyrða að hrunið hafi verið algerlega ófyrirsjáanlegt og engum að kenna, - og einnig að það hafi ekki orðið neitt hrun, af því að verðmæti, sem hafi ekki verið til, geti ekki hafa horfið í raun. 

En sú áberandi staðreynd að allar efasemdir og ábendingar í aðdraganda hrunsins voru kaffærðar eftir föngum ætti kannski að verða okkur lærdómur í stað þess að aftur og áfram verði haldið á sömu braut.   

Mannréttindaeftirlit í skötulíki er ekki bjóðandi í "mannréttindaþjóðfélagi".

Erlent vinnuafl hér á landi er svo víðtækt og viðamikið, að það er auðséð á upplýsingum um eftirlit með því, að þetta eftirlit er ófullnægjandi og verður að taka þar til hendinni. 

Stundum kosta lýðræðisfyrirkomulag með sanngirni og mannréttindum peninga, og þá verður bara að hafa það. 

Og það hefur komið á daginn í gegnum tíðina, að enda þótt haft sé á orði að á Norðurlöndunum séu frelsi, mannréttidi og samfélag í fremstu röð í heiminum, hefur mátt finna á því ljótar undantekningar.

Má sem dæmi nefna meðferðina á "þýsku börnunum" í Danmörku, 

Hinn áhrifamikli þáttur Kveikur um þessi mál hreyfði við mörgum og það var ekki vonum fyrr.

Meðal þeirra sem efni þáttarins stjakaði við, var síðuhafi, sem hrökk við og gerði nýtt erindi í gamalt fjöldasöngslag, sem varð til þess að textinn var endursaminn með tveimur nýum erindum, lagið tekið upp og sent út á ljósvakann. 

Erindið, sem Kveikur kveikti, er svona: 

 

Erlent vinnuafl okkur bjargar 

svo allir græði hér vel

en láti þrælana líða´oft við það

að lepja dauðann úr  skel. 

 

(Viðlag:) 

 

Svona gengur það. 

Svona er það. 

Allir vita það 

en enginnn sér það.  

 

Skutla kannski laginu aftur inn á facebook síðu mína. 

 

 

Vill sérsveit gegn launasvikum

Þetta var ekkert hrun. "Þeir, sem áttu ekkert fyrir, héldu mestu af því eftir."

Nú er tíu ára afmælisdagur Hrunsins á enda og þrátt fyrir orð forseta Íslands um einhverjar óuppgerðar eftirhreytur þess er svo að sjá, að afmælið sé notað til þess að sveigja matið á Hruninu, ekki aðeins í formi þess að að kalla það "svokallað Hrun" heldur að fara alla leið og eyða því. 

Sú hugsun er að vísu ekki ný, kom raunar strax fram í svari Björgólfs Thors í heimildamynd um Hrunið við eftirfarandi spurningu:

"Þetta er talið í tugum og hundruðum milljarða. Hvað varð um allt þetta fé?" 

Björgólfur svaraði:  

"Það gufaði upp." 

Punktur.

Nú segir Geir Guð blessi Ísland Haarde um 70 milljarðana sem Seðlabankinn rétti Kaupþingi að ekki sé vitað í hvað þessir peningar fóru.

Málið dautt. Engum virðist meira að segja detta í hug að ástæða sé til þess að reyna að komast að þessu. 

Nei, þetta gufaði allt upp og ef það var eitthvað, var það allt útlendingum að kenna, samkvæmt sérpantaðri skýrslu Hannesar Hólmsteins, talsmanns flokks þeirra, sem nú stjórna landinu og  "vilja græða á daginn og grilla á kvöldin." 

Það varð ekkert hrun úr því að það þurfti ekki greiða "forsendubrest" hjá leigjendum og þeim sem minnst mega sín, heldur fyrst og fremst að greiða þeim forsendubrest sem höfðu farið glannalegast í skuldasöfnun og fengu það bætt, svo að hrunið hyrfi hjá þeim. 

Um leigjendur og vesalinga gilti, sem haft er eftir einum þeirra, að "þeir áttu ekkert fyrir og héldu mestu af því eftir" án þess að það þyrfti að borga þeim neitt vegna forsendubrests í hækkun húsaleigu og 30 prósent snarlegrar kjaraskerðíngar 2009.

Frekar að láta þessa hópa dragast enn meira aftur úr öðrum samfellt til þessa dags. 

Tal forseta Íslands um óbrúað bil og óunnið verk í að ná sátt um hinn tíu ára gamla viðburð og eftirhreytur hans byggist líklega á því að þúsundir og jafnvel tugþúsundir Íslendinga telja sig enn ekki hafa jafnað sig, hvorki efnalega né andlega, eftir hið "svokallaða hrun" sem þó fól í sér hundruð milljarða króna hið minnsta, - en þúsundir milljóna ef allt umfang hins íslenska hluta alþjóðlegu fjármálakreppunnar er reiknað með. 

En miðað við hraða þróun síðustu daga virðist einbeittur vilji til að yppta öxlum og segja: "Þetta gufaði bara upp."  "Það veit enginn hvað var gert við þetta." 

Þetta var þá ekki neitt, eða hvað?

Og táknræn frétt kom síðan á afmælisdegi þess viðburðar 6. október 2008, sem er að strokast út.  

Maðurinn, sem var skipstjóri og á vakt í brúnni þegar mesta bankahrun í nokkru ríki heims átti sér stað, hefur nú fengið upphefð hjá virtasta banka heims, einmitt á afmæli hruns, sem verið er að tala niður í helst ekki neitt. 

Ætlunin var að skrifa þennan afmælispistil um hrun af völdum útlendinga fyrr í dag, en eftir á að hyggja hefði afmælisdagurinn orðið fátæklegri ef íslensku upphefðina í Alþjóðabankanum hefði vantað. 

Þetta eru jú alþjóðleg fjármál. Alþjóðabankinn er viðeigandi vettvangur. Rakið var í blaðagrein í fyrradag að langstærsti hluti fjárhæðarnnar sem fólst í hinu svokallaða hruni, var í formi taps útlendinga. 

Og síðan 2010 hefur fyrirbærið erlendur ferðamaður staðið að næstum einn og óstuddur undir mestu og lengstu uppsveiflu í efnahagsmálum þjóðarinnar. 

Það er í stíl við það að útlendingar hafi valdið búsifjunum, sem áttu 10 ára afmæli í dag, að útlendingarnir vondu hafi tekið mest af þeim á sig sjálfir og síðan staðið undir dæmalausasta vexti gjaldeyristekna okkar í sögunni.

Já. Guð blessi Ísland.  

 

Hrunið ól af sér marga flokka

"Cruyff-mark" hjá Gylfa!

Var að sjá glæsimark Gylfa í sjónvarpinu áðan. Sýnt mörgum sinnum, svo flott var það. 

Þetta var nokkurs konar Gylfa-útfærsla af mörkum, sem hollenski snillingurinn Johan Cruyff gerði að sínum sérstöku mörkum, staddur með boltann á leið frá marki andstæðinganna, en snýst skyndilega á punktinum eldsnöggt á hæli, gefur í botn og er á augabragði kominn fimm metra inn fyrir næsta mann og neglir boltann upp í bláhornið vinstra megin, algerlega óverjandi fyrir tvo aðra varnarmenn og markvörð.

Enda kemur tiltækið öllum gersamlega á óvart.  

Þetta er mark, sem allir verða að sjá! Svona gera bara snillingar, sem stimpla sig í hóp bestu manna í frægustu deild heims þegar sá er gállinn á þeim.  

 

„Eitt af mínum bestu mörkum“