Þegar málningin á hjólastígum gleymist.

Í útvarpsfréttum í hádeginu var sagt frá erindi talsmanns hjólreiðamanna þar sem hann ræddi um atriði, sem væri ábótavant á hjólastígum og hjólaslys. 

Hann nefndi ástandi og viðhald á hjólaleiðunum en ekki var hægt að heyra betur en að merkingar og málning gleymdust í þeirri upptalningu.  

Kannski gleymdist að nefna þetta atriði vegna þess að sjaldgæf séu slys vegna lélegra merkinga, en sé svo, er samt vafasamt að gleyma þessu atriði, því að einhver ástæða hlýtur að vera fyrir því að merkja eigi stígana eftir ákveðnum reglum, þó ekki væri nema til að auka öryggi í myrkri. 

Merkingarnar geta að vísu verið þess eðlis, að þær séu ekki aðalástæða slysa, en um slys gildir oft, að ástæður fyrir þeim eru oft fleiri en ein og fleiri en tvær.

Ee það réttlætir ekki að gleyma þeim og vanrækja þær, því að jafnvel þótt um aukaástæðu sé að ræða, er það nóg til að hafa þetta atriði í lagi. 

Ástæðan til þess að þetta er nefnt hér er sú, að lélegt viðhald á málningu á merkingu miðlínu á hjólastíg með umferð í báðar áttir reið baggamuninn í axlarbrotsslysi á Geirsnefi í byrjun þessa árs. 

Ef strikin í miðjunni hefðu verið merkt, hefði slysið ekki átt sér stað, þótt það gerðist í hálfrökkri, því að hjólreiðamaðurinn, sem olli slysinu, hafði að vísu sýnt af sér gáleysi með því að vera að lesa af mæli og horfa niður fyrir sig á leið sinni, og sá því ekki umferðina sem kom á móti, en hann hafði hins vegar ætlað sér að vera réttu megin á stígnum með því að hafa hliðsjón af strikunum þegar hann fór fram hjá þeim. 

Meðfylgjandi mynd sýnir hve lélegar merkingarnar voru nálægt staðnum, sem slysið gerðist á,  strikin voru svo afspyrnu dauf, að þau hurfum sjónum á köflum, og einmitt þegar hann mæti hjóli úr gagnstæðri átt, sáust þau ekki og afleiðingin varð að hann sveigði skyndilega í veg fyrir hjólið, sem kom á móti honum. 

Þetta mál er einfalt í raun. Þótt ekki sé um aðalástæðu að ræða, segja reglur til um viðhald á merkingum, sem ber að fara eftir, og ofangreint óhapp sýnir að það er ekki að ástæðulausu.

P. S. 

Nú síðdegis leiddi vettvangsferð í ljós, að ekkert hefur verið gert allt þetta ár í því að laga ástandið, heldur eru merkingar nær alveg horfnar af alli leiðinni, eins og tvær myndir af tveimur stöðum á henni bæði á vesturhelmingi, miðju og austurhelmingi eins og neðstu tvær myndirnar sýna. 

Þótt það kunni að hljóma eins og skárra öryggi að enginn geti lengur séð neinar merkingar alla leiðina, er það spurningin hve mörg ár þurfi að líða án þess að hlítt sé jafn sjálfsagðri kröfu og að allar akbrautir, líka hjólabrautir, séu merktar samkvæmt lögum og reglum þar um.  

 

 

Þetta eru fjallahjólin sem slegist er um

Er stór og góður trefill besta flíkin?

Þegar hugað er að góðri flík, sem gerir gagn við misjöfn skilyrði kemur gamla góða íslenska lopapeysan í hugann. Síðuhafi á slíka peysu, sem dóttir hans prjónaði, og hún hefur komið oft í góðar þarfir, ekki síst í erfiðum ferðum á jöklum og hálendi og er ómissandi eign, til dæmis í ferðum í kulda á vespulaga 125cc vélhjóli. 

En í fyrra kom önnur flík til sögunnar, sem eiginkonan gaf mér og hefur þann kost, einkum á vélhjólinu, að hægt er að klæðast í hana á þann hátt, að hún verði með þeirri lögun sem best hentar til skjóls sem næst ysta flík og er afar handhæg og létt og tekur líka lítið pláss. 

Þegar trefillinn kom til sögunnar leystust vandamálin við misjafnar aðstæður á hjólinu endanlega. 

Á myndum, sem til stendur að setja inn hér,  sést stærð trefilsins nokkuð vel þar sem hann hangir fyrir framan hjólið, tveggja metra langur og 75 sentimetra breiður. en á ferðum er hægt að laga hann að aðstæðum, vefja honum um háls og hnakkagróf, láta hann þekja allt frá toppi niður úr og verja knapann að framan þar sem loftið skellur kalt framan á hann. 

Og síðan að nýta hann þegar hvílst er eða setið. 

Og svo er trefillinn svo fyrirferðarlítill og nettur, eins og sést á neðri myndinni, að það er alltaf hægt að finna pláss fyrir hann á ferðalögum og einnig að bera hann við hvaða tækifæri sem er. 

Þessi trefill er svo stór að flatarmáli, að hann getur nýst sem rúmábreiða ef í það fer. 

Gaman væri að vita, hvort hentugri og fjölhæfari flík sé að finna. 

 

Óþægilegustu fötin til að ferðast í

Arctic Circle; Rússland - Bandaríkin 11:2.

Yfirlýsing Kerrys orkumálaráðherra Bandaríkjanna um æðri og æskilegri ríki andspænis óæðri og óæskilegum ríkjum á Arctic Circle lýsir hroka og yfirlæti, sem er á skjön við tilgang Hringborðs norðursins. 

Flestir taka þessa yfirlýsingu sam tákn um megna andúð Bandaríkjamanna á öðrum stórveldum eins og Rússlandi og Kína.  

Hvað Rússland áhrærir er það nú þannig, að í þeim 360 gráðu hring umhverfis jörðina liggur vegalengd sem samvarar 11 tímabeltum í gegnumm Rússland, en 13 tímabelti samtals í gegnum önnur norðurhvelslönd. 

Enn meira sláandi verður staða Rússlands þegar það er haft í huga, að Alaska er með aðeins tveggja tímabelta breidd. 

Sem sagt: Rússland 11, Bandaríkin 2. 

Ef Bandaríkin vilja bæta 5 tímabelta breidd Kanada við hin bandarísku 2 og fá út 7 á þeim forsendum að Bandaríkin liggi jú þétt upp að Kanada að sunnanverðu, geta Rússar hækkað tölu sína úr 11 upp í 14,5 með því að telja Kína með, sem liggur þétt upp að Rússlandi. 

Og ef lýðræðismælikvarði Kerrys er skoðaður, má benda á að hans eigin forseti var kjörinn með meira en tveimur milljónum færri atkvæðum en mótframbjóðandinn fékk. 

Og, ef út í það er farið, eiga lýðræðisríkin Danaveldi og Finnland 3 tímabelti beint að norðurskautssvæðinu. 

Auðvitað á Rússland enga kröfu á að svona rökræðu sé beitt með þeim rökum að landið hafi yfirburði hvað snertir ofangreind hlutföll, heldur er hugsjónin á bakvið Arctic Circle sú, að allir þátttakendur eigi allir jafnan rétt og virðingu skilda.  

Hættulegar yfirlýsingar

"Krýsuvíkurleið" á EM?

Íslensk íþróttasaga geymir mörg dæmi um það hvernig erfiðleikar í undankeppni stórmóta hafa gert það að verkum, að leiðin á mótin hefur orðið lengri og tvísýnni en ella. 

Hefur slíku verið lýst til dæmis með því að það hafi gerst of oft að eins konar "Krýsuvíkurleið" hafi orðið ofan á, en þegar sú leið var upphaflega lögð fyrir rúmum sjö áratugum var sungið um það í gamanbrag við lagið Lórelei:  "Ég veit ekki af hvers konar völdum sá vegur lagður er", sem var skopstæling á þýðingu ljóðsins: "Ég veit ekki af hvers konar völdum svo viknandi ég er."

Ef liðsandinn og baráttuandinn verður áfram eins og hann var í kvöld í hetjulegri viðureign við ofurefli, er aldrei að vita að það verði hægt að fara hina löngu og seinförnu Krýsuvíkurleið undankeppni stórmóts einu sinni enn.  

Er EM-draumurinn úti?

Íslenska liðið stóð sig með prýði í góðri baráttu.

Íslenska landsliðið stóð sig með prýði á móti heimsmeisturunum í kvöld og missti aldrei móðinn þrátt fyrir að missa máttarstólpa útaf snemma leiks. 

Þetta er það sem maður vill sjá, að gefa allt í þetta og berjast eins og ljón allan tímann. 

Það er ekkert við 0:1 tapi að segja sem kom út af klaufalegri ástæðu fyrir vítaspyrnu, óhappi, sem alltaf má búast við í leik. 

Ef íslenska liðið heldur þessum dampi áfram, geta strákarnir verið til alls vísir. 

Áfram, Ísland!

Sárt tap gegn heimsmeisturunum

Nú er bara að bæta um betur!

Síðuhafi hefur stundum sagt, að ef einhver snillingur fyndi upp flutning á raforku, sem krefðist ekki rafmagnsleiðslu, væri hægt að hugsa sér að sá hinn sami mætti hagnast vel á slíkri uppfinningu. 

Svipað mætti segja um geymslu raforkunnar, sem hefur verið og er enn helsti Akkilesarhæll rafknúinna tækja, því þyngdarmunurinn á orkuberanum í formi rafhlöðu er margfaldur á við eldsneyti, krefst 8-20 sinnum meiri þyngdar en geymsla orku í eldsneytisgeymi, allt eftir því hvernig slíkt er reiknað út. 

Ef litið er yfir núverandi úrval af rafbílum sést, að enginn þeirra, sem bjóða upp á 60 kílóvattstunda orku eða meira, er léttari en um 1700 kíló. 

Þess vegna eru Nóbelsverðlaunahafarnir, sem fundu upp lítíumíón rafhlöðuna vel að verðlaununum komnir. 

Úr því að þetta er tiltölulega ný uppfinning er ekkert fráleitt að viðra þá von að hægt verði að bæta um betur. 

97 ára gamli verðlaunahafinn er sennilega að falla í tíma með það, en eitt af því sem er oft svo erfitt að spá fyrir um, eru sviptingarnar, sem tækniframfarir á öllum sviðum valda í lífi nútímamanna.    

 

Rafhlöðusmiðir fá Nóbelsverðlaun í efnafræði

Marktæk stórminnkun.

Dönsku herforingjaráðskortin voru fágætt afrek á sínum tíma, hugsanlega einnig á heimsvísu. 

Þegar litið er á nýjustu gervitunglamyndina af Snæfellsjökli og hún borin saman við aldar gamalt kort Dananna, er hin mikli stærðarmunur allt of mikill til þess að hægt sé að véfengja það að jöklarnir fari minnkandi.

Hins vegar er harðsnúinn hópur manna með Bandaríkjaforseta sem átrúnaðargoð, sem lætur sér ekki nægja að þræta fyrir það að menn eigi með starfsemi sinni á jörðinni þátt í breytingu lofthjúps og sjávar, heldur þræta þessir menn líka fyrir það að loftslag á jörðinni fari kólnandi, heldur sé um hið gagnstæða að ræða. 

Af þessum sökum hefur síðuhafi stundum notað heitið kuldatrúarmenn í þessu sambandi. 

Einn þeirra gerði sér lítið fyrir og mældi sjálfur íslensku jöklana að sögn; hefur fullyrt að þeir fari hækkandi og stækkandi og að Grænlandsjökull hækki og stækki líka. 

Skoðanabróðir hans hefur skrifað pistil þar sem hann sakar þá um lygar, sem haldi því fram að Okjökull hafi horfið eftir að hafa sést frá hluta hringvegarins. Dánarvottorðið hafi verið hugarburður einn og lygar. 

Þennan áburð má Oddur Sigurðsson jarðfræðingur, sem hefur fylgst náið og samfellt með íslensku jöklunu í marga áratugi og mælt þá ár frá ári, þola og er dæmdur ómerkingur og falsari í bloggpistlinum. 

Að ekki sé minnst á aðra jöklafræðinga, svo sem Helga Björnsson, sem hefur að baki ævistarf í þessu efni. 

Það er töff að fara að dæmi Bandaríkjaforseta, sem byrjaði feril sinn í Hvíta húsinu með því að dæma vísindasamfélagið óhæft og mæla með því að óhæfir vísindamenn yrðu reknir, en aðrir "alvöru" vísindamenn ráðnir í staðinn, sem kæmust að "réttum" niðurstöðum. 

Síðuhafi er nógu gamall til að muna eftir því að á góðviðrisdögum fyrr á árum sást Okjökull af þjóðveginum á stórum kafla milli Hrútafjarðar og Norðurárdals, og sást aftur á öðrum kafla norðan Borgarness. 

En nú eru slíkir vitnisburðir kallaðar lygar af kuldatrúarmönnum. 

Snæfellsjökull hefur rýrnað

Bók á réttum tíma. Efni í stórmynd?

Rétt eins og Draumalandið, bók Andra Snæs Magnasonar, fékk gríðargóðar viðtökur 2006 og var afar áhrifamikið innlegg í baráttu umhverfis- og náttúruverndarfólks, eru það afar góðar fréttir að nýja bókin hans Um tímann og vatnið fái mun hraðari og víðtækari viðtökur heima og erlendis en fyrri stórvirki þessa ritsnillings. 

Í kjölfar bókarinnar Draumalandið var gerð samnefnd kvikmynd sem hafði ekki síður mikil áhrif en bókin.  

Nú má sjá fyrir sér, miðað við það hve sögusvið bókarinnar Um tímann og vatnið er víðfemt og teygir jafnvel anga sína allt frá auðnum heimsskautanna upp í bráðnandi jökulheima Himalayafjalla, að hægt verði að gera sannkallaða stórmynd á grunni bókarinnar.  

 

Ánægjulegt að tala við heiminn samtímis

Dæmi um einstaka aðlögunarhæfni en jafnframt viðkvæmni náttúrunnar.

Hvítabjörninn er eitt af aðdáunarverðustu dæmunum um dýr, sem lifir af sérlega óblíð lífsskilyrði kulda og myrkurs fyrir sakir einstæðrar aðlögunarhæfni, sem lífríki náttúrunnar býr yfir. 

En jafnframt er nýjasta tegund lífsbaráttu hans vegna loftslagsbreytinga og mengunar áminning um það hve berskjölduð og viðkvæm náttúran getur verið af völdum jarðarbúa. 

Hvítabjörninn og fleiri dýr, fuglar og fiskar á norðurslóðum eru til dæmis afar berskjölduð gagnvart þungmálmum, plasti og fleiri aðskotahlutum sem aðgerðir manna blása um norðurslóðir, þar sem kuldi gerir niðurbrot slíkra efna seinlegri en á suðlægari slóðum. 

Einnig er vaxandi súrnun sjávar áhyggjuefni. 

Hringborð norðursins er mikilvægur vettvangur til að upplýsa um þessi efni, og þar eigum við Íslendingar öflugan liðsmann, Ragnar Axelsson, sem hefur helgað ómetanlegt starf sitt og list þessu mikilvæga sviði í umhverfis- og náttúruverndarmálum. 

Ekki annað hægt en að fyllast lotningu

Stór hópur að kasta tölu á sjálfan sig?

Hundruð milljóna manna gæti notað GRID. Svona gæti fyrirsögnin á frétt á viðskiptasiðu á mbl.is um fyrirtækið GRID litið út á rökréttu mannamáli. En í staðinn er fyrirsögnin svona:  "Mögulegur notendahópur telur hundruð milljóna." 

Bíðum nú við, hér er sagt frá mögulegum notendahóp sem getur talið hundruð milljóna, og miðað við rökrétta og eðlilega uppbyggingu íslensks máls og það að frá þessu er sagt á fjármála- og viðskiptasíðu, virðist þessi mögulegi notendahópur þegar farinn að telja peninga. 

En þegar lengra er lesið sést að peningarnir verða taldir í þúsunda milljóna króna.

Ef hópurinn er ekki að telja peninga, hvað er hann þá að telja. 

Það fylgir ekki sögunni, heldur endar setningin án þess að nefna það. 

Þegar notuð eru sagnorð, sem lýsa verknaði, eru venjulega notuð þrenns konar orð:

1. Nafnorð um geranda eða gerendur. 

2. Orð, sem lýsir athöfninni, verknaðinum. 

3. Orð, sem lýsir því sem sýslað er við. 

Orð númer 3 vantar í ofangreinda fyrirsögn, því að verið er að segja frá því að notendahópur sé að telja eitthvað en ekkert nefnt um það, hvað það er. 

Nú kunna einhverjir að segja: Hvaða látalæti eru þetta? Hér er verið að lýsa því hve stór notendahópurinn kunni að verða. 

Já, en eftir stendur, að alveg er látið hjá líða í fyrirsögninni að nota orð um andlagið. 

Og augljóst er samkvæmt orðanna hljóðan að varla er allt þetta fólk að kasta tölu á sjálft sig. 

Enda verður þessi furðu algenga orðanotkun enn meiri rökleysa þegar hún er notuð um dýr og fugla, svo sem að segja að arnarstofninn í Noregi telji 4000 fugla. 

Dýr og fuglar kunna ekki telja. 

 

Mögulegur notendahópur telur hundruð milljóna