Ástalíf Grýlu varð fyrst opinbert fyrir meira en hálfri öld.

Fram á sjöunda áratug síðustu aldar var að sönnu mikið fjallað um Grýlu og Leppalúða í íslenskum þjóðsögum og kvæðum og vísum um jólin, en ekki er vitað um að nokkru sinni hafi verið minnst orði á sambúð þessara hjóna. 

Úr þessu var þó bætt þegar jólasveinninn Gáttaþefur frumflutti nýtt lag um Grýlu, "Ó, Grýla!" á úti jólaskemmtun fyrir fjölda fólks á Hallærisplaninu, sem síðar fékk heitið Ingólfstorg.

Eftir að lagið rataði síðan inn á breiðskífuna "Krakkar mínir, komið þið sæl!" varð ástalíf þeirra hjóna loks þjóðkunnugt. 

Eftir að búið er að lýsa Grýlu og háttalagi hennar og högum í nokkrum erindum, sem öll enduðu svona: 

 

"Ó, Grýla! Ó, Grýla!

Ó, Grýla,

í gamla hellinum!" 

 

hljóðar lokaerindið svona: 

 

Og hjá þeim Grýlu´og Leppalúða´ei

linnir kífinu, 

þótt hann Grýlu elski alveg

út af lífinu. 

Hann eltir hana eins og flón

þótt ekki sé hún fríð. 

Í sæluvímu sama lagið 

syngur alla tíð:  

 

:,: Ó, Grýla! Ó, Grýla! 

Ó, Grýla, ég elska bara þig!:,:

 

Þarna er í fáum, en hnitmiðuðum orðum, bæði lýst því, að sambúð þeirra Grýlu og Leppalúða sé afar stormasöm en jafnframt sagt að það sé ofurást Leppalúða á henni, sem haldi sambandinu við. 

Í framhaldinu er gefið í skyn að þessi ást Leppalúða á henni og fölskvalaus hrifning og tryggð sé óskiljanleg. 

Í laginu "Gamli Leppalúði" sem var gert síðar og kom út nokkrum árum á eftir "Krakkar mínir, komið þið sæl", er sagt örlítið nánar frá Leppalúða, og kemur þar fram líkleg ástæða þess hve heitt hann elskaði Grýlu í stefi, sem er endurtekið aftur og aftur:

 

"Gamli Leppalúði,

ljótur með svartan haus!"

 

Það  var sem sagt nokkuð jafnt á komið með þeim og greinilegt, að hann mátti þakka fyrir það að Grýla leit við honum.

Í lokaerindinu kemur átakanlega fram hve Grýla var honum dýrmæt, meðan hennar naut við: 

 

En nú er hann Leppalúði fölur og fár

og flakkar um öræfin gugginn og grár, 

slappur og tinandi, horað hró, 

því hann er svo einn síðan Grýla hans dó. 

 

Á bak við þessar fáu setningar um þau skötuhjúin býr greinilega mikil og dramatísk saga um langa og stranga ævi þessara litríku hjóna, sem gæti orðið efni í mikla örlagasögu. 

Nú hefur Gáttaþefur öðru sinni veitt upplýsingar um foreldra sína á baksíðu Morgunblaðsins. 

Ekki ber sögum hans núna alveg saman við söguna frá því fyrir rúmri hálfri öld, en vegna þess hve langt er um liðið, er skiljanlegt að eitthvað skolist til hjá honum á svona mörgum árum. 

En það er þó viss samsvörun í því að ástarsögur eigi huga Grýlu allan og að Leppalúði sé kominn á flakk. Ástin og flakkið voru sterk stef í sögunni í söngvunum um þau hér um árið. 

 

 

Grýla dottin í ástarsögurnar

Ljósár á milli málanna, sem skóku þjóðina 1976 og 2017.

Þegar "málið, sem skók íslensku þjóðina" 2017 er borið saman við "málið, sem skók þjóðina 1976" eru himinn og haf á milli þessara tveggja mála hvað snertir rannsókn þeirra og alla umgjörð. 

Í málinu 2017 er byggt á afar umfangsmiklum efnislegum sönnunargögnum og rannsóknarferli, sem var eins opið og unnt var og bauð þar með upp á afar mikilvæga þátttöku almennings og þess fjölda fólks, sem tók þátt í leitinni að þeim, sem saknað var og endaði með því í lok rannsóknar lá nánast allt efnislega fyrir, sem unnt var að festa hendur á. 

Í "málinu sem skók þjóðina 1976" og olli raunar titringi og stórum skjálftum í þjóðlífinu allan tímann milli 1974 og 1980, allt frá almenningi, fjölmiðlum og næturlífi til Alþingismanna og ráðherra, blasir við gerólík mynd, ekki eitt einasta efnisegt sönnunargagn, ekki einu sinni lík, vettvangur eða morðvopn.

Svo mjög eru málslokin 2017 vel rökstudd með gögnum og "hafin yfir skynsamlegan vafa" að afar ólíklegt er að það mál muni aftur komast í hámæli. 

Öðru máli gegnir um Guðmundar- og Geirfsinnsmálið. Þau verða fleinn í holdi íslensks þjóðlífs um aldur og ævi og eina mögulegu málalyktirnar geta varla orðið aðrar en þær, - hvenær sem þær verða,-  að allir þeir, sem sakfelldir voru, líka Erla Bolladóttir, verði hreinsuð og sýknuð á grundvelli æpandi skorts á sönnunargögun og forkastanlegrar meðferðar á sakborningum.  

 

Málið sem skók íslensku þjóðina

Martröð tveggja ríkja með drauma um stórveldisdýrð.

Eftir lok Kalda stríðsins og hrun Sovétríkjanna tók við upplausnarástand í fyrrum risaveldi kommúnismans. Þrátt fyrir óviðráðanlega galla þessa kúgunarkerfis hafði heilbrigðiskerfið virkað einna skást inni í því. 

Jafnt aðgengi að því fyrir sem flesta hafði híft lífslíkur upp, þótt landlægt áfengisböl kæmi í veg fyrir að meðalævin yrði eins löng og hjá þeim vestrænu þjóðum sem komust lengst í láta blandað velferðarhagkerfi dafna. 

Óskilvirkt efnahagskerfi kommúnismans hrundi og leiddi af sér vaxandi spillingu, ójöfnuð og skort, sem lækkaði lífslíkur Rússa jafnt og þétt, enda versnaði áfengisbölið ef eitthvað var. 

Draumur Vladimirs Pútíns um endurreisn dýrðar stórveldisins Rússlands hefur að vísu endurreist getu herafla landsins að hluta, en efnahagskerfið sjálft er einhæft og margfalt minna en eðlilegt er. 

Donald Trump lyftist til valda á svipuðum forsendum, í krafti draums um endurreisn fyrri "dýrðar hinna voldugu Bandaríkja." 

Hin fyrri dýrð byggist á fortíðarhyggju, trúnni á hinn takmarkalausa hagvöxt efsta stigs neysluhyggjunnar sem þjóðir heims eiga eftir að fá í bakið þegar líður á þessa öld. 

Hluti af þessari dýrð felst í því að eyðileggja þann vísi að velferðarkerfi, sem fólst í Obamacare, og færa það fé, sem "sparaðist" við að minnka útgjöld til þess, yfir í skattalækkanir til þeirra sem betur væru megandi, auka útgjöld til hermála og aflétta eftirliti og auka frelsi gróðaafla, sem láta afleiðingar gerða sinna sig engu varða. 

Liður í því var til dæmis það að nota hæstarétt, sem er kominn með hægri slagsíðu eftir að Republikana forsetarnir Reagan og Bushfeðgar settu þar inn sína menn, til aflétta hömlum á því að fjársterkir aðilar gætu keypt sér stuðning þingmanna með því að fjárframlög til þeirra væru ekki háð neinum takmörkunum. 

Afleiðingarnar láta ekki á sér standa. Spilltir þingmenn, studdir af ópíumiðnaðinum, hafa komið í gegn lagabreytingum sem lamar lyfjaeftirlit Bandaríkjanna svo mjög, að læknadóp og aðrir fíkniefnastraumar leika að mestu lausum hala og hafa þegar skrúfað upp dánartíðni af áður óþekktri stærð meðal fólks á öllum aldri. 

Með því að lama Obamacare mun ótímabærum dauðsföllum fjölga á ný, en áætlað hefur verið að tvær milljónir Bandaríkjamanna deyi um aldur fram árlega vegna þess að þeir verða sviptir möguleikum á að leita læknisþjónustu. 

Merkilegt er að sjá hve margir dá og dýrka þessa endurheimtu dýrð ofurkapítalismans, sem er knúin áfram af spillingu, skammtímagræðgi og rányrkju. 

A sama tíma og Trump rökstyður fjandskap við Mexíkóa og byggingu risavaxins múrs á landamærum BNA og Mexíkó með því að fíkniefni streymi frá Mexíkó, er sett í gang ástand innan Bandaríkjanna sem stóreykur eftirspurn eftir þessum fíkniefnum. 

En eins og sanntrúaðir kapítalistar og auðhyggjumenn ættu að vita, er engin leið að hefta framboð, ef eftirspurnin er langt umfram framboðið. 

Með fjandskapnum við Mexíkó er verið að hengja bakara fyrir smið, allt í krafti ofurtrúar á dýrð hinnar óheftu og skammsýnu gróðahyggju, sem nú er ætlunin að láta knýja upp endurvakta stórveldisdýrð og "hernaðarlega og efnahagslega yfirburði" Bandaríkjanna. 

Sem verði meðal annars notaðir gegn vaxandi hernaðarmætti Rússlands og Kína, en í Rússlandi er það þrá Pútíns eftir fyrrum dýrð og veldi Rússlands, sem knýr hernaðaruppbyggingu hans áfram. 

Liður í endurvakningu fyrri "dýrðar hinnar voldugu Ameríku" er að endurvekja störf vestra sem hafa orðið úrelt vegna tækniframfara, og skapa atvinnu í einhliða afturhvarfi þessara starfa og verndartolla í boði helstu ráðgjafa og samstarfsmanna Trumps, sem koma úr röðum olíuframleiðenda, kolaframleiðenda og annarra forsvarsmanna mestu rányrkju, sem mannkynssagan kann frá að greina. 

Það er táknrænt fyrir þröngsýni Trumps, að hann umgengst næstu amerísku nágranna sína nánast eins og þeir búi í annarri heimsálfu. Hjá honum á orðfærið "We Americans" á aðeins við um Bandaríkjamenn. 

Nú er hann búinn að bæta því á syndalistann í minnisbók sinni, svo að í minnum verði haft, að Kanada studdi hann ekki í Jérúsalemsmálinu.  

Vaxandi auðræði og keppni í því að ganga sem harðast að takmörkuðum auðlindum jarðar er svo mikil, að aukinn ójöfnuður og minni lífslíkur eru léttvæg fundin af þeim, sem vilja feta gamalkunna braut úlfúðar og átaka þjóða heims, sem náði flugi í kreppunni miklu fyrir tæpum 90 árum, en kreppan sú var eingöngu af mannavöldum og átti upptök sín í "dýrð hinnar voldugu Ameríku."  

Sóun mannslífa ætti að vera martröð fyrir þá sem þrá framfarir. En hjá Trump og Pútín verður það ekki raunin. Draumar um hráa hernaðarlega og efnahagslega dýrð stórkapítalsins eru látnir hafa forgang.   

 

Lífslíkur Bandaríkjamanna lækka

Brugðist við nauðsyn eftir Hrun. Af hverju ekki nú?

Úrskurðir kjararáðs eru mannanna verk byggð á lögum og reglum sem líka eru mannanna verk, nánar tiltekið stjórnmálamanna. 

Þegar nauðsyn var á samstilltu átaki eftir Hrunið til að hafa hemil á launahækkunum, sem myndu auka verðbólguna, gekkst Jóhönnnustjórnin fyrir því að laun æðstu ráðamanna væru lækkuð í takt við tímann og brýna nauðsyn. 

Það er ekkert síður nauðsyn nú að koma í veg fyrir að öllum launamálum landsmenna verði stefnt í uppnám, vinnudeilur og "höfrungahlaup" með tilheyrandi verðbólgu. 

Af hverju geta ráðamenn þjóðarinnar ekki gengist fyrir svipuðum aðgerðum og eftir Hrunið? 

Það var nú einu sinni ekki Guð almáttugur sem setti lögin um kjararáð, er það?

Notalegt undir pilsfaldi kjararáðs

Eitt nafn, sem gæti breytt miklu, jafnvel fleiri nöfn?

Þegar horft er á myndir af öllu því firna magni pappíra, tugþúsundiri skjala, sem varða Guðmundar- og Geirfinnsmálið, sem nú er verið að flytja í Hæstarétt, er nöturlegt til þess að hugsa, að hugsanlega þarf aðeins að bæta við skjölin nafni eins mikilvægs vitnis, sem af óskiljanlegum ástæðum var aldrei yfirheyrt á sínum tíma. 

Ekki er síður nöturlegt að hugsa til þess, að vegna trúnaðar sé hvorki hægt að segja meira um þetta að svo stöddu né gefa fleiri vísbendingar, einkum vegna þess að þetta vitni og fleiri, sem svipað er ástatt um, eru orðin við aldur og því minnka vonirnar til þess að þau geti stigið fram eða lagt sitt af mörkum á annan hátt. 

Gögn í Geirfinnsmáli í kassavís

Þarf að yfirfara reglur um farartæki.

Þegar farið er yfir ýmsar reglur, sem gilda um farartæki, kemur í ljós mismunur á íslenskum reglum og reglum í nágrannalöndunum, sem er oft ekki sanngjarn. 

Í nágrannalöndum okkar gilda til dæmis aðrar reglur um vélhjól, sem eru með 125 cc rúmtak véla eða  minna, en um stærri vélhjól. 

Unglingum er leyft að aka þessum aflminni vélhjólum taksvert fyrr en þeir geta öðlast venjuleg ökuskírteini, vegna þess að þessi hjól eru mun léttari en aflmeiri hjól og ná ekki nærri því eins miklum hraða, varla meira en 90-100 km/klst. 

Þessi hjól ættu líka að fá niðurfellingu á gjöldum, því að sparneytni þeirra er slík, 2,0-2,4 l/100 km, að þau nálgast rafbíla hvað snertir eyðslu og eru langt fyrir neðan mengunarminnstu eldsneytisknúna bílana. 

Þau spara líka pláss í gatnakerfinu og draga með því til viðbótar úr mengun. 

Hvað snertir minnstu rafknúnu reiðhjólin og vespuhjólin, sem hafa 25 km/klst hámarkshraða þarf að leiðrétta ósamræmi hvað varðar handinngjöf rafaflsins. 

Hún er leyfð ásamt 350 watta mótor á 60 kílóa þungum vespuhjólunum en bönnuð á 20 kílóa þungum rafreiðhjólum með 250 watta mótor! 

Fráleitt er að banna handgjöf og 350 watta mótor á þeim hjólum sem eru miklu léttari en hin.

Nokkrar þjóðir í Evrópu hafa afnumið þessa vitleysu og einstaka þjóð er með aðeins hærri hámarkshraða. 

Bandaríkjamenn eru með þetta rétt að mínu mati. Þar er leyfður hámarkshraði 32 km/klst á rafreiðhjólunu og leyfð handinngjöf í bland við fótaaflið. 

Umhverfismildi 125 cc vélhjólanna sést best á því, að á minnsta rafbíl landsins, sem ég er núna kominn á til innanborgaraksturs, samsvarar raforkukostnaðurinn 1,5 lítra eyðslu á 100 km, en vespubensínhjólið er með 2,2 lítra eyðslu. 

Algengustu rafbílarnir eru 10 sinnum dýrari, tíu sinnum þyngri og margfalt plássfrekari í gatnakerfinu en þessi nettu hjól. 

Síðan má nefna að erlendis er að finna mikið framboð af nettumm rafknúnum vespuhjólum, sem eru allt upp í lúxus BMW rafhjól, sem nær 120 km hraða og kemst vel yfir 100 km á hleðslunni. 

Talsvert ódýrari eru hjól, sem ná 65 til 82ja km hraða og komast yfir 100 km á hleðslu, en hér á landi ættu svona umhverismildir fararskjótar á alla vegu að njóta fríðinda. 

Neðsta myndin er af einu af slíkum hjólum, IO Atlas. 

 

Rafmagnsstrætisvagnarnir dýrir

Hefnigirni, langrækni og hótanir Trumps stórfelldari en óttast mátti.

Meðan á kosningabaráttu Donalds Trumps stóð, var hægt að horfa á framboðsfundi hans og kynna sér margs kyns gögn um það hvaða mann hann hefði að geyma og hvaða aðferðir hann notaði og trúði á. 

Eitt af mörgu, sem var óhugnanlegt, var að hann hvatti fyrr á tíð unga fjáraflamenn til þess að skrifa niður hjá sér, til dæmis í minnisbók, nöfn og meintar misgerðir allra þeirra, sem þeim væri í nöp við eða hefðu staðið í vegi fyrir frama þeirra og árangri.

Síðan gæti verið gagnlegt að geta gripið til þessara minnispunkta, til þess að geta hefnt sín síðar meir á þessum óvinum "með því að finna eitthvað á þá." 

Sjálfur stóð Trump árum saman fyrir herferð á hendur Barack Obama til að koma honum úr embætti með því að saka hann um að vera ekki fæddan í Bandaríkjunum. 

Herferðin þótti sérkennileg, en rímaði þó við minnispunkta hefndarinnar þegar í ljós kom, að Obama stóð í vegi fyrir Trump sem forseti Bandaríkjanna. 

Nú hefur Trump nánast sett sig í stöðu hins reiða Guðs almáttugs, sem lætur lýsa því yfir fyrir sína hönd og lýsir þvi líka sjálfur yfir, að það sé persónuleg vanvirðing við sig og Bandaríkin ef fulltrúar þjóða heims greiði ekki atkvæði og hafi sömu skoðanir eins og þetta goð yfirburðaþjóðarinnar skipar fyrir. 

Og hann vílar ekki fyrir að hóta öllu illu ef ekki sé hlýtt af auðmýkt skipun herraþjóðarinnar. Sem hefur orðið til þess að sumar fátækustu þjóðir heims urðu að beygja sig fyrir þessari kúgun. 

Hver einasta þjóð jarðarinnar hefur í þessu máli mátt þola persónulegar hótanir Trumps um sérstaka refsingu á grundvelli þess að Trump sjálfur muni "fylgjast með því" væntanlega með því að skrá það niður í minnisbók hefndarinnar, hvernig hver og ein þjóð greiddi atkvæði í atkvæðagreiðslu "sem verði í minnum höfð" eins og það er orðað. 

Hér er fléttað saman sjúklegri nákvæmni, hefndarþorsta, langrækni og ofstopa manns, sem er með hönd á hnappi kjarnorkuvopnabúrs, sem getur eytt öllu mannkyni. 

Orðalagið er skýrt og útfærslan hefur ekki aðeins staðfest illan grun frá því fyrir rúmu ári, heldur hefur þetta ógeð komist upp á hærra stig en hægt var að láta sig óra fyrir. 

Og  

 

Heimurinn fordæmir Trump

Óhjákvæmileg orkuskipti.

Eitt af því sem hinir steinrunnu talsmenn hinna voldugu hagsmunaafla, sem fastast halda í skammtímagræðgi núlifandi jarðarbúa, hafa upp úr því að hafa sem hæst um loftslagsmál, en að með því fellur umræða um óhjákvæmileg orkuskipti vegna komandi skorts á olíu í skuggann. 

Ljóst er að það tiltæki BMW, sem er skammstöfun fyrir Bayerishe Motoren Werke, hreyflaframleiðendur Bæjaralands, að breyta byggingu sinni úr tákni fyrir strokkana fjóra í eldsneytishreyfli í tákn fyrir rafhlöðu, mun ekki kæta Bandaríkjaforseta, helsta óvildarmann þýskrar bílaframleiðslu. 

Eitt helsta keppikeflið í komandi baráttu fyrir "yfirburðum" Bandaríkjanna með endurheimt fornrar frægðar og "mikilfengleika Ameríku" er að ganga á hólm við þau iðnríki á Vesturlöndum, sem ógna "forystu" Bandaríkjamanna í bílaframleiðslu. 

Það á ekki aðeins við um Þýskaland, heldur ekki síður Kanada, samanber 219 prósenta tolla á kanadískar flugvélar sem ógna forystuyfirburðum Bandaríkjanna. Gildir einu þótt Kanada sé á landakortinu í Norður-Ameríku, - nei, þau ógna amerískum yfirburðum sem Bandaríkin hafa einkarétt á. 

BMW i3 rafbíllinn er aðeins eitt af því sem sýnir hvert þær verksmiðjur vilja stefna á orkuskiptaöld. Bíllinn sýnir þær framfarir, sem ná má með notkun nýrra, léttra og endurnýjanlegra efna auk hámarksnýtingar á möguleikum rafhreyfla og rafhlaðna. 

Fleiri bílar í svipuðum dúr munu fylgja á eftir sem verða eitur í beinum þeirra fulltrúa olíu- og kolaiðnaðarins sem Bandaríkjaforseti hefur raðað í hóp helstu ráðgjafa og samverkamanna sinna.   

BMW-strokkarnir nú tákn um rafhlöður

Ýmislegt er villandi hjá bílaumboðum.

Úrskurður Neyteindastofu varðandi villandi auglýsingar á Kia-bílum er ekki eina dæmið um að rangt geti verið farið með hjá bílaumboðunum. 

Sumt er að vísu löglegt en vafasamt siðferðilega. 

Í útvarpi hef ég ítrekað heyrt fullyrt, að BMW i3 bjóði sé "léttasti rafbílinn á markaðnum." 

Ég er búinn að fletta BMW i3 upp í virtum alþjóðablöðum, þar sem birt er yfirlit yfir bílamarkað á þriðja þúsund bíla árið 2017. 

Þeim ber saman um að léttasti rafbíllinn á markaðnum hér sé Volkswagen i-Up! sem er sagður vera um 1200 kíló að þyngd. 

BMW i3 er þetta 70-100 kílóum þyngri. 

Þetta er bagaleg villa, því að Volkswagen e-Up! er líka ódýrastur rafbílanna. 

BMW-inn er nokkuð stærri en e-Up! og hvað tækni, búnað og verð má segja að hann sé kannski eðlisléttasti rafbíllinn á markaðnum eða þá léttasti bíllinn í sínum stærðarflokki, en þá verður að tiltaka það í auglýsingunni ef rétt á að vera með farið. 

Annað dæmi var nefnt hér fyrr á þessu ári með tilvitnununum í þýska tímaritið Auto motor und sport og danska ritið Bil-revyen, en þeim bar saman um það að með notkun áls hefði tekist að létta nýjast Land Rover Discovery jeppann um allt að 300 kíló. 

En umboðið auglýsir áfram og stanslaus að léttingin sé 490 kíló, sem augljóslega getur ekki staðist, þvi að bíllinn var einfaldlega ekki svona svakalega þungur fyrir léttinguna, að léttari yfirbygging ein og sér skili svona miklu. 

Ég heimsótti umboðið og sölumenn féllust á ábendingu mína, en áfram er haldið að auglýsa á óbreyttan hátt. 

Stundum er farið óbeint rangt með. Þegar hringt er í Volkswagen-umboðið ber símsvararödd nafn bílsins fram sem "vólksvagen", en réttur framburður er "folkswagen", - v er borið fram sem f á þýsku. 

Að segja "vólksvagen" er álíka rangt og að segja "vord" í staðinn fyrir Ford. 

Það verður að gera þá kröfu til söluaðila að nafn vörunnar sé borið rétt fram. 

Ég hef ítrekað haft samband við umboðið út af þessu en ekkert hefur gerst árum saman. 

Jeppa-bullið er annað fyrirbæri, að kalla bíla, sem eru ekkert annað en fólksbílar, jeppa. 

Það nýjasta var blaðadómur um nýjan "sportjeppa" sem var meðal annars hælt fyrir að vera með alveg sérstaklega verklegan framenda og mikla hæð frá vegi. 

Hinn jeppa-verklegi framendi er reyndar með háu húddi en skagar líka einstaklega langt lágt og lárétt fram úr bílnum, líkari snjóýtutönn en utanvegavænum "jeppa"framenda.

En þessi jeppa-fjandsamlega skögun var mærð.  

Þessi "jeppi" mun ekki komast yfir marga lækjarfarvegi á íslenskum jeppaslóðum. 

Veghæðin mikla er 2 sm minni en var á gömlu Volkswagen Bjöllunni, og þegar sest er upp í þennan "jeppa" með farþega og farangur sígur bíllinn niður og verður þá með aðeins um 11-12 sentimetra veg"hæð",  nánast dregur kviðinn rétt ofan við götuna, svo að það er varla að það vatni undir hann. 

Og til að kóróna allt saman er ekki hægt að fá þennan svaka "jeppa" nema með framdrifi eingöngu!!

Ég hitti mann um daginn sem var alveg sértaklega ánægður með nýjan "jeppa" sem hann hafði keypt. 

Þegar ég benti honum á að það væri ekki hægt að fá þennan flotta "jeppa" með fjórhjóladrifi, trúði hann mér ekki. 

Ég sagði honum að gá að driföxlunum að aftan á bílnum. 

Það kom hik á hann, en síðan brosti hann breitt og sagði: "Það skiptir engu máli fyrir mig hvort hann er með fjórhjóladrifi eða ekki,, því það eru allir svo hrifnir af honum af því að hann er svo jeppalegur, og þeir halda að hann sé með fjórhjóladrifi. Það nægir mér." 

 

Askja fagnar ákvörðun Neytendastofu

Liður í því að tryggja "yfirburði" Bandaríkjanna.

Síðustu daga eru hin nýju Bandaríki Donalds Trump að birtast æ betur. Nýja öryggisstefnan byggist á því að Bandaríkin valti yfir skilgreinda óvini sína á hernaðar- og efnahagssviðinu, Kínverja og Rússa í krafti "yfirburða Bandaríkjanna." 

Liður í því er að hóta öllum þjóðum heims, hverri og einni bréflega, refsingu "yfirburðaþjóðarinnar" ef þær bukka sig ekki og beygja fyrir hinni "stórfenglegu Ameríku" í smáu og stóru, fyrst í skilyrðislausri undirgefni við beitingu aflsmunar risaveldisins við að uppfylla óskir Ísraelsmanna, en síðar mun fleira fylgja á eftir. 

Mannkynið hefur áður upplifað svipaða mikilmennskutakta, svo sem á árunum 1933-1945 þegar ítrasta valdi stórveldis var síðast beitt á svo grímulausan hátt og þess krafist að allar þjóðir heims og þó einkum þjóðir Evrópu, þjónuðu "yfirburðakynþættinum Aríum". 

Refsingin fyrir óhlýðnina varð mesta blóðbað hernaðarsögu mannkynsins. 

Napóleon stundaði hernað allt frá Spáni austur á sléttur Rússlands til þess að fá Evrópu til þess að beygja sig undir "yfirburði" stórhers Frakka. 

Rómverskir keisarar herjuðu í nafni "Pax Romana", hins "rómverska friðar" allt frá Bretlandseyjum austur í Miðausturlönd til þess að þenja út "yfirburði" Rómaveldis. 

Bretar notuðu hervald til að tryggja "yfirburði" breska heimsveldisins í nýlenduveldi, þar sem sólin hneig aldrei til viðar. 

Hitler dáðist að breska heimsveldinu og bauð Bretum frið í júlí með tilboði sem ekki væri hægt að hafna, "höfðað til skynseminnar", að Bretar héldu heimsveldi sínu óskertu, og að á móti myndi Hitler tryggja það að nota aríska yfirburði herja sinna til að tortíma hverjum þeim sem ógnaði breska heimsveldinu." 

Nýting "yfirburða" valds er þungamiðja þeirra skefjalausu karlrembustjórnmála sem "sterkir leiðtogar" beita miskunnarlaust. 

Trump beitir hótunum