Eiga öll þessi vandræði við línur í jörðu?

Sérkennileg umræða far nú fram á samskiptamiðlum og víðar um rafmagnsbilanirnar, sem enn hrjá fólk á norðanverðu landinu. Enn er því haldið fram að andstaða við lagningu nýrra lína í dreifikerfinu hafi valdið vanrækslunni á því að leggja betri línur, meira að segja átt þátt í banaslysi í Sölvadal. 

Og við útkomu skýrslu um jarðstrengi er alhæft um það, að engin leið sé að leggja þá og allt verði að vera ofanjarðar.  

Við slíkar ályktanir er skautað yfir þann mismun sem er á risalínum fyrir stóriðjuna og smærri línum fyrir almenna dreifikerfið. 

Nýlega er búið að leggja síðarnefndu gerðina 67 kílómetra í Kerlingarfjöll, án þess að nokkur vandkvæði hafi verið á.   

Einu álitaefnin um línur norðanlands hafa verið um stóriðjulínuna Blöndulínu 3. 

Hún kom ekkert við sögu og kemur ekkert við sögu í vandræðunum núna, heldur línur, sem liggja út til neyteda og ekki hefur verið amast við einfaldlega vegna þess að það hefur enginn áhugi verið hjá "fyrirtækjum þjóðarinnar" til þess að endurbæta þær, heldur hefur lagning stóriðjulína verið í algjörum forgangi. 

Í útvarpinu í dag og að hluta til á tengdri frétt á mbl. is er dramatísk lýsing á því hve "allt kerfið er viðkvæmt", og er selta, sem sest hefur á línurnar aðallega nefnd sem vandamál, af því að ef vatn kemst í ákveðið samband við seltuna, fer allt í bál og brand. 

Og þá vaknar spurningin:  Eiga öll þessi vandræði við línur í jörðu? 

„Allt kerfið er viðkvæmt“

Enn stærra áfall en þegar Comet brást?

De Havilland Comet var fyrsta farþegaþota sögunnar, sem hóf áætlunarflug. Síðan urðu nokkur mannskæð slys, sem ollu því að vélin flaug ekki í fullu öryggi að nýju fyrr en sex árum síðar og Bandaríkjamenn náðu forystunni af Bretum í smíði farþegaþotna, sem þeir hafa haldið síðan. 

Allar tölur varðandi Boeing 737 Max eru margfalt stærri, stærsta flugvélapöntun sögunnar, 5000 stykki, sem nú gæti verið að snúast upp í andhverfu sína. 

Með rannsókninni á orsökum flugslysanna á Comet urðu þáttaskil í rannsókn flugslysa, sem hefur skilað því ótrúlega öryggi, sem nútíma farþegaflug býður upp á, en er nú í húfi varðandi nauðsyn þess að Max málið verði krufið eins vel niður í kjölinn og Comet-málið var fyrir 60 árum. 

Á þessari bloggsíðu var strax í upphafi spurt um það, hvort tilfærsla hinna þungu og stóru þotuhreyfla á Max væri í raun það sem þyrfti að breyta á þann hátt, að ekki þyrfti hið hátimbraða tölvustýrða kerfi, sem brást í flugslysunun tveimur. 

Það blasir við leikmanni, að þegar Airbus 320 neo er borin saman við Boeing 737 Max, þarf önnur þotan svona tölvukerfi en ekki hin. 

Þegar sagt er að kerfin hafi ekki brugðist, heldur flugmennirnir á 737 Max, hefur verið horft framhjá því, að flugmenn eru mannlegar verur en ekki róbótar.  

 

 

Mun Boeing stöðva framleiðslu 737 MAX?

Hið óumdeilda er jafn sterk ástæða til aðgerða og það umdeilda.

Það hentar fylgjendum sem mestrar neyslu og bruðls með auðlindir jarðar að leita eftir því að finna atriði í umræðunni, sem hægt er að deila um og sá efasemdum um loftslagsbreytingar í huga sem flestra. 

Með því að hafa þá umræðu sem allra mesta og ruglingslegasta kaffærir hún umræðu um hliðstæð atriði í eðli háskafarar mannkyns, sem eru óumdeild, svo sem súrnun sjávar og áhrif hennar sem og minnkandi súrefni í sjónum, að ekki sé minnst á það stóra atriði, að olía og önnur grundvallar hráefni, sem orkubruðl og neyslufíkn jarðarbúa þrífst á, munu ganga til þurrðar á þessari öld. 

Greta Thunberg hittir naglann á höfuðið þegar hún bendir á hið augljósa, að þær kynslóðir, sem nú ráða ríkjum á jörðinni, ætla sér að láta næstkomandi kynslóðir súpa seyðið af því að þurfa að borga fyrir hið skefjalausa bruðl.   

Vonsvikinn með niðurstöðu loftslagsráðstefnu

Dapurlegt að kenna umhverfisverndarfólki um manntjón.

Dapurlegt er sjá umhverfisverndarfólki kennt um manntjón, sem varð í Sölvadal. Þetta hefur verið gert á að minnsta kosti einni bloggsíðu, og ítrekaðar beiðnir til bloggara um að sleppa svona ásökununum, sem eiga sér enga stoð, hafa hingað til verið hunsaðar. 

Í Sölvadal, þar sem slýsið varð, hefur aldrei verið lagst gegn línulögn eða endurnýjun á línulögn. 

Svipað er að segja um þau mannvirki, sem bilað hafa annars staðar. 

Í dag, fimm sólarhringum eftir að óveðrið skall á, er enn verið að koma rafmagni á í Svarfaðardal þar sem umhverfisverndarfólk hefur aldrei, svo vitað sé, haft nein afskipti af raflínulögnum, og ekkert af þeim víðtæku bilunum, sem glímt hefur verið við, hefur verið varðandi Byggðalínuna, sem er stóriðjulína, sem umhverfisverndarfólk hefur reynt að fá setta að einhverju leyti í jörð, meðal annars til þess að auka öryggi, en Landsnet hefur allan tímann þvertekið fyrir að leggja línuna að neinu leyti í jörð. 

Meira að segja stóð Landsnet lengi fast á því að fara með línuna yfir Kjarnaskógarsvæðið á Akureyri og þvert fyrir brautarenda Akureyrarflugvallar með tilheyrandi skerðingu á öryggi í aðflugi á vellinum.  

Um 200 heimili enn án rafmagns

Byrjun á nýjum "ílagi - ekki í lagi - í lagi - ekki í lagi" brandara?

Það er verið að ýja að því að hests-málið í Hafnarfirðí gæti orðið efni í nýjan Hafnarfjarðarbrandara.  

Það er ekki annað að sjá, að það sé óþarfi að leita að nýjum brandara, heldur frekar að endurnýjan gamlan brandara, sem minnst var á hér á síðunni og yfirfæra hann af bíl yfir á hest; 

sem sé gamla Hafnarfjarðarbrandarann um það þegar lögreglan stöðvaði hrörlegan bíl, og skoðaði hann á staðnum. Annar lögreglumaðurinn stóð fyrir framan bílinn en hinn fór aftur fyrir, og sá, sem stóð fyrir framan bílinn bað bílstjórann um að gefa stefnuljós. 

Hann gerði það og þá kallaði löggan, sem stóð fyrir aftan bílinn: "Í lagi - ekki í lagi - í lagi - ekki í lagi..." 

Hestmálið hefur nú þegar fengið þá byrjun, að athæfið hafi verið i lagi, síðan ekki í lagi, en núna í lagi. 

Hestvagninn frjáls ferða sinna

Fyrr má nú vera.

Í kristinni trú og gyðingatrú er einn heilagur hvíldardagur í viku mikilvægt atriði.

Fyrr á öldum, þegar fólk þurfti helst að vinna myrkranna á milli alla daga vikunnar til þess hafa í sig og á, til dæmis á dögum Krists eins og kemur fram í Nýja testamentinu, þótti mörgum þetta hart við að búa, þegar við blasti að með því að hvílast heilan dag væri fórnað dýrmætum tíma til þess að vinna fyrir lífsbjörginni. 

En nýjustu sálfræðilegar og líkamlegar rannsóknir sýna þörf fólks fyrir lágmarks slökun sem getur verið fólgin í að gera sér dagamun. 

Sá dagamunur getur verið fólginn í því að bregða út af vana eða banni eftir atvikum þegar svo ber undir. 

Kannski má líta á deiluna um hesvagnsaksturinn í Hafnarfirði í því ljósi, að stundum megi gera sér dagamun í einstökum atriðum, ekki síst þann eina tíma ársins sem er með mesta myrkrið og kuldann.   

 

Bannað að keyra hestvagn vegna grænkera

Þeim, sem hafa viljað línur í jörð, kennt um.

Sérkennilegt en þó fyrirsjáanlegt er að sjá og heyra þau viðbrögð ráðamanna, að það sé umhverfisverndarfólki að kenna hvernig raflínukerfið í landinu hefur brugðist. 

Þar er margt að athuga áður en slíkum leik er haldið áfram og þarf að svara ýmsum spurningum. 

Hvernig stóð á því að ein allra nýjasta línan, Þeystareykjalína, sem er stóriðjulína fyrir kísilverið á Bakka, var meðal þeirra fyrstu, sem biluðu?  

Umhverfisverndarsamtök, sem vildu fá meira af línunumm milli Kröflu, Þeystareykja og Húsavíkur í jörð, urðu að beygja sig fyrir kröfum Landsnets um sem beinasta loftlínu. 

Nú er þeim, sem vildu meira af línum í jörð, kennt um að loftlínur hafi bilað!

Um Blöndulínu 3 hefur staðið styrr undanfarin ár vegna eindæma þvermóðsku Landsnets um að vaða með risa loftlínu frá Blöndu austur um Miðnorðurland. Og fara meira að segja þvert yfir Kjarnaskóg og fyrir brautarenda á Akureyrarflugvelli með tilheyrandi truflun á öryggis flugvallarins! 

Ekki er annað að sjá, en að viðgerðirnar núna séu á línum utan þessa svæðis, í ytri byggðum Norðurlands. En samt fullyrðir ráðherra á vettvangi í kvöldfréttum, að bilanirnar séu umhverfisverndarfólki að kenna þótt fyrir liggi, að það fólk reyndi að fá Landsnet til að leggja meira af Blöndulínu í jörðu. 

Landsnet bar á sínum tíma fyrir sig hundruða milljóna króna athugun sem það hefði keypt og syndi að línur í jörðu væru margfalt dýrari en loftlínur. 

En Landsnetsmenn vildu ekki verða að ósk um að leyfa andmælendum línunnar að sjá skýrsluna. 

Þegar þeir voru síðan skikkaðir til þess í krafti upplýsingalaga að afhenda skýrsluna, kom svarið: Því miður, hún er týnd!  

Vísa má í umfjöllun Karls Ingólfssonar um línumálin á facebook, og i færslu Jóns Bjarnasonar á netinu þar sem kemur fram að línan milli Blöndu og alla leið austur í Fljótsdal skapaði ekkert af þeim vandræðum sem umhverfisverndarfólk og landeigendur eru nú sakaðir um að hafa valdið. 

Og nú fljúga um netið fullyrðingar um að það sé hundrað sinnum dýrara að leggja línur í jörð en að hafa þær á staurum og möstrum. 

Slíkar "fréttir" eru því miður ekki einsdæmi, þvi að fyrir nokkrum dögum flaug sú "frétt" um netheima, að hver strætisvagn mengaði á við 7500 einkabíla! 

Svo langt gekk þessi dómadagsvitleysa, að fréttastofa eins ljósvakamiðilsins sá sig til knúna að leita réttra upplýsinga um málið og greina frá niðurstöðunni af því. 

Skort stuðning við uppbyggingu kerfisins

Ungliðarnir varpa ljósi á stöðu íslenskunnar.

Kveðskapur á vegum ungliðahreyfinga stjórnmálaflokkanna, sem nú er á ferli á netmiðlum, varpar ljósi á bága stöðu íslenskrar tungu, því að ætla má að það sé komandi forystufólk í stjórnmálum og menningu, sem þarna lætur ljós sitt skína. 

Höfundar þessa kveðskapar virðast enga tilfinningu hafa fyrir þeirri hrynjandi, sem felst í ljóðagerð Jóhannesar úr Kötlum, heldur skrumskæla, þverbrjóta og kaffæra fyrirmynd kveðskapar síns all hressilega. 

Enn verra er þó, hvernig rími er beitt þannig að kengbeygt er það einkenni íslenskunnar að áhersla sé jafnan á fyrsta atkvæði hvers orðs. 

Er brjóstumkennanlegt að sjá útkomuna. 

Tvö dæmi, þar sem áherslurnar hjá komandi menntamálaráðherraefnum eru með feitu skáletri:  

 

"...stinnur upp úr baði...

"...af auglýsingamarkaði." 

og

"...með gráa hausinn sinn..."

"auglýsingatíminn."

 

Hugsanlega er í uppsiglingu endurbót á kveðjunni "Gleðileg jól", sem komin er á kreik. 

Oftar en einu sinni hef ég heyrt fólk segja: "Eigðu gleðileg jól." 

Næsta skref gæti hugsanlega orðið að hætta að segja "Til hamingju með daginn", en segja í staðinn: "Eigðu hamingju með daginn."

Takast á í bundnu máli á Twitter

Þjóðgarðaflóran vestra og lækning lofthræðslu.

Suðvwsturríki Bandaríkjanna eru að mestu óþekkt meðal Íslendinga.

Þó býður þessi hluti Bandaríkjanna upp á einhhver stórkostilegustu og fjölbreyttustu náttúruundur heims og nafnalistinn er langur: Yosemete, Grand Canyon, Zion, Sequia, Bryce Canyon, Arches, Grand Teton o.s.fv, o. s. frv. 

Bandaríkin eru afar stoltir af þessum náttúruverðmætum eins og náttúrupassinn með aðgangi að þessum þjóðgörðum og friðuðu svæum ber með sér, en á honum stendur: "Proud partner." 

Ekki "niðurlæging og auðmýking", orðin sem sumir Íslendingar notuðu í deilum um náttúrupassa hér á landi fyrir fimm árum. 

Síðuhafi var haldinn mikilli lofthraðslu sem barn og unglingur og kvaldist við það að ganga snarbrattar kindagötur utan í fjallinu fyrir ofan bæinn. 

Hann átti i miklum erfiðleikum með að standa uppi á steypumótum og leggja járnabindingar á fyrstu hæð íbúðablokkarinnar á Austubrún 2, þegar hann gerðist félagi í byggingarsamvinnufélagi við að reisa þá tímamóta byggingu. 

Það tók þrjár erfiðar vikur að klára fyrstu hæðina, en tvær vikur að klára aðra hæðina, þar saem hæðin til jarðar tvöfaldaðist og lofthræðslan hélst þó óbreytt en óx ekki. 

Með hverri hæð styttist byggingartíminn og var brátt orðinn helmingur af tímanum á 1. hæð. 

En þegar vikurnar og mánuðirnir liðu gerðist það ótrúlega: Lofthræðslan fór sífellt minnkandi, og á 12. hæð var leikur einn að hlaupa ofan á hinum mjóu steypumótum. 

Niðurstaða: Það er hægt að lækna hvaða lofthræðslu, sem er. Þarf bara þolinmæði. 

 

Hilda Jana sigraði sjálfa sig og lofthræðsluna

Hreindýr og önnur dýr á bannlista? Já, af fenginni reynslu.

Reynsla síðuhafa af því að fljúga með dýr um borð í flugvélum er ekki góð, svo að ekki sé meira sagt. Þetta hefur að vísu aðeins gerst tvisvar, en tvisvar sinnum reynist vera tvisvar sinnum of oft. 

Fyrra skiptið var á Akureyri, flugvélin var fjögurra sæta vél af gerðinni Cessna 172 Skyhawk og farþeginn, sem setti svo sannarlega mark sitt á þetta eftirminnilega flug með dýr um borð.  

Atvikið gerðist raunar í framhaldi af algerri neitun varðandi þetta flug, en konan, sem átti hundinn, hafði samið um það að fá að verða samferða frá Akureyri, og sótti það afar fast að fá að vera með sitt elskulega, ljúfa og yndislega dýr með sér, nánar tekið hund af tæplega meðalstærð.

Konan kom samt út á völlinn með hundinn meðvitundarlausan í stórri köru eftir sérstaka lyfjagjöf að hennar sögn, auk þess sem hundurinn var kyrfilega bundinn niður af "sérfræðingi" að sögn konunnar.

Svo fór að samþykkt var að skorða hundinn niður í öryggisbelti í aftursæti vélarinnar við hliðina á hinum elskandi eiganda. 

Allt gekk vel í fyrstu og hundurinn lá alveg grafkyrr, slakur, sætur og njöraður niður,  þangað til komið var yfir Oddeyrina í klifri með stefnu á Þelamörk til að fljúga vestur yfir Öxnadalsheiði. 

Þá dundu ósköpin yfir: Hundurinn rankaði við sér og gersamlegal trylltist, urraði, gelti og ólmaðist eins og óður væri. 

Konan togaði í hálsólina en réði ekkert við hið tryllta rándýr, sem byrjaði strax að losa sig úr bindingunum, sem auðvitað var mjög sárt, svo að hann varð enn óðari; nú einnig vegna sársaukans.  

Það er skemmst frá því að segja, að snúa varð flugvélinni við í snatri og við tók keppni á milli flugmanns og hunds um það að lenda án stórslyss. 

Því miður leið það langur tími þar til aftur kom til þess að flytja dýr í flugi, og var það ungt hreindýr í það sinn. 

Það hafði verið á sýningu í Reykjavík í tilefni 200 ára afmæli borgarinnar og flutt með flutningabíl þangað frá bænum Eyjólfsstöðum í Berufirði. 

En þegar sýningunni lauk vantaði flutningstæki til baka og varð úr að dýrið yrði flutt með flugvélinni TF-HOF austur á Djúpavog, en þessi flugvél var tveggja hreyfla sex sæta vél af gerðinni Piper Apache PA-23. 

Tvær aftari sætaraðir vélarinnar voru teknar úr henni, dýralæknir sá um að svæfa dýrið og það var kyrfilega ólað niður fyrir aftan framsætin, en við hlið flugmanns sat unglingsstúlka frá Eyjólfsstöðum, sem dýrið var einstaklega hænt að. 

Lagt var af stað í prýðisveðri og flugleiðin höfð sem beinust austur á Djúpavog, nánar tiltekið austur eftir Vatnajökli sunnanverðum. 

Allt gekk eins og í sögu þar til komið var yfir ofanverðan Breiðamerkurjökul í sjð þúsund fetum. 

Þá gerðist það allt í einu að dýrið rumskaði hressilega við sér og sparkaði fast með fótunum. 

Skyndilega heyrðist smellur og allt í einu sviptist farangurshurðin aftast í vélinni upp, og dýrið rann þar út með afturfæturna, en hékk þó áfram í böndunum. 

Nú var ekkert um að ræða en að reyna að lenda vélinni með afturhluta hreindýrsins hangandi út úr vélinni aftast hægra megin. 

Þannig var hökt vestur til flugvellarins á Fagurhólsmýri, og má nærri geta að þeir, sem voru á jörðu niðri, þegar flogið var yfir þjóðveginum, og sáu flugvél koma fljúgandi með hálft hreindýr hangandi út, hafi varla trúað sínum eigin augum. 

Éftir lendingu á Fagurhólsmýri leiddi skoðun á farangurshurðinni í ljós að hreindýrinu hafði á einhvern óskiljanlegan hátt tekist að krækja klaufinni á öðrum afturfætinum í fals neðst í hurðinni, sem gat opnað hurðarlæsinguna! 

Ekki var gefist upp þarna, heldur hreindýrið bundið enn betur en fyrr, límt fyrir falsið innan á hurðinni og leiðangrinum lokið á flugvellinum við Djúpavog. 

Niðurstaða: Ekki fleiri flug með dýr, takk!

 

 

Hestur um borð í flugvél vekur reiði