Geta útskiptanlegar rafhlöður liðkað fyrir orkuskiptum?

Stærðin, þyngdin og vesenið í kringum rafhlöðurnar á refbílum eru sennilega mesta hindrunin í vegi fyrir orkuskiptum. 

Erfitt eða jafnvel ómögulegt er víða að ná samkomulagi í fjölbýlishúsum um hleðslu rafbíla. 

Sem dæmi má nefna margar nýbyggðar blokkarsamstæður með allt upp í hundrað íbúðum, þar sem hinn hefðbundni bensínknúni einkabíll virðist hafa verið eina viðmiðið varðandi farartækjaeign.

Í notkunarbæklingi síðuhafa sem fylgdi hinum örsmáa tveggja sæta rafbíl hans, er sérstaklega tekið fram, að það dragi úr endingu rafhlaðnanna ef aðeins séu notaðar hraðhleðslustöðvar. 

Minnst tvisvar í mánuði þurfi að hlaða bílinn rólega alveg upp í topp, og helst hálfri til tveimur stundum lengur til þess að rafaflið geti dreifst sem best um sellurnar. 

Þessum drjúga lokakafli hleðslu megi líkja við það þegar pumpað er í dekk. Verkið gengur hægar og þyngra eftir því sem lengur líður á. 

Síðustu misseri hefur verið í gangi hröð tæknibreyting varðandi rafhjól hvað snertir útskiptanlegar rafhlöður, og hér á bloggsíðunni var nýlega greint frá litlum rafbíl, þar sem slíkt fyrirkomulag er. 

Rafhjólin, sem hafa verið auglýst og sýnd í Elkó; eitt er sýnt á mynd hér að ofan, eru dæmi um hratt fjölgandi rafhjól með útskiptanlegum rafhlöðum, sem notendurnir geta tekið með sér inn í íbúð sína og hlaðið þar. 

Er um eina til þrjár rafhlöður að ræða á hverju hjóli, ca 8-10 kíló á þyngd hver. 

Myndin er af einni af 757 skiptistöðvum á 350 þúsund manna höfuðborgarsvæði Tæpei á Tævan. Kannski styttist í að yfirfæra svona kerfi á smáa rafbíla. 

Framleiðandi Super Soco rafhjólanna hefur boðað komu stærra rafhjóls, sem nær 90 km hraða og kemst á annað hundrað kílómetra á hverri hleðslu á útskiptanlegum rafhlöðum. 

Lítill tveggja manna splunkunýr rafbíll, var sýndur á stórri bílasýningu nýlega.

Mynd af af honum var hér á síðunni um daginn, og hann verður líklega með varla minna en sex 20 kílóa útskiptanlegar rafhlöður með allt að 120 kílóa heildarþyngd. 

Það er slatti að bera, en samsvarar þó því að flytja til sex fulla 20 lítra bensínbrúsa í þremur ferðum. 

Og ekki má gleyma því varðandi svona búnað, að ævinlega er líka hægt að hlaða rafhlöðurnar kyrrar í farartækinu á hefðbundinn hátt, ef aðstaða er til þess. 

Í framtíðinni má sjá fyrir sér litla rafbíla með rafgeyma-skúffubúnaði, þar sem allt að 20 kílóvattstunda rafhlöðustykki sé rennt inn í bílinn eftir að svipað stykki hefur verið tekið út, þar sem bíllinn stendur á meðan á til þess gerðri skiptistöð.  

Skipta gæðum í þágu orkuskipta

Þarf að fækka hamlandi atriðum varðandi Akureyrarflugvöll.

Þegar flugstjóri flugvélar þarf að ákveða, hvort hann flýgur til varaflugvallar, og í framhaldi af því, hvaða flugvöllur verði fyrir valinu, skiptir miklu máli, hvort og þá hve mörg hamlandi atriði virka hamlandi á ákvörðun hans. 

Sumum atriðum er erfitt að breyta. Á Egilsstöðum eru það atriði eins og fámennara samfélag og minni möguleikar á þjónustu en í tífalt fjölmennari byggð á Akureyri, og meiri fjarlægð suður. 

Á Akureyri blasir við mun meira og hærra fjallalandslag sem gerir aðflug vandasamara og tvísýnna, og enginn skyldi vanmeta þetta atriði, sem snertir djúpt ábyrgðartilfinningu flugstjórans hverju sinni. 

Öðrum atriðum er hægt að breyta á báðum stöðum, og hvað Akureyri snertir, skiptir það afar miklu að lagfæra þau sem best, svo að þau leggist ekki þungt að óþörfu ofan á hamlandi áhrif fjallalandslagsins á aðflugið. 

Á báðum stöðum bráðvantar endurbætur á flugvallarmannvirkjunu sjálfum, flughlöðum og stæðum á báðum stöðum og flugbrautinni á Egilsstöðúm. Brautin mætti alveg vera lengri á Akureyri. 

Frekari uppbygging Akureyrarflugvallar fyrirhuguð

Ófullkomið lýðræði.

Lýðræðið er líklega skásta stjórnarform, sem fundist hefur, en á því eru víða óþarfir gallar. 

Bandaríkjaforseti flaggar því stanslaust að hann hafi verið lýðræðislega kosinn, þótt við blasi, að mótframbjóðandinn fékk næstum þremur milljónum fleiri atkvæði 2016. 

Flokkur mótframbjóðandans ber reyndar að fullu sína ábyrgð á því að gallað kjörmannakerfi skuli ráða í stað hreins og beins lýðræðis, því að báðir stóru flokkarnir í Bandaríkjunum hafa keppst við að nýta sér meinbugina á þessu kerfi, og 2016 reyndust fylgjendur Trumps einfaldlega útsmognari í því að nýta sér þessa veilu. 

Í Bretlandi eykur Íhaldsflokkurinn fylgi sitt um aðeins eitt prósentustig en fær yfirgnæfandi meirihluta þingmanna út á 43ja prósenta heildarfylgi, þannig að jafnvel þótt hinir flokkarnir séu alls með 57 prósent atkvæða meirihluta, geta þeir sig hvergi hrært. 

Tvisvar á síðustu öld munaði minnstu að einn flokkur fengi hreinan meirihluta á þingi hér á landi út á afgerandi minnihluta atkvæða, árin 1931 og 1953, í fyrra skiptið Framsóknarflokkurinn, en í síðara skiptið Sjálfstæðisflokkurinn. 

Þessu olli meingallað kosningakerfi einmenningskjördæma, sem skilaði Seyðisfirði tveimur þingmönnum 1949 út á nokkur hundruð atkvæði. 

Sumir myndu segja, að stjórnarandstaðan sé hvort eð er ósamstæð, og að það sé því Bretum fyrir bestu að tryggur meirihluti þingmanna gefi af sér stöðuga stjórn. 

En lýðræðislegt geta svona úrslit tæplega talist. 

Samþykkt að ákæra Donald Trump

Einn af óskabílunum: Trabant árgerð 1991.

Fyrirsögnin hér að ofan kann að þykja ólíkindaleg, en á sér forsögu í sögu Trabants.

 

Á myndinni má sjá Trabant árgerð 1990, og munurinn á honum og fyrri árgerðum sést á grillinu, sem lítur út eins og aðeins helmingurinn af gamla grillinu.

En ef húddinu er svipt upp blasir allt annað við: Vél og drifbúnaður úr Volkswagen Polo og þessi fína Mc Person gormafjöðrun af sama uppruna! 

Skoðum forsögnuna betur: 

Frá árinu 1956 fluttu Íslendingar inn talsvert af austur-þýskum bílum, sem voru yfirleitt þeir ódýrustu á markaðnum hér, einkum vegna þess að þeir voru afrakstur vöruskipta við austantjaldslöndin fram undir 1990.  V

Danir höfðu byrjað aðeins fyrr á kaupum á austurþýskum bílum og fluttu inn litla og afspyrnu gamaldags bíla með merkinu IFA, með aflvana tvígengusvél. 

1956 kom P-70 til landsins, sem var eins konar millistig á undan P-50 Trabant. 

Sovétmenn höfðu haldið fast við þá stefnu, sem Vesturveldin höfðu lagt af, og fólst í því að halda Þjóðverjum kyrfilega niðri í iðnaðarmálum, svo að þeir ættu enga möguleika á að rísa úr öskustó í því efni og eiga þar með möguleika á hernaðarlegum styrk. 

Austur-Þjóðverjar fengu ekki að eignast járn eða stál nema í litlum mæli, en fundu leið framhjá því með því að nota bómull og fleiri efni til að búa til svonefnt Duroplast. 

P-70 var með stálgrind sem undirvagn en Duroplast sem samansoðna yfirbyggingu, og gólfið á farangursgeyslunni var úr krossviði! 

Vélin var arfur frá DKW, 500 cc tvígengisvél, aðeins 15 hestöfl, bíllinn afar máttvana vegna þess að hann var furðu þungur, meira en 800 kíló. 

P-70 entist illa og enn verr entust sendibílar af gerðinni Garant, sem voru líklega einhverjir lélegustu bílar, sem fluttir hafa verið til Íslands. 

Til landsins voru fluttir aðeins stærri, aflmeiri og dýrari fólksbílar af gerðinnu Wartburg, sem var allur úr stáli, og reyndust þeir heldur skár. 

Þeir voru álíka stórir og Skoda Octavia og hinn rússneski Moskwich, sem voru báðir með fjórgengisvélar, en tvígengisvélin í Wartburg olli því að þeir seldust aldrei nærri eins vel og hinir tékknesku og rússnesku keppinautar, sem einnig voru ódýrir, meðal annars í krafti vöruskiptasamninga. 

Nokkrum árum síðar kom stækkaður Trabant, Trabant 601, sem var mun eigulegri bíll en P-50, hestöflin fóru fljótlega upp í 23 og hámarkshraðinn í 100 km/klst. 

Bæði Trabant og Wartburg voru með hastar þverfjaðrir og var það bæði hálfgert fornaldarfyrirbrigði og dragbítur á sölu. 

Þegar komið var fram á níunda áratuginn voru Austur-Þjóðverjar orðnir svekktir á því svelti, sem Rússar héldu þeim í, en komust þó ekki lengra en það, að fá að semja við Volkswagen verksmiðjurnar um að skipta út vélum, drifbúnaði og fjöðrunarbúnaði í Trabant og Wartburg. 

Þessar endurbætur komust í gagnið 1990, árið eftir að múrinn féll, en fólkið, sem vann við framleiðslu þessara bíla, eygði von um að framleiðsla þeirra gæti haldið áfram, því að að breytingarnar voru í raun afar róttækar, þótt útlit bílanna væri hið sama. 

Volkswagenvélarnar og drifbúnaðurinn voru úr Polo, mengunin horfin, aflið tvöfalt án aukningar bensíneyðslu og sjálfstæð gormafjöðrun af bestu gerð. 

Svo vel heppnuð var breytingin á Trabant, að ef síðuhafi sæi draum um naumhyggjubílasafn Íslands, myndi Trabant árgerð 1991 verða ofarlega á listanum, að ekki sé nú talað um þann möguleika að breyta honum í rafbíl. 

Margir Austur-Þjóðverjar þóttust illa sviknir af löndum sínum vestan tjalds, þegar framleiðslu Trabant og Wartburg var hætt og verksmiðjurnar lagðar niður. 

En það var óhjákvæmilegt vegna þess að verksmiðjurnar og framleiðsluaðferðirngar í þeim voru gersamlega úreltar og engan veginn samkeppnisfærar. 

Þetta sáu Tékkar við fall múrsins og stofnuðu til fádæma endurreisnarævintýris í samvinnu við Wolksvagenverksmiðjurnar sem hefur skilað sér í gullöld Skoda.  

265 trabbar

Var fyrsta rauða viðvörunin bara djók?

Það mætti halda að margir telji að ekkert hafi verið á bak við fyrstu rauðu viðvörunina í sögu nútíma viðbúnaðarkerfis vegna náttúruvár.

Nú fara margir mikinn í stórum dómum um umsjónarmenn innviða fjarskipta- og rafmagnskerfis, bændur og RÚV, og virðast þessir dómarar eiga erfitt með að gera sér grein fyrir hinu mikla óveðri, sem fékk í upphafi heitið Sprengihvellur og var það réttnefni þótt sprengingarveðrið yrði býsna langvinnt.

Síðuhafi var félagi í björgunarsveit í áratugi og átti bæði flugvél og sérbúna bíla, til þess að vera sem best í stakk búinn til að fara í útköll. 

Enn í dag er hægt að stökkva upp í slíka jeppa fyrirvaralaust og fara af stað í leiðangra. 

Og þótt viðkomandi jeppar séu að vísu orðnir gamlir og því ekki mikils virði í peningum, hafa þeir farið ótal ferðir farsællega um hálendi og jökla landsins, oft í erfiðum skilyrðum, sem fylgja tíðum slíkum atburðum. 

En stundum verða skilyrði þannig, að hvergi er hægt að róta sér. Sem eitt dæmi af mörgum um þetta má nefna, að reynt var að hafa forsjálni við 15. janúar 1995, þegar slæmu veðri var spáð á Norðvesturlandi, sama svæði og nú var aðallega haft í huga með rauðri viðvörun, og farið á jöklajeppa síðdegis til þess að vera til taks sem næst viðburðum þegar liði á nóttina og daginn eftir. 

En engin leið var þá að sjá það fyrir, að mannskæðasta snjóflóð síðan um aldamótin 1900 myndi falla á Súðavík. 

Og veðurhamurinn var slíkur við vesturmörk Laxárdalsheiðar, að aðalatriðið reyndist í tæpan sólarhring að koma í veg fyrir jeppinn fyki út glórulausan veðurhaminn. 

Enn meiri og víðfeðmari veðurhamur var nú, og þetta er rifjað hér upp sem dæmi um það, að það er sama hve góður búnaðurinn og forsjálnin eru, að andspænis tryllingsveðri eins og hér geysaði núa, verða flest mannanna tæki oft vita gagnslaus. 

Nú síðast í morgun, meira en viku eftir hvellinn, slær ein öflugasta og nýjasta risaraflína landsins út, vegna þess að raflínan sjálf þoldi ekki hið margfalda álag íss, vinds og seltu, sem fylgdi hinum dæmalausa veðraham.  

Aftaka norðanstormar eru með hlýnun loftslags og harðari átökum hlýs og kalds lofts orðnir hlýrri en áður var, svo að núna er snjórinn miklu oftar en áður blautur og þungur. 

Seltan er síðan annað dæmi um mikla vá, eins og virðist hafa verið raunin varðandi Fljótsdalslínu 4, þar sem sambandið rofnaði ekki þótt línan gæfi eftir, heldur sló út við það að blautur snjór féll á línuna. 

Margir þeirra, sem hæst hafa núna, virðast hafa setið uppi í sófa þegar óveðrið skall á, og hlustað á rauðu viðvörunina sem einskonar djók, þótt veðurhæðin á Kjalarnesi, á stað, sem er innan borgarmarka Reykjavíkur, færi langt yfir fárviðrismörk, og gerði veginn kolófæran. 

Svipað ástand var á þúsundum staða um allt land og því ætti að fara varlega í að gagnrýna þá sem stóðu frammi fyrir aðstæðum þar sem um líf og heilsa þeirra sjálfra var í bráðri hættu og ekki viðlit að hafa fjarskiptasamband til né frá.  

Óvægin umræða um hrossaeigendur

Grundvallaratriði að fréttir geti borist tæknilega.

Fréttaflutningur byggist á nokkrum atriðum. Nefna má þrjú einföld atriði. 

1. Fréttnæmt atvik eða ástand á sér stað. 

2. Fréttamaður eða blaðamaður reynir að afla frétta. 

3. Tækni er fyrir hendi, sem gerir fréttamanni kleyft að fá vitneskju um fréttina til að miðla henni. 

Þegar það er skoðað af hverju fréttir bárust ekki, eða bárust seint og illa í óveðrinu mikla á dögunum, blasir það við, að það sem brást, var nær alltaf liður númer 3:  Vegna tæknilegrar bilunar var ómögulegt fyrir fréttamenn að komast í samband við þá, sem gátu greint frá fréttinni. Eða að þeir, sem gátu greint frá fréttinni voru ekki í aðstöðu til þess að koma henni á framfæri, oftast af tæknilegum aðstæðum, en stundum af öðrum knýjandi aðstæðum.

Dæmi um hið síðarnefnda var hrossadauðinn mikli.

Fréttafólk á fjölmiðli gat ómögulega vitað um það fyrirfram á hvaða bæjum hross myndu drepast. Víða vissi heimafólk það ekki sjálft á meðan veðrið var svo vont, að ekki var hundi út sigandi.  Fréttasambandsleysið í báðar áttir var oftast vegna þess að fjarskiptasamband var ekki í lagi svo að fréttir bárust ekki, en líka vegna aðstæðna á borð við það, að fjöldi hrossa var týndur á kafi í snjó, og það þurfti að hafa forgang að finna þau og hafa tíma og aðstöðu til þess að miðla um það fréttum.

Jafnvel þótt símasamband væri við þá bæi, þar sem ekki var vitað um afdrif hrossanna, var ekki hægt að segja frá dauða þeirra eða afdrifum, fyrr en þau fundust, ýmist dauð eða illa farin, eða tæk til björgunar. 

Örmagna bændur, sem þurftu að leggja dag við nótt í að bjarga hinum illa stöddu dýrum, hlutu að gefa björgunarbaráttunni forgang.   

RÚV bregst við umræðu vegna fréttaflutnings

Stór flugvöllur á brunahrauni, 7 km frá virkri eldstöð.

Einn brautarendi fyrirhugaðs Hvassahraunsflugvallar, sem rísa á á ungu brunahrauni, (sem heitir raunar Almenningur), verður í sjö kílómetra fjarlægð frá Fjallinu eina á jaðri eldvirks sprungusvæðis Reykjanesskagans með fjölda eldstöðva.

Síðasta eldgosatímabil þessa svæðis var fyrir aðeins um sex hundruð árum og hvenær sem er getur næsta eldgosatímabil hafist, því að svæðið var og er virkt, langt út á Reykjaneshrygg. 

Síðast gaus út af Reykjanesi 1783, fyrir aðeins rúmum 230 árum og sífelldir jarðskjálftar segja sína sögu af eðli svæðisins. 

Lítið, ef nokkuð, er minnst á þessa staðreynd og hún borin saman við núverandi staðsetningu Reykjavíkurflugvallar, sem er utan við eldvirka svæðið og með næsta brautarenda sinn þrefalt lengra í burtu en Almenningsflugvöllur / Hvassahraunsflugvöllur verður. 

Fjallað var í blaðafrétt fyrir nokkrum dögum um mat á umhverfisáhrifum endurbóta á Reykjavíkurflugvallar vegna þess að tæpur kílómetri af sjö kílómetra langri strandlengju Skerjafjarðar að norðanverðu færi undir uppfyllingu fyrir framlengingu austur-vestur brautar vallarins. 

Vandað mat á umhverfisáhrifum er að sjálfsögðu nauðsynlegt varðandi þennan möguleika, en jafnframt verður að fara fram jafn vandað mat á margfalt stærri framkvæmd á Almenningi / Hvassaahrauni og umhverfisáhrif beggja framkvæmda borin saman. 

Þess má geta að í náttúruverndarlögum er sérstakt ákvæði um verndun ósnortinna hrauna og þau sett þar einna efst á blað, af því að eyðilegging þeirra er óafturkræf, því að útilokað er að endurgera brunahraun. 

Yfir 1.200 skjálftar frá því á sunnudag

Hús, sem fræðilega var hægt að láta þekja allt landið.

Það var til marks um hugsunarháttinn á bak við Orkuveituhúsið, eitt af táknum græðgisbólunnar 2002-2008, var það, að fræðilega var hægt að láta húsið þekja stærra svæði en allt Ísland ef það væri hækkað nógu mikið með veggina áfram slútandi og teygjandi sig sífellt lengra frá grunninum. 

Nú er talað um að "rétta húsið af" og ljá því "hófstillt" útlit, og er það ekki vonum seinna eftir skipbrot efnahagslífsins og græðisstefnunnar fyrir ellefu árum. 

Orkuveituhúsið verður „rétt af“

Búið að stöðva hliðstæðu ferils Boeing 787.

Þegar Boeing verksmiðjurnar urðu að fresta afhendingu fyrstu þotna sinna af gerðinni 787 Dreamliner, gáfu þær upp hve frestunin yrði löng. 

En í kjölfarið fylgdu hver framlengingin á frestun af annarri, og Iceandair varð meðal þeirra flugfélaga sem hættu fljótt alferið við kaupin.  

Frestanirnar voru ekki allar af sömu ástæðu, og þeim linnti ekki að fullu fyrr en næstum þremur árum síðar.  

Nú hefur svipað komið upp varðandi 737 Max, en í þetta sinn hafa bandarísk flugmálayfirvöld gripið í taumana og gert Boeing það ljóst, að þau yfirvöldin en ekki framleiðendurnir ráði því, hvort og hvernig frestir séu gefnir varðandi lofthæfi flugvéla. 

Svo virðist sem Boeing hafi ofmetið þá aðstöðu, sem fyrirtækið hafði fengið leyfi fyrir því hjá bandaríska loftferðaeftirlitinu, að Boeing væri falið það beint að rannsaka stóra hluta af lofthæfisferli 737 Max og fá þannig leyfi án raunverulegs ytra eftirlits. 

Vonandi verðu vandað til verka svo að skásta lausnin finnist og að hún dugi. 

Óvissa á mörkuðum vegna ákvörðunar Boeing

Var "maðurinn með stálhjartað" með heimskan heila?

Reinhardt Heydrich, einn af helstu forystumanna nasista, var mótsagnakenndur. 

Heydrich lagði mikið upp úr útliti sínu og líkamlegri færni, og lýstu sumir aðdáendur atgervis hans honum á þann veg, að hann hafi verið goðum líkur.  

Margir telja hann hafa verið eitt mesta illmennið meðal forystumanna nazista í Seinni heimsstyrjöldinni, og þurfti nú talsvert til að taka að sér áð skipuleggja og framkvæma útrýmingu Gyðinga. 

Það hefur líklega verið rótin af lýsingu Hitlers á honum: "Maðurinn með stálhjartað." 

Annað viðurnefni, "Heili Himmlers" bendir í svipaða átt, en Hitler átti eftir að líta heila Heydrichs öðrum augum, eftir að hann frétti af drápinu á honum. 

Nokkrir andófsmenn í Tékklandi veittu honum fyrirsát þar sem hann kom akandi á sveitavegi í opnum blæjubíl sínum. Heydrich fór út úr bílnum og hugðist fara í skotbardaga við umsátursmennina, en þeir vörpuðu handsprengju að honum og særðu hann til ólífis. 

Þegar Hiter frétti af þessum örlögum, varð honum að orði, að aðeins heimskingi hefði getað brugðist við eins og Heydrich gerði, í einhverjum misskildum hetjuskap ofurskyttunnar, því að Heydrich var þekktur fyrir skotfimi sína.  

Um skotfimina vitnaði Agnar Koefoed-Hansen í endurminningum sínum, en hann þekkti vegna flugmannsferils síns hjá Lufthansa marga í innsta hring nasista. 

Í einu teiti stóð til að hann og Heydrich færu í einvígi í skotfimi, en Heydrich kom ekki til leiks. 

Agnar ráðlagði íslensku ríkistjórninni 1939 að hafna ósk Hitlers um aðstöðu fyrir þýskar flugvélar á Íslandi, og reyndist sú ráðgjöf giftudrjúg, þótt víða erlendis undruðust margir að Íslendingar skyldu neita Hitler á meðan flestar þjóðir þorðu ekki annað en að láta eftir óskum hans. 

 

 

Gröf „heila Himmlers“ opnuð