Gildir ekki enn: "ekki spurning um hvort, heldur hvenær sæstrengur kemur?"

Tlvitnuð orð mælti forstjóri Landsvirkjunar á ársfundi Lv fyrir nokkrum árum. Fjölmiðlar virtust taka eftir þessu. 

Það var ekki furða þótt forstjórinn segði þetta á þeim tíma sem forsætisráðherrar Íslands og Bretlands handsöluðu þetta nánast í heimsókn þess síðarnefnda til Íslands og byrjað var að vinna að málinu af ýmsum, þótt ekki færi það hátt. 

Á sama tíma sem forstjórinn sagði þetta var gefið út að fyrir 2025 skyldi miðað að því í orkustefnu Íslands að tvöfalda rafmagnsframleiðsluna, þannig að við framleiddum tíu sinnum meira rafmagn en við þyrftum sjálf til eigin fyrirtækja og heimila.  

Og af og til dúkka upp fréttir um undirbúning sæstrengslagnar, sem benda til þess að stefnumörkun forstjóra Landsvirkjunar sé í fullu gildi. 

 

Hafa sinnt verkefnum vegna sæstrengs

Kanar hafa alltaf ráðið Grænlandi að vild.

Bandaríkjamenn keyptu Alaska af Rússum á 19. öld og það var ekki fyrr en öld síðar sem afleiðingar þess komu til fulls í ljos. 

Með Monroe-kenningunni áskildu Bandaríkjamenn sér rétt til þess að setja Evrópuveldum stólinn fyrir dyrnar hvað það varðaði að þau seildust til valda í Ameríku. 

Þegar upp komst að Þjóðverjar sendu á laun tilmæli til stjórnar Mexíkó i Fyrri heimsstyrjöldinni um að ganga í lið með þeim og fá lönd að launum í Bandaríkjunum, var það nefnt sem ein af ástæðunum fyrir því, ásamt kafbátahernaði Þjóðverja, að Kenarnir létu af hlutleysi og tækju þátt í stríðinu.  

Við upphaf Seinni heimsstyrjaldarinnar var Monroe kenningin áréttuð og þar með að Grænland, sem hluti af Norður-Ameríku, væri á áhrifasvæði Bandaríkjanna. 

Kanar sömdu síðan einfaldlega við sendiherra Dana í Washington um að gera flugvelli og hafa herstöðvar í Syðri-Straumfirði og Narsassuaq án þess að ríkisstjórnin i Kaupmannahöfn gæti aðhafst neitt. 

Í Kalda stríðinu héldu Bandaríkjamenn aðstöðu sinni og bættu Thule herstöðinni við og fengu þeim óskum framgengt sem þeir þurftu, enda bæði Danmörk og Bandaríkin í NATO. 

Þeir hafa í raun alltaf ráðið Grænlandi að vild og þurfa ekki kaupa landið.  

Staðfestir áhuga sinn á Grænlandi

Reiðhjólið er eilífur klassi.

Flest rafreiðhjólin á markaði þúsunda tegunda af þessum þarfaþingum eru svipuð þeim sem urðu vinsæl fyrir 150 árum, milli 20 og 30 kílóa þung og hlíta ákveðnum lögmálum um lögun til þess að nýtast knapanum. 

Helstu framfarirnar yfir línuna síðustu árin eru diskahemlar og búnaður til endurvinnslu orku þegar farið er niður í móti eða hægt á sér. 

Á Náttfara, hjóli síðuhafa, eru farangurstöskur sem taka rúmlega hundrað lítra ef á þarf að halda, og síðan er alltaf hægt að bæta bakpoka við. 

Orkan kostar 30 aura á kílómetrann, sem samsvarar 0,15 lítrum á hundraðið ef orkugjafinn væri bensín.. 

Gamaldags rafmagnshjól

Ósnortin náttúrverðmæi metin á núll krónur. Ok ekki OK lengur.

Fram að þessu hafa ósnortin islensk náttúruerðmæti verið metin á núll krónur ef mannvirkjasóknin hefur krafist þess. 

Sant er til aðferð, svonefnt skilyrt verðmætamat, sem notuð hefur verið víða erlendis þegar mismunandi kostir hafa verið metnir. 

Á leiðinni austur yfir fjall blasa við tveir heimsfrægir jöklar, Snæfellsjökull í vestri og Eyjafjallajökull i austri. 

Síðarnefndi jökullinn kom Íslandi a kortið hjá öllum þjóðum heims og hratt af stað stórfelldustu efnahagsuppsveiflu síðustu 80 ára. 

Það verður sjónarsviptir þegar hann, Snæfellsjökull og allir hinir 200 sem hverfa munu, heyra sögunni til ef svo fer fram sem horfir. 

Og verða ekki metnir á einu einustu krónu frekar en venjan hefur verið her á landi. 

Síðuhafi man þá tíð þegar Okjökull setti svip á borgfirskt landslag allan ársins hring. 

En nú er Ok ekki lengur OK. 

Okjökull kvaddur með viðhöfn

Tveggja þjóða hagkerfi í hverju landi?

Það virðist vera sama hvaða aðferð er notuð til að ákvarða laun og starfskjör ákveðins hluta þjóðarinnar, þessi hópur kemur alltaf betur út en allir aðrir, sama hvort það er Kjaradómur sem skenkir, eða valdaöflin innan eins konar sér hagkerfis fjármála- og viðskiptalífsins. 

Það er raunar sama alþjóðlega bankahagkerfið og olli efnahagshruninu samkvæmt helstu rannsóknum þar um fyrir ellefu árum og virðist lítið breytt. 

Tvær fréttir á sama deginum fjalla um þetta fyrirbæri, annars vegar frétt um sérstakan starfslokasamning bankastjóra upp á 150 milljónir króna, og hins vegar önnur frétt um fjórðugs hækkun launa þeirra, sem áður nutu sérkjara Kjaradóms en hafa nú enn betur upp úr því að vera utan dómsins. 

Síðan má nefna þá skiptingu Íslendinga í tvær þjóðir, þar sem annar hópurinn býr í hagkerfi íslenska krónunnar, en hinn í hagkerfi evrunnar og erlendra mynta. 

150 milljónirnar „ótrúlegt bruðl“

Einn úr "bakpokalýðnum" svokallaða, stórlega vanmetnum.

1975 stóð ungur þýskur námsmaður með bakpoka við þjóðveginn milli Reykjavíkur og Akureyrar og var í hópi þeirra ferðamanna, sem flokkuðust undir "bakpokalýð" eða "puttaferðalanga." 

Var þá rætt um það og raunar lengst af síðan, að slíkir ferðamenn væru óæskilegir af því að þeir eyddu svo litlu í landinu. 

Síðuhafi tók hins vegar puttaferðalanginn upp í og leyfði honum að sitja í norður. 

Síðar varð þessi maður háskólaprófessor í jarðfræði og hefur um áratuga skeið komið árlega með nokkra tugi nemenda sinna til Íslands til að kynnast draumalandi jarðfræðinga. 

Já, "bakpokalýðurinn" hefur löngum verið vanmetinn stórlega í fleiri löndum en Íslandi. 

Dæmid:  Þegar Japanir fóru að flytja út ódýrustu og minnstu smábílana til Bandaríkjana á hippatímabilinu hlógu forráðamenn stóru amerísku verksmiðjanna að þeim, því það var svo auðséð hve lítið var hægt að græða á því að selja svona tíkur. 

En þeir vissu ekki að þetta var hluti af stórri áætlun Japananna um að skáka Könunum á næstu 20 árum á þeirra eigin heimavelli. 

Stúdentarnir tóku nefnilega próf og fengi smám saman vel launaðar stöður. 

Honda Civic var minni en Toyota Aygo er núna, en var stækkaður smám saman i takt við aukinn kaupmátt markhópsins. 

Síðan komu stærri eins og Accord og Prelude, og 1990 vöknuðu Kanar við vondan draum, höfðu misst hálfan markaðinn og Lexus 400 og Benz S höfðu velt Cadillac úr sessi sem "the standard of the world." 

 

Fékk þakkarbréf 16 árum síðar

Sagan endalausa: Upplýsingaskortur um framkvæmdir.

Upplýsingaskortur í tengslum við framkvæmdir er gamalt og viðvarandi fyrirbæri hjá borgaryfirvöldum.  

Eitt sinn var hálfri Háaleitisbraut norðan Miklubrautar lokað að morgni án viðvörunar, þannig að 700 manns komust ekki akandi til vinnu sinnar. 

Verkstjórinn brást hinn versti við ábendingum um þetta og sagði að vegna þess hve lág tilboð verktakar yrðu að gera til að ná sér í verkefni, væri hvorki peningar né mannskapur til að standa í upplýsingagjöf. 

Þegar leitað var eftir svörum hjá borginni kom loks í ljós, að upplýsingagjöfin er samkvæmt reglum þar um innifalin í tilboðunum. 

"En hvers vegna er þá þessu ekki fylgt eftir af hálfu borgarinnar"? var spurt. 

Og svarið var alveg samhljóða svari verkstjórans. Það er svo mikil mannekla og fjárskortur hjá borginni, að hún hefur ekki efni á því að hafa eftirlitið. 

Eitt sinn var akrein úr norðaustri inn í Garðabæ lokað alveg við upphaf hennar en ekki einum gatnamótum norðar, svo að ökumenn gætu beygt fyrr inn í hverfið. 

Aka þurfti fyrir bragðið fjóra kílómetra í hring til að komast í kirkju og fyrirtæki austast í Garðabænum. 

Allir kannast við dæmi af þessu tagi, svo sem þegar Suðurlandsbrautinni var lokað vegna framkvæmda á þann veg að ökumenn voru nánast komnir fram á skurðbakka áður en þeir fengu að vita hvað væri á seyði. 

Kostnaðurinn vegna óþarfa umferðartafa er áreiðanleg þúsundfaldur á við þann tiltölulega litla aukakostnað sem fylgir því að gefa upplýsingar. 

Það virðist þurfa að fara til útlanda til að sjá hvernig á að gera þetta. 

Fengu ekkert að vita

Því ekki að hafa Lækinn opinn hér eins og í Árósum?

Lækurinn sem rennur í gegnum miðborg Árósa á Jótlandi og er mikil prýði gæti verið fyrirmynd þess að opna Lækinn í Reykjavík, sem rennur nú undir Lækjargötu en var fyrrum opinn.  

Síðuhafi skoðaði Lækinn í Árósum fyrir um tuttugu árum og skrefamældi breiddina sem Árósalækurinn hefur á milli húsa, og bar saman við Lækinn okkar þegar heim kom.

Kom þá í ljós að íslenski Lækurinn hefur nokkurra metra meira rými en sá dsnski. 

Fyrir rúmum aldarfjórðungi var viðrað innan borgarstjórnar hvort opna ætti lækinn, og voru alls konar mótbárur notaðar sem ekki virkuðu í Árósum, svo sem að Íslendingar væru svo mikli sóðar að þeir myndu fylla Lækinn af bjórdósum og rusli. 

Síðan þá afa opnast alls konar möguleikar á eftirliti, sem ættu að gera það mögulegt að fara að dæmi Dana.  

Þegar Kvosin sekkur í sæ

Engir geta átt land í Grænlandi.

Grænland hefur þá sérstöðu meðal landa í sínum heimshluta, að enginn eignarréttur manna er til í því landi, heldur á Grænland sig sjálft. 

Þetta hefur valdið og vedlur enn ýmsum vandkvæðum vegna þess hvað þetta rekst á þá hugsun, em er í löggjöfinni sem komin er frá Dönum. 

Hinn grænlenska hugsun er þekkt meðal Ínúíta og svipuð hugsun ríkti hjá Ingólfi Arnarsyni við landnámið í Reykjavík, þar sem heimilisguðirnir eða vættirnir í öndvegissúlunum, urðu að friðmælast við landvættina. 

Segir Dani ekki geta selt Grænland

Miðja Kyrrahafsins, Norðurskautið, í lungunum, plastið virðist alls staðar.

Tengd frétt á mbl. is um útbreiðslu plasts og plastagna er ógnvekjandi í ljósi þess að þetta efni hefur aðeins verið við lýði á jörðinni í rúma hálfa öld. 

Fréttin um plastið á Norðurheimskautinu er það nýjasta, og svo er bara að sjá hvenær Suðurheimskautið bætist við. 

Örplast fellur með snjó á Norðurskautinu