Bæði stjórnandi og farþegi með hlífðarhjálm!

Ég hef ánægju af því að sjá unglinga á nýju 50cc vélhjólunum sínum með hlífðarhjálma á höfði njóta ánægjunnar sem þessi nýja upplifun veitir jafnframt því gagni, sem gripurinn gefur. 

Því sorgmæddari verð ég við að sjá þá reiða vini sína fyrir aftan sig á hjólinu, - hjálmlausa. Jafnvel tvo fyrir aftan sig, - og báða hjálmlausa. 

Ég tala af eigin reynslu varðandi gagn hlífðarhjálmanna. Lenti fyrir þremur árum á rafreiðhjóli í hörðum árekstri við bíl, sem sýndi fram á það, hve þeir eru lífsnauðsynlegir. 

Þetta voru augnabliks mistök bílstjórans, og við getum öll gert mistök. Þess vegna er svo mikilvægt fyrir alla sem nota hjól, að búast við hvers kyns mistökum hjá öllum sem eru í kring um okkur í umferðinni. 

Ég var að fara á rafreiðhjólinu yfir frárein Grensásvegar sem liggur í boga inn á Miklubraut. Bílstjórinn hafði hægt á sér og ég hélt að hann myndi stoppa. 

En hann leit snöggt til hliðar í áttina frá mér og sá, að það var glufa í umferðinni eftir Miklubraut og að hann gæti komist inn í hana með því að gefa í og drífa sig áfram. 

Þegar hann leit fram, blindaði lág kvöldsól hann, svo að hann sá ekki, að ég beint fyrir framan hann. 

Ég var kominn það langt, að ég sá bílinn ekki lengur, en bíllinn lenti af fullu afli aftast á hjólinu, svo að það kastaðist með mig upp á þak bílsins og síðan í stórum sveig fram fyrir bílinn og skall loks með mig á götunni eftir flugið ofan af þakbrúninni. 

Það segir sína sögu að ég braut framrúðu bílsins með höfðinu og þarf ekki að orðlengja, að frá því sleppur maður varla berhöfðaður. Og því síður frá því að lenda harkalega á malbikinu eftir langt flug ofan af þakbrún bíls.  

Ég ökklabrotnaði og fékk álíka mikla áverka á hinum ökklanum, báðum hnjánum, olnboga og öxl. 

Tveir mánuðir áður en gips var tekið af. Verð aldrei samur í öxlinni. 

 

Meira en helmingur banaslysa og alvarlegra slysa verða af þessum fjórum ástæðum: 

1. Hjólamaðurinn ölvaður eða undir áhrifum fíkniefna. 

2. Ekki með lokaðan hlífðarhjálm. (Farþegi ekki með hlífðarhjálm) 

3. Ekki með sérstakan vara á því að aðrir sjái hann ekki. 

4. Ekki með ökklahlífar (vélhjólastígvél).  

 

Stjórnandi hjólsins ber ábyrgð á þessum atriðum. Líka á því að farþegi sé með hlífðarhjálm.

Ef ekki lokaðan hjálm, þá samt hjálm. Léttur hjálmur er miklu skárri kostur en enginn hjálmur.

Sjálfur nota ég aðeins lokaða hjálminn bæði á rafreiðhjólinu og 125cc létt-"vespuvélhjólinu".  

Maður heyrir sagt að það sé svo mikill munur á því að vera á reiðhjóli eða á fullstóru vélhjóli að það þurfi ekki hjálm á reiðhjólinu. 

Jæja? Ef það ekur stór bíll á fullri ferð á þig á gangbraut eða annars staðar, skiptir ekki máli hvort þú ert gangandi, eða hjólandi á reiðhjóli eða vélhjóli. Þú ert berskjaldaður og höggið verður það sama, sem og afleiðingarnar.  

Það skiptir líka litlu máli hvort þú flýgur af reiðhjóli eða vélhjóli og stingst beint á hausinn á malbikið. 

 

 

Jack lenti hjálmlaus í reiðhjólaslysi

Þjóðsagnakennd ævilok Egils Skallagrímssonar. Sex lygasögur eða fjórar?

Egill Skallagrímsson kemur gjarnan upp í hugann þegar rætt er um Mosfell. Margt í fornsögunum er býsna ýkjukennt og þjóðsagnakennt. 

Dæmi:

Hörður Grímkelsson stökk vopnaður yfir þrefaldan mannhring umhverfis hann. 

Ormur sterki Stórólfsson kastaði hestvegni, fullum af heyi, ásamt hestinum hátt í loft upp. 

Gunnar á Hlíðarenda stökk hæð sína í öllum herklæðum og eigi skemur aftur fyrir sig en fram. 

Örvasa og blindur drap Egill Skallagrímsson tvo þræla, sem hann hafði fengið til að fara með sér út á víðavang við Mosvell og grafa silfur sitt. 

Grettir sterki synti tvö afrekssund um ævina til þess að sækja eld, annað úr Drangey í land og hitt úr skipi i land í vetrarhörku í Noregi. Skálabruni og mannskaði, þar sem hann náði eldinum, varð til þess að hann var gerður að frægasta útlaga Íslandssögunnar. 

 

Af þessum sögum gætu sögurnar af Gretti og af Gunnari á Hlíðarenda verið sannar. 

Sagan af Gunnari þótti fráleit þar til Dick Fosbury varð Ólumpíumeistari í hástökki í Mexíkó 1968 og stökk fyrstur manna ekki aðeins jafn hátt aftur fyrir sig en fram, heldur hærra aftur fyrir sig en fram. 

Nú stekkur nánast enginn afreksmaður í hástökki öðruvísi. 

 

Fundu mannvistarleifar frá landnámi

Oftast er svalt í suðvesturhluta lægðanna.

Það breytir miklu um veðurfar hvar lægðir á mörkum hlýrra loftmassa og kaldra eru. 

Séu þær norðar en venjulega, sem kann að fara saman með mun hlýrra loftslagi á Svalbarða en áður var, ríkir svöl vestlæg átt í syðri hluta lægðanna og hlýnandi veðurfar norðvestur af Noregi veldur svalara og rakara veðri hjá okkur. 

Sú lægðirnar og brautir þeirra austur yfir hafið hins vegar sunnar og þar að auki mikil hlýindi í Skandinavíu, berst hluti af hinu hlýja skandinavíska lofti með austan- eða norðaustanátt til okkar.  

Á bloggsíðu Trausta Jónssonar í sumar hefur þetta fyrirbæri, vestanáttin raka og leiðinlega, blasað við svo vikum skiptir. 

Elítan: 45% hækkun 9 mánuði afturvirkt. Ljósmæður: Enn ekki greidd 3ja ára skuld.

Athyglisvert var að heyra formann samninganefndar ljósmæðra greina frá því í fréttum að ríkisvaldið neitaði enn að greiða ljósmæðrum þriggja ára skuld. 

Þetta nefndi hún um það hugarfar, sem ljósmæður teldu sig upplifa i sinn garð. 

Og það hjá þeim sömu, sem bjuggu til kjaradómskerfi, þar sem greidd var umsvifalaust 45% hækkun níu mánuði afturvirkt til þeirra launahæstu í þjóðfélaginu. 

Á von á því að ljósmæður samþykki

Á vélhjólum er meira en helmingur stórslysa vegna ölvunar.

Það er stórmerkilegt að þeim skuli stórfjölga sem aka undir áhrifum áfengis og annarra fíkniefna þegar skoðað er, hvað þetta þýðir. 

Það varpar ljósi á áhættuna, sem tekin er, að á vélhjólum verður meira en helmingur allra banaslysa og alvarlegra slysa vegna þess að ökumaður vélhjólsins var undir áhrifum víns eða fíkniefna. 

Þetta er þrefalt hærri tala en á bíl og ástæðan blasir við: Ökumaður vélhjólsins er ekki varinn af loftpúðum og öðrum öryggistækjum bílsins heldur er hann gersamlega berskjaldaður. 

Ef hann missir stjórn á bíl og lendir í árekstri, á hann miklu meiri möguleika á að sleppa lítt eða ekki meiddur heldur en á vélhjóli. 

Aðra ályktun er líka hægt að draga af tölum um slys á vélhjólum og bílum. 

Ef enginn ekur undir áhrifum á vélhjóli, myndi þessum stórslysum á vélhjólum fækka um helming og þegar bætt er við að allir séu með lokaðan hjálm, ökklavörn og sérstakan vara á gagnvart öðrum í umferðinni, verður stórslysatíðni ekki meiri á vélhjólum en bílum. 

Ekið undir áhrifum um alla borg

Skynsamlegur áfangi.

Í ljósmæðradeilunni hefur verið tekist á við það álitamál, hvort og þá hve mikið hefur verið aukið við menntun ljósmæðranna miðað við sambærilegar stéttir, að það eitt réttlæti kjarabót umfram þessar viðmiðunarstéttir. 

Nú hefur verið samþykkt eins konar millibilsástand á meðan þetta viðfangsefni er krufið þannig til mergjar að ekki verði deilt um niðurstöðuna þegar þar að kemur. 

Eftir situr í kjaramálum launþega, að launahæstu stéttirnar, (að undanteknum forseta Íslands sem sjálfviljugur afsalaði sér hluta launanna, sem kjaradómur úthlutaði honum,) fari að fordæmi forsetans og afsali sér þeirri launahækkun, sem stefnir í að sprengja allt launakerfi í landinu.  

Þessi þjóðfélagshópur hafði á sínum tíma vald til að skipa málum þannig, að það setti allt launakerfið á hliðina, og hefur að sama skapi vald til að koma þessu í það horf, að sátt náist um laun í landinu. 

Þetta fólk hefur líka vald til að láta linna þeirri aðför sem stunduð er gegn lífeyrisþegum, að áfram verði minnst 40 prósent þeirra undir fátæktarmörkum 300 þúsund króna á mánuði. 

Það er miskunnarlaust gert með því að reyna að koma í veg fyrir að þessi hópur minnki með öllu tiltækum ráðum. 

Því að það að taka til baka "oftekinn" lífeyri er reynt að koma sem flestum í þessa fátæktrargildru. 

Á sama tíma og mokað er erlendu vinnuafli inn í landið eru í raun tekin allt að 83 prósent af þeim launum, sem gamla fólkið reyndir að bæta við lúsarlaun sín. 

Ljósmæðraverkfalli aflýst

"Búið að klippa af manni nafnnúmerin".

Fyrir allmörgum áratugum kom einn vinur minn til mín og sagði sínar farir ekki sléttar. 

Kannski hef ég sagt þessa sögu einhverntíma áður hér á blogginu eða facebook, en það gerir lítið til.

Þessi vinur minn hafði tapað öllum skilríkjum sínum í bruna á Grænlandi og sagði að hann fengi ekkert af þeim aftur. Stæði hann nú í stappi við yfirvöld og það væri ekkert grín að hafa ekki lengur nein skilríki, til dæmis hvorki ökuskírteini né vegabréf.

"Það er fjandi hart að það skuli vera búið að klippa af manni nafnnúmerin" sagði hann, en á þessum árum var fyrirbærið kennitala ekki komin til sögu, heldur var hver maður með fjóra tölustafi í svonefndu nafnnúmeri.  

Á því tímabili sem svona stóð á fyrir manninum,  stöðvaði lögregla hann eitt sinn eftir að hann hafði ekið yfir gatnamót á umferðarljósum, og töldu lögreglumennirnar hann hafa ekið á rauðu ljósi. 

Vinur minn harðneitaði sök og neitaði líka að gefa upp nafn, enda þyrfti hann þess ekki og gæti það hvort eð er ekki, því að það "væri búið klippa af honum nafnnúmerin." 

Stóð hann fast á sínu, og var því handtekinn og færður í fangaklefa. 

Þar dúsaði hann í heila viku og er viðlíka uppákoma líkast til einstæð á Íslandi. 

Loks fór þó svo, að þegar vinur hans, sem vann á Reykjavíkurflugvelli eins og hinn horfni, frétti af því að hans væri saknað úr vinnu, leitaði hann til lögreglunnar, fór niður á stöð og bar kennsl á hann. 

Fékk hann nafnnúmerslausa þverhausinn leystan úr haldi án frekari málalenginga, enda málið ekki síður orðið pínlegt fyrir lögregluna en fangann. 

 

Var „ekki til“ í norsku þjóðskránni

Smámunir miðað við drekkingu Hjalladals.

Ríflega 10 milljón rúmmetrar, sem fóru í berghlaupi eða skriðu hálfa leið yfir Hítardal á dögunum, er gríðarlegt magn. 

Þó verður að telja það smámuni miðað við mannanna verk á Norðausturhálendinu.

Hér er átt við það magn jökulaurs sem árnar Jökla og Kringilsá hafa verið á fullu við að fylla upp 25 kílómetra langan og allt að 180 metra djúpan dal á norðausturhálendinu, þar sem áður voru 37 ferkílómetrar af gróðurlendi og góðu beitilandi fyrir fé, auk einstæðra jarðmyndana í formi stórfenglegasta hjallalandslags hér á landi og litfagurra gljúfra í botni dalsins. 

Samkvæmt mati á umhverfisáhrifum var áætla að 5 milljónir rúmmetra af jökulaur bærust í lónið á hverju sumri. 

Það þýðir 60 milljón rúmmetra síðan byrjað var að sökkva dalnum, eða 120 milljón tonn. 

Við það er siðan að bæta, að vegna mjög hlýnandi veðurlags og aukins graftrar hins minnkandi Brúarjökuls má ætla að þetta magn geti verið tvöfalt meira og sé þegar orðið meira 200 milljón tonn. 

Hálslón var sýnt sem blátært og gagnsætt vatn fyrir virkjun en er í raun risavaxinn drullupollur, þar sem skyggni í vatninu er innan við 10 sentimetrar. 

Þegar ísa leysir af vatninu í júníbyrjun eru um 35 ferkílómetrar lónstæðisins á þurru, þaktir fíngerðum leir og sandi, sem myndar leirstorma einmitt bestu veðurdagana, þegar hlýr hnjúkaþeyr stendur úr suðri í heiðskíru veðri. 

Sér þá stundum varla handaskil við lónið.  Þetta ástand getur komið alveg fram yfir miðjan júlí, en þá fer auða svæðið minnkandi jafnframt því sem hækkar í lóninu. 

Loftmyndin var tekin viku af júlí þegar lónið hafði hækkað talsvert, en samt sjást stíflurnar ekki og rétt grillir í Sandfell og Fremri-Kárahnjúk. 

18. júlí síðastliðinn, þegar neðri myndirnar voru teknar, var vatnsstaðan fimm metrum hærri en venjulega á þeim tíma, eða svipuð og hún er venjulega í lok júlí eða byrjun ágúst. 

Daginn eftir að þessar myndir voru teknar dró Völundur Jóhannesson, "nágranni" minn á Brúaröræfum, fánann í hálfa stöng til að minnst undirritunar viljayfirlýsingar við Alcoa 19. júlí 2002 sem innsiglaði örlög Hjalladals. 

Næstneðsta myndin er tekin skömmmu eftir að ísa leysti 2010 og sést þar, að gljúfur Kringilsár, sem hlaut heitið Stuðlagátt vegna stórfenglegra stuðlabergshamra skömmu fyrir drekkingu, er þegar orðið hálffullt á aðeins þremur árum. 

Neðsta myndin er tekin júlíbyrjun uppi á bakkanum fyrir neðan Töfrafoss, sem þá var sokkinn. 

Á öllu svæðinu sem þarna er sandi orpið, var gróið land fyrir drekkingu.  

Svæðið á hreyfingu fyrir skriðu

"Gigtarsjúkdómar" eru svo fjölbreytilegir, að orðið "gigt" er stundum vafasamt.

Svonefndir gigtarsjúkdómar virðast mun algengari og fjölbreytilegri en flesta grunar. 

Oft tengjast þeir ónæmiskerfinu, til dæmis með því að um sjálfsónæmi er að ræða. Heitið slitgigt, sem upphaflega var nefnt í nefndu tilfelli,  getur því verið rangnefni. 

Við sjálfsofnæmi eru notuð svipuð lyf og gegn krabbameini, sem virka á ónæmiskerfið.

Miklar framfarir hafa orðið í gerð lyfja og meðferð þeirra en það viðfangsefni eitt og sér getur verið misjafnt í samræmi við breytilegar aðstæður.

Hefur til dæmis verið haft á orði, að hver Parkinsonsjúklingur sé með sérsakt tilfelli af þeim sjúkdómi. 

Það getur valdið því að lyfjsmaðferð, sem hentar einum sjúklingi, henti alls ekki öðrum. 

Lyfjalækningar, svo sem við krabbameini, geta verið svo vandasamar, að leita þurfi á náðir gervigreindartölvu til þess að finna réttu meðferðina. 

Nýlega var afar fróðleg umfjöllun um það í þættinum 60 mínútur.  

Það eru ævinlega slæm tíðindi þegar jafnvel fólk á besta aldri fá svona sjúkdóma. 

Ég hef trú á mætti hugarins og það eina sem við hin getum gert, sem á þetta horfum, er að senda borgarstjóranum okkar og ððrum, sem glíma við svipað og hann, heitar bænir og hlýjar óskir. 

Dagur með sjaldgæfan gigtarsjúkdóm

Þetta er orðið alveg nóg í bili.

Sjöfjöldun erlendra ferðamanna á Íslandi á aðeins átta árum á sér líklega enga hliðstæðu hvað umfang snertir í sögu þjóðarinnar. 

Vegna hinnar sérkennilegu blöndu af græðgi og nísku sem einkennir okkur, erum við að klúðra þessum málum herfilega, þannig, að hætta er á slæmu bakslagi, sem er verri kostur en lítilsháttar samdráttur, sem gerir öllu þjóðfélaginu kleyft að anda og segja: Þetta er orðið alveg nóg í bili. 

Fjölgun ferðafólks á stöðum með svipuð náttúruverðmæti og Ísland, svo sem í þjóðgarðinum Yellowstone í Bandaríkjunum, hefur að vísu verið mikil síðustu 20 ár. 

Ferðamönnum i Yellowstone hefur fjölgað úr tveimur milljónum í 3,2 milljónir og þykir varla mega vera meiri.

Það er að vísu drjúg fjölgun, en samt 10 sinnum hægari en hér.  

Ferðamenn voru 2,7 milljónir í fyrra