"Enginn kórdrengur" þar og hér?

Setningin "þetta eru engir kórdrengir" lifir enn hér á landi eftir að hún var notuð um sakborningana í Guðmundar- og Geirfinnsmálinu fyrir um 40 árum.  

Svo sterk er þessi lúmska tilhneiging til sakfellingar, að ég stóð sjálfan mig að því að hugsa svipað sem snöggvaast, eitt augnablik,  þegar ég sá fréttina um "meinta nýnasistann," sem er fyrst nú hefur verið sýknaður af sprengjuárás í Þýskalandi fyrir átján árum. 

Síðan varð mér bilt við. "In dubio pro reo" allur vafi skal túlkaður sakborningi í vil, - var það ekki mikilvæga meginreglan í réttarfari, sem manni var kennd í lagadeild hér um árið?

Og nú datt maður, - sem betur fer ekki lengi, - datt samt í það far að hugsa á svig við helsta meginatriði vestræns réttarfars. 

Og við það að hugleiða svona viðbrögð mín og annarra er betur hægt að skilja það, þegar einn af þeim, sem helst hefur varað við múslimum hér á landi, skrifaði harða pistla um múslimska hryðjverkamanninn, sem hafði drepið 77 í Noregi allan morðdaginn. 

Í hans augum var það llklegast að múslimi hefði verið á ferð, því að þeir eru jú sannarlega "engir kórdrengir."

Loks var ekki hægt að halda þessu fram, - Anders Behring Breivik hafði sannanlega framið þetta fjöldamorð á þveröfugum forsendum. Ljós yfirlitum og norrænn. 

Og átján árum eftir meint hryðjuverk er "meintur nýnasisti" sýknaður, - hann, sem lá svo beint við að álykta um, að væri hinn seki.

Við búum lengi við ákveðin viðmið í úndirmeðvitundinni sem við lásum um sem börn. 

Í hinni hugnæmu sögu "Bláskjár" var misyndisfólkið, sem rændi þessum litla dreng, brúneygt og dökkt á hörund, en Bláskjár, eins og nafnið benti til, ljós yfirlitum með blá augu.

Gyðingurinn Fagin var líka eftirminnileg persóna í svipaðri sögu um dreng af háum stigum, sem glæpahyski rærndi.  

 

 

 

 

 

Sýknaður 18 árum eftir árásina

Konur á barneignaaldri vantar. Þjóðgarðar= börn, framtíð.

Snæfellsjökulsþjóðgarður skapar 3,8 milljarða tekjur á ári, og af þeirri fjárhæð fara 1,9 milljarðar beint inn til byggðarinnar þar. 

Þjóðgarðurinn skapar mörg störf fyrir konur á barneignaaldri. Þær skipta mörgum tugum meðal starsmanna Vatnajökulsþjóðgarðs. 

Í árneshreppi eru aðeins fjórar. Það er óeðlilega lítið miðað við 50 skrásetta íbúa. 

Þjóðgarður innan vébanda Árneshrepps myndi að vísu ekki skapa svo miklar tekjur og mörg störf fyrir konur á barneignaaldri, en það er þó hátíð miðað við það að fyrirhuguð Hvalárvirkjun skapar ekkert starf yfir höfuð til framtíðar. 

Án víðernanna, sem yrðu syðsti hluti Norðurstrandaþjóðgarðs verður gildi þjóðgarðs á norðanverðum ströndum svipt þeim náttúruverðmætum, sem gæfi slíkum þjóðgarði svipað gildi og Vatnajökulsþjóðgarður hefur. 

Virkjanaframkvæmdir mun skapa nokkra tugi tímabundinna starfa í 3-4 ár. Eitthvað fé mun renna til íbúanna en síðan ekki söguna meir. 

Í gildi verður erlenda orðtakið "take the money and run" á kostnað allra komandi kynslóða. 

Því að eftir að virkjunin hefur verið næstun tvöfölduð frá fyrri áförmum, verða fimm stíflugarðar, allt að 33ja metra háir, ekki fjarlægðir. 

 

 

 

 

 

Aðeins einn nemandi eftir

Kjalölduveita á að drepa þrjá stórfossa sem þegar er búið að lama.

Þegar fólk heyrir orðið Kjaldölduveita er það engu nær. Enda er þetta heiti skyldarar dulmáli yfir heiti á virkjun heldur en heiti sem gefur einhverja hugmynd um hvað er á seyði. 

Það á nefnilega ekki að virkja neina Kjalöldu eða veita neinu vatni úr Kjalöldu eitt eða neitt, heldur er þetta í raun heiti á virkjun þriggja af tólf stórfossum landsins, Gljúfurleitafossi, Dynk og Kjálkaversfossi. 

Leitun er að annari eins fossaröð á Norðurlöndum og eins ólíkum fossum. 

Gljúfurleitafoss, sem neðstur er, er jafnoki Gullfoss að afli og stærð og orkar sterkt á þá fáu sem hafa komist í návigi við hann.

Eftir meira en tuttugu ára feluleik með það sem gert hefur verið á hlut þessara fossa, blasir við, að búið er með Kvíslaveitu að taka 40 prósent af afli þeirra af þeim. 

Þegar ég gerði sjónvarpsmynd, þar sem fjallað var stuttlega um þá, fékk ég þær upplýsingar hjá Landsvirkjun, að aðeins um 10-15 próent af afli Þjórsár hefði hægt en örugglega verið tekið af henni með Kvíslavieitu númer 1 til 5, sem tekur afl þveráa Þjórsár af henni veitir yfir í virkjanirnar í Tungnaá. 

Þessu laug ég í góðri trú, því að það er aðeins allra síðustu ár sem hinu sanna hefur verið játað. 

Ég tel Dynk hafa verið flottasta stórfoss Íslaands meðan hann fékk að njota alls afls Þjórsár og þveráa hennar. 

Samlíking við Samson hinn sterka hefur verið nærtæk, - yfir tugur fossa í einu fossstæði á fullu afli var eins og risavaxið hár. 

Með því að ræna Dynk hári sínu eins mjög og gert er fram eftir sumri er verið að gera það sama við hann og þegar hárið var skorið af Samson, og hann sviptur afli sínu. 

Hann likist frekar aumingja en kraftajötni snemmsumars. 

Enn hafa virkjanamenn ekki gefið Þjórsárfossavirkjun, sem væri réttnefni Kjalölduveitu, upp á bátinn og þar með draum þeirra um að stúta þessum fossum endanlega. 

Enn er, þrátt fyrir ætlun um að stækka friðland Þjórsárvera, því haldið inni að lauma Þjórsár allri yfir í Þórisvatn. 

Árum saman sýndi ég og greindi frá hinni dásamlegu Kvíslaveitu, hverjum áfanganum af fætur öðrum, með glýju í augum, og var leyndur hinu sanna um eðli málsins allan tímann. 

Hafður að fífli. Og þarlmeð þjóðin öll, því að aðrir fjölluðu ekki um þetta. Á meðan Þjórsárver og Norðlingaölduveita voru í umræðunni var ég einn um það að minnast á fossana.

Um þá ríkti þögn að öðru leyti. 1999 var þess krafist að ég yrði rekinn af einfaldri ástæöu. Úr því að allir aðrir þegðu um þetta hlyti það að vera óeðlilegt að birta myndir af virkjanasvæðum og hafa fyrir því að fara á þau til upplýsingaöflunar. 

Ferð um fossaslóð

Halló! Lokað í átta mánuði alls um hábjargræðistímann!

Nýir og nýir fletir birtast nú daglega, hvernig okkur er refsað fyrir vanrækt vegakerfi á síðustu áratugum.  Tvö slys á leið útúr Reykjavík leiddu í ljós að þegar vegunum var lokað voru hjáleiðir langar og erfiðar.

Þessi atvik sýndu að lítið má útaf bregða til að stórvandræði skapist.  Af því að alveg hefur verið vanrækt að útbúa vegakefið þannig að hjáleiðir séu brúklegar.

Alvarlegri atvik en tilnefnd gætu jafnvel leitt til algers öngþveitis.

Menn kunna kannski að detta niður á plan A en það vantar plön B og C.  Auglýstar lokarnir á Þingvallavegi vegna endurbóta taka minnst tvo mánuði núna og síðan minnst sex mánuði næsta sumar, hvort tveggja um hábjargræðistíma helsta atvinnuvegar þjóðarinnar.

Af hverju þetta orðalag ,,minnst átta mánuði"?  Jú, vegna slæmra dæma undanfarin ár um að framkvæmdir af þessu tagi taki miklu lengri tíma en áætlað var og verði miklu dýrari.  

Minna má á ótrúlega langan tíma sem það tók að endurbæta þjóðveg 1 nálægt Munaðarnesi.  Einnig á framkvæmdir við Þingeyrarflugvöll og Norðfjarðarflugvöll.  Í fyrra tilfellinu var klúðrað að setja bundið slitlag á völlinn, verkið úrskurðað ónýtt og byrjað upp á nýtt.  100 milljónir minnst út um gluggann.

Í hvorugt skiptið fréttist af því hvort einhver hefði borið ábyrgð á þessu.

Endurbæturnar á Þivngvallavegi verða seinlegar og kostnaðarsamar því að stundum eru vandmeðfarnar endurbætur dýrari og seinlegri en nýbygging.

Nú er kominn nýr vegamálastjóri, kona, og framundan er prófraun í vegamálum sem kallar á nýja hugsun varðandi það að skoða tímanalega og heildstætt aðgerðir og endurbætur á þessu sviði.

Sviptingar í stíl janúars, en bara með 20 stigum hærri hita.

Sviptingarnar þessi dægrin í veðrinu eru slíkar, að við öllu má búast um verslunarmannahelgina. 

Ég er á ferð á Brúaröræfum og í morgun var eins gott að drífa sig á lappir klukkan hálf fimm til að nýta sólarglennu, sem kom þá en stóð aðeins í tvo tíma. 

Fimm mínútum eftir að ég tók síðasta myndskeiðið, var kominn norðaustan strekkingur og suddi og síðar þoka, en með 13 stiga hita i stað 3ja eins og er hér á öræfunum þegar sú vindátt nær sér á strik að sumarlagi. 

Það var paufast hægt áfram í niða þoku þar til komið var yfir svonefnda Prestahæð og þá var skyndilega ekið inn í bjartviðri og þurrt og hlýtt veður með þessu líka fina útsýni yfir til  Snæfells, Brúarjökuls og Kverkfjalla! 

Þetta er engu lagi líkt, svona sumarsviptingar með hitametum og hverju einu! 

Lægðin sem feykti hlýjunni á leiðinni

Í lagi, af því að þeir eru "þægir"?

Sú var tíðin að Gamal Abdel Nasser var aðal Arabaskelfirinn, þjóðnýtti Súez skurðinn og hafði forgöngu um stríð við Ísrael. 

Anwar Sadat, eftirmaður hans, kúventi, fór fræga ferð á fund í Knessetinu, þingi Ísraelsmanna og gerði friðarsamning við Begin. Báðir fengu Friðarverðlaun Nóbels og Egyptar fengu Sínaískagann. Sadat gerðist síðan alráður í Egyptalandi og fékk samt gæðastimpil vesturveldanna af því að hann var "þægur." 

Þegar "Arabiska vorið" skall á upp úr 2010 komust heittrúaðir múslimar til valda í Egyptalandi, steyptu Mubarak einræðisherra og stefndu hraðbyri í múslimskt alræðisríki. 

Herinn steypti þá stjórninni, sem hafði verið kjörin í kosningum, og nú er enn verið að hreinsa hressilega til með fjöldaaftökum, 

Nýja alræðisstjórnin er hins vegar "þæg" við vesturveldin,- hún er "okkar megin" í því kaldrifjaða valdatafli, sem alþjóðastjórnmál eru, og því virðist vestrænum ráðamönnum skítsama um þessa ógnarstjórn á sama tíma og Íransstjórn er úthrópuð. 

"Svona er Ísland í dag" sagði Jón Ársæll. 

"Svona er heimurinn í dag" væri hægt að bæta við.  

75 dæmdir til dauða í Egyptalandi

"Engin þjónusta." Gott net- og farsímakort óskast, - takk!

Um aldir hefur staðið yfir þróun í gerð landakorta, sem við njótum nú í formi korta, sem leiðbeina okkur um hvaðeina. 

En síðan farsiminn kom til sögunnar eru aðeins liðin augnablik samanborið við þann langa tíma sem landakortin hafa þróast. 

Ég byrjaði á þessum bloggpistli fyrir um hálftíma eftir að hafa byrjað á leit að heppilegum stað á nágrenni Sauðárflugvallar á Brúaröræfum fyrir netsamskipti með notkun lykils, svona svarts kubbs, sem kemur tölvu í samband við netið. 

Þessi svarti lykill er merktur með stöfunu HUAWE, sem mér skilst að sé nafn á Suður-Kóresku fyrirtæki, sem hefur sett sér það markmið að verða búið að ná ráðandi stöðu á sviði netþjónustu og fleira eftir áratug. 

Ég hef ekki áður haft tíma á ferðum um þetta svæði til að leita að heppilegum blettum, en undanfarin ár hef ég verið i hreinum vandræðum með netsamskipti, allt frá Holuhraungosinu í aðeins tíu mínútna fjarlægð á flugi frá flugvellinum, en þá hefði verið gott að geta sent frá sér myndir og komast í bærilegt facebook- eða netpóstsamband. 

Eftirgrennslan hjá símafyrirtækinu leiddi í ljós, að stöð uppi á Sauðafelli við norðanvert Snæfel hefði verið lögð niður og aðrar tvær settar, önnur suður af Snæfelli en fjallinu fyrir vestan Hrafnkelsdal. 

Við þetta hafði sambandi á BISA (alþjóðleg skammstöfun fyrir Sauðárflugvöll) hrakað svo mjög, að aðeins var hægt að tala í síma, og það ekki einu sinni á öllum flugvellinum. 

Leitin í kvöld fékk snubbóttan endi í fyrstu atrennu. Til að byrja með var ágætt símasamband en afar lélegt og seinlegt netsamband. 

Og allt i einu birtist á HUAWE-lyklinum: "No service", engin þjónusta. 

Ég varð því að hætta við og fara að leita að skárri stað. 

Er nú staddur á honum og vona að detta ekki aftur út fyrirvaralaust.  

Leitin að öruggum sambandsstað sennilega rétt að byrja. 

Svona á ekki aðeins við úti á landi, heldur er "merkið" í sjálfri Reykjavík afar misjafnt. 

Af einhverjum óskiljanlegum ástæðum er merkið afar veikt uppi á Borgarholti við Spöngina þar sem ég bý, og meira að segja dettur farsíminn stundum út. 

Þó stendur húsið uppi á hæð þar sem sést um allan sjóndeildarhring höfuðborgarsvæðisins. 

Mikið væri nú gott að sima- og netfyrirtækin tækju sig nú til og útbyggju gott kort yfir þær stöðvar og mannvirki um allt land, sem skipta máli á þessu sviði. 

Og á þessu korti væri líka hægt að sjá hvar væri kominn ljósleiðari. 

Rafhleðslustöðvakort er komið á koppinn strax í upphafi þeirrar byltingar. 

Net-og farsimakort óskast, - takk! Og mikið hlakka ég til að víðar verði hægt að senda frá sér tölvupóst, ljósmyndir og kvikmyndir. 

P.S. Staðurinn, sem ég skrifa þennan bloggpistil á er hæðin, þar sem fyrrum stóð verktakaþorp Kárahnjúkavirkjunar. Kannski gefst tími til að leita að betri stöðum vestan við Kárahnjúka. En ég er fyrst og fremst að leita að stað sem næst BISA. 

Hjólin hafa yfirburði sakir léttleika og einfaldleika.

Ekkert farartæki kemst hvað hagkvæmni og einfaldleika í hálfkvisti við tví- eða þríhjól, sem geta skilað tveimur persónum jafn hratt eða hraðar leiðar sinnar en bílar. 

Nýjasta rafhjólabyltingin eru hjól, þar sem drægnin getur farið upp í 180 kílómetra, eða hraðinn upp í 80 km/klst, en hægt að skipta um rafhlöður á svipstundu eða hlaða þær heima hjá sér. 

Á myndunum er Niu N-GTX sem er að koma á markað með þessum eiginleikum. 

Og Honda PCX rafknúið og líka Hybrid eru væntanleg. 

Í Taipei á Taivan er búið að koma á kerfi þar sem það tekur innan við mínútu að skipta um rafhlöður á hjólum með heitinu Gogoro í ótal sjálfsölum út um allt í 350 þúsund manna höfuðborgarsvæði. 

Það gefur auga leið að á venjulegum rafbíl er engin leið að skipta út 300 kílóum eða meira. 

Meira að segja á minnsta rafbíl landsins vega rafhlöðurnar 130 kíló. 

Bíll getur farið heim undir dyr fólks með varning en rafhjól getur farið með hann upp að ísskápsdyrnum. 

Þannig mætti lengi telja. 

Hjólar umhverfis jörðina á veltipétri

Norðmenn standa vörð um "menningarlandslag".

Röð sveitabæja þar sem stundaður er búskapur allt árið um kring og eigendurnir eru þar með reksturinn og fasta búsetu er dæmi um menningarlandslag, bæði í Noregi og á Íslandi. 

Í slíku landslagi eru margar helstu bókmenntir og tónlist þessara grann- og frændþjóða sprottin. 

Í Noregi eru það ekki aðeins norsku firðirnir, annað af tveimur helstu náttúruundrum Norðurlandanna, sem heilla erlenda ferðemenn, sem kynnst hafa verkum Björnsson, Hamsuns og Grieg, eða dáðst að vinningslögunum í Eurovision 1995 og síðar hjá Ryback, heldur einnig sá vettvangur stórbrotinnar menningar Norðmanna, sem landið og byggðirnar eru. 

Þetta er nefnt menningarlandslag og er ekki aðeins tekjulind fyrir ferðaþjónustuna, heldur einnig grunnur að sjálfsvitund þjóða. 

Í Noregi er í gildi ýmis konar löggjöf sem tryggir, að á mikilvægustu svæðunum sé svona menningarlandslagi viðhaldið. 

Hér á landi má bæta við því menningarlandslagi og vitnisburði um "survival" eða lífsbjörg þjóðarinnar í þúsund ár, sem felst í litlum sjávarþorpum og sjávarbyggðum landsins. 

Rétt eins og aðkomumaður vill upplifa umhverfi "Sunnudags selstúlkunnar" í Noregi, er dýrmætt fyrir hann og alla að upplifa litlar sjávarbyggðir á Íslandi. 

Ekki má gleyma þessu gildi strandveiðanna, sem hafa þurft að berjast fyrir tilveru sinni síðustu áratugina hér á andi. 

„Eitt verður yfir alla að ganga“

Hvílíkar móttökur með hlýju og ljósasýningu á Akureyri!

Hvílíkar móttökur var að fá hér á Akureyri í kvöld þegar rennt var inn í bæinn undan sígandi miðnætursól!  

Frá hlíðum Súlnanna í vestri og í boga yfir þveran botn Eyjafjarðar var almættið búð að setja upp regnboga og regnbogaský, en að baki glóðu ský í norðri yfir firðinum. 

Hitinn verður líklega 13 til 14 stig hér í nótt, svo að gisting á tjaldstæðinu er hreint tilhlökkunarefni. 

Ég var sem strákur í sveit á Norðurlandi og sakna æ síðan þess hve "nóttlaus voraldarveröld" nýtur sín miklu lengur og betur en fyrir sunnan. 

Ætla að setja lifandi mynd af regnboganum, sem tekin var þegar það var farið að halla i  ellefu. Afsakið að efsta myndin fór tvisvar inn á síðuna. 

25 stig í Reykjavík „ef allt gengur eftir“