Íslenskt útsýni á Mars.

Svei mér ef það gætu ekki verið uppblásnar undirstöður rofabarða sem sjást á myndum rannsóknarfarsins Forvitni (Curiosity) sem teknar voru á Mars þegar það lenti þar. 

Um síðustu aldamót óx mjög áhugi á þessari reikistjörnu og Bob Zubrin, helsti forvígismaður alþjóðlegra samtaka um rannsóknir á Mars og ferðir til Mars kom hingað til lands til að kynna sér aðstæður hér á landi til æfinga Marsfara framtíðarinnar. 

Tveimur árum síðar kom heil sendinefnd og fann hentugt svæði í Gjástykki. 

Í tímaritum, þeirra á meðal Time, var fjallað ítarlega um raunverulega möguleika á landnámi manna á Mars og sýnd líkön og uppdrættir af því hvernig slík byggð gæti litið út. 

Sýnast miklir loftkastalar, en þá er þess að minnast, að þegar fluttur var fróðlegur útvarpsþáttur í Ríkisútvarpinu 1954 um komandi geimferðir, var eina umræðan um það sú, hve fjarstæðukenndar hugmyndir um þær væru. 

Ekki liðu þó nema þrjú ár þangað til Sputnik fór með tíkina Laiku á sporbaug um jörðu og í kjölfarið hófst geimkapphlaup Sovétríkjanna og Bandaríkjanna. 

Svona er inni í gígnum á Mars

Vissara að skjóta menn í bakið eða höldnum föstum.

Með fárra daga millibili eru dráp bandarískra lögreglumenn á óvopnuðum mönnum á fréttum vegna þess, að í bæði skiptin voru hinir drepnu skotnir "til öryggis". 

Í fyrradag var sagt frá því að á meðan annar tveggja lögreglumanna hélt hinum grunaða föstum niðri, hafi hinn lögreglumaðurinn talið sig verða að skjóta óvopnaða manninn "til öryggis".

Í dag er sagt frá því að óvopnaður karlmaður hafi verið skotinn sjö sinnum í bakið "í öryggisskyni" í Sacramento í Kaliforníu, af því að hugsanlegt hefði verið, að farsíminn, sem hann hélt á, væri skammbyssa. 

Hvert þessara skota gat nægt til að drepa manninn, en skotið var sjö skotum "til öryggis." 

Í skrifum á blogginu hefur það verið sett fram, að okkur Íslendingum komi þessi mál ekki við, þau séu innanríkismál Bandaríkjamanna. 

Það er að sönnu rétt, tæknilega séð, en þá er ekki tekið með í reikninginn, að á okkar tímum er fjöldi erlendra ferðamanna orðinn svo mikill víða um lönd, að einhver útlendingur, á ferð í Bandaríkjunum, til dæmis Íslendingur, gæti lent í því að verða skotinn "í öryggisskyni" í bakið, af því að snjallsíminn, sem hann heldur á gæti verið skammbyssa. 

Síðan finnast einnig Íslendingar sem dást að byssulöggjöf Bandaríkjanna og mæla henni bót. 

Vonandi fá þeir ekki því framgengt að hér á landi verði sóst eftir því að sem flestir eignist stórvirk stríðstól til þess að uppfylla þessa sýn, sem hefur verið sett fram á blogginu: 

"Það eina, sem getur stöðvað vondan gæja með öflugan hálfsjálvirkan riffil, er góður gæi með öflugan hálfsjálvirkan riffil."    

Skotinn sjö sinnum í bakið

Kaffæringarþöggun varðandi rányrkju og óþef hér.

Mál manns í Sibley í Iowa í Bandaríkjunum getur vonandi fengið fordæmisgildi, ekki aðeins þar í landi, heldur líka víðar. 

Málið fjallar um það að leyfilegt sé að nefna óþægilegar staðreyndir í umhverfismálum án þess að eiga hættu á málssókn frá yfirvöldum, sem bera ábyrgð á þessum staðreyndum. 

En yfirvöld geta líka losað sig við óþægilegar upplýsingar á annan og hljóðlátari hátt. 

Svipað mál hefur að vísu ekki komið upp hér varðandi málssókn á hendur málshefjanda, en engu að síður ríkir ákveðin kaffæringarþöggun varðandi tvö umhverfismál hér á Reykjanesskaganum, sem virðist árangursríkari fyrir yfirvöld en beinar málssóknir.  

Annað málið og það stærra felst í því að í gangi eru stanslausar yfirlýsingar okkar Íslendinga um það sem kallast "100% sjálfbær og endurnýjanleg nýting á hreinni íslenskri orku."

Erlendir ferðamenn komast ekki í gegnum Leifsstöð, hvorki á leið inn í landið né á leið út úr því nema að berja augum risaljósmynd með fullyrðingu af þessu tagi. 

Að vísu fjallar myndin aðeins um starfsemi Landsvirkjunar, þannig að jarðvarmavirkjanir annarra orkufyrirtækja eru ekki beinlínis taldar með, enda er í rekstri þeirra um að ræða stórfelldustu rányrkju á orkuvinnslusvæðum hér á landi yst á Reykjanesskaga og á Hellisheiðarsvæðinu. 

En þessi risamynd er táknræn fyrir þá aðferð sem notuð er og þar er beinlínis fullyrt, að "Ísland sé land hinnar endurnýjanlegu orku." 

"Á Íslandi framleiðum við alla okkar raforku með nýtingu endurnýjanlegra orkulinda, vatnsafli, jarðvarmaafli og vindorku." 

Jarðvarmasvæðin, eitt þeirra í aðeins nokkurra kílómetra fjarlægð frá Leifsstöð, síga hratt vegna oftöku orku sem þegar hefur valdið orkufalli sem mun á endanum valda orkuþurrð.

Sjór gengur þegar á land á sígandi ströndinni við Staðarhverfi vestan við Grindavík.

Mælingar sýna sig upp á allt að 18 sentimetra á fáum árum, bæði á Hellisheiði og yst á Reykjanesskaga. 

En fyrir hvert skipti sem þessi staðreynd er nefnd og nefndar harðar tölur um landssig og orkufall er síbyljan um sjálfbæra þróun og hreina og endurnýjanlega orku nefnd þúsund sinnum.

Þegar hlutfallið er milli staðreyna og ósannra fullyrðinga er 1:1000 varðandi endurtekningu á borð við þá sem heilsar erlendum gestum í Leifsstöð er náð fram fyrirbæri, sem nefna má kaffæringarþöggun. 

Óþægilegar staðreyndir eru kaffærðar og þeim drekkt. 

Með lagni er síðan fengið vottorð frá Norðurlandaráði í formi umhverfisverðlauna Norðurlandaráðs til handa Reykjavík. 

Það þarf nefnilega vissa lagni til þess að komast framhjá því að nefna í forsendum fyrir veitingu slíkra verðlauna óloft sem enn leggur frá virkjunum á Hellisheiði og loft í Reykjavík, sem fer iðulega yfir heilsuverndarmörk, eins og hefur gerst að undanförnu. 

Að vísu er rétt að geta þess að stórmerk og virðingarverð viðleitni er í gangi varðandi niðurdælingu brennisteinsvetnis og annars útblásturs, en annað gildir hvað snertir það að fela rányrkjuna, sem að sjálfsögðu er stórt umhverfismál.      

Tvíbirting efri myndarinnar gerðist að vísu óvart hér á siðunni vegna tæknilegra mistaka, en hugsanlegt væri að endurtaka birtinguna og textann þúsund sinnum, ef rými gæfist, til þess að myndgera þessa kaffæringarþöggun. 

Hún nær síðan hæðum þegar farið er að saka síðuhöfund um að stunda sjálfur síbylju með því að hafa nefnt þetta ótal sinnum frá í því í fyrsta pistlinum á þessari bloggsíðu 2007. 

Samt langt frá þúsund sinnum. 

Þá er búið að snúa þessu alveg við og síðuhöfundur orðinn sekur um áróður og þráhyggju. 

Einu mögulegu viðbrögð hans við því að málinu sé snúið svona á haus er að nefna þessa snöru í hengds manns húsi eins sjaldan og hann telur sig geta. Þannig að hlutföllin verði áfram 1:1000. 

Og þar með er hringnum lokað og kaffæringarþöggunin svínvirkar. 

Í fullum rétti til að tala um ógeðfellda lykt í bænum

Mikilvægasti tímamótadagurinn, - gerði lýðveldið mögulegt.

Ákvæði Sambandslaganna, sem fengu gildi 1. desember 1918, kváðu á um það að 25 árum síðar gæti hvor aðildarþjóðin sem væri, sagt samningnum upp. 

Sá skilningur myndaðist á þessu ákvæði fyrir hernám Danmerkur 9. apríl 1940 að Íslendingar gætu frá og með 1. desember 1943 sagt samningnum upp og stefnt að afnámi konungssambandsins við Dani og lýðveldi. 

Allar aðgerðir Íslendinga á stríðsárunum miðuðu að þessu takmarki, sem annars hefði verið ómögulegt eða illmögulegt að ná. 

Fyrstu áratugina eftir fullveldið 1918 var 1. desember haldinn mun hátíðlegri en síðar varð. 

Ég minnist þess tíma vel og man eftir texta og hressilegu lagi sem ég söng á fullveldissamkomum á árunum kringum 1960. Textinn við viðlagið, sem var ætlað sem fjöldasöngur, var svona:  

 

Fyrsta des! 

Fyrsta des

fríkka fés! 

Já, fyrsta des. 

Frelsið fengum óskorað! 

Frjálsir skálum upp á það 

alveg hikstalaust og hyllum fyrsta des! 

 

Lagið var lengra, skiptist í a og b kafla, og ég væri alveg til í að endursemja textann við hinn helminginn. 

Það er kominn tími til að endurreisa virðingu og hátíðleika þessa merka dags og rífa hann upp úr þeirri lægð, sem hann hefur verið í undanfarna áratugi. 

Þessi miklu tímamót eiga það skilið að þeim sé haldið eins hátt á lofti og unnt er. 

Það væri líka kærkomið mótspil við þá tvo nýju "tylldaga", Black Friday og Cyber Monday, sem tröllríða orðið öllu hér á landi í lok nóvember, en þeir eru upphaflega tilkomnir vegna bandaríska hátíðardagsins Thanksgiving Day, sem síðasta fimmtudag í nóvember er nokkurs konar bandarísk upskeruhátíð og miðast við þá dagsetningu þegar landnemar stigu á land við Plymouth rock i Massachusetts. 

Tilefni sem kemur okkur Íslendingum nákvæmlega ekkert við.  

 

Miðflokkurinn vill bæta við frídegi

Í anda ummæla hér um árið? Reynslusaga af nálastungum. P.S.

Þáverandi landlæknir fór í ferð til Kína fyrir nokkrum árum. Þar var meðal annars kynnt fyrir honum lækningaaðferðin nálastungur, sem er ekki "óhefðbundnari" en það að hún á sér langan aðdraganda en aldar gamla þróunarsögu sem sérstakar nálastungur. 

Það er lengri tími en hefur tekið að þróa margar "hefðbundnar" aðferðir eftir vísindalegum vestrænum hætti, sjá nánar athugasemdir við pistilinn.

Hann sagði, þegar hann kom heim, að þær hefðu verið áhugaverðar og að kannski mætti senda einhverja íslenska lækna á námskeið þar.   

Það sem nú er að gerast, virðist vera, að eftir helgarnámskeið telja sumir sér allir vegir færir í þessum efnum, en það er bara dálítið í anda þess yfirlætis, sem ofangreind ummæli báru með sér hér um árið. 

Ég gæti lýst eigin reynslu af því, þegar ég hafði gefist upp á "hefðbundnum" sjúkraþjálfaraaðferðum og fór til manns með margra ára háskólanám að baki í Bandaríkjunum í nálastungum. 

Það var síðasta þrautaráðið. Samfallið í hryggjarliðunum var þess eðlis, að "hefðbundnar" íslenskar aðferðir dugðu ekki, hvorki skurðaðgerðir né önnur venjuleg ráð. 

Bubbi Morthens benti mér á þennan möguleika og byggði þá ráðleggingu á eigin reynslu. 

Það var í kringum aldamótin og eftir sex ára vandræði vegna baksins fékk ég mikla bót í þau skipti sem ég leitaði til nálastungulæknisins. 

En haustin 2006 lenti ég í verulegum vandræðum. Þá dvaldi ég meira og minna marga daga í senn á svæðinu í kringum Kárahnjúkavirkjun, svaf úti eða í jeppatítlu minni við misjafnar aðstæður og stórversnaði í bakinu. 

Eftir meira en viku útivist í rykk á Brúaröræfum innan við Kárahnjúka, var ég orðin bæði svo þjáður og máttlítill og með mikinn náladofa í vinstri fæti, að ég varð að hafa snæri með snöru á endanum eins og Óli Ket, til að toga vinstri löppina upp á kúplingspedalann! 

Meðferðir sjúkraþjálfara fyrir austan og fyrir sunnan báru engan árangur. 

Í sem allra skemmstu máli tók það mig tvær heimsóknir með þriggja daga millibili til nálastungulæknis að losa mig við þjáningarnar og fá aftur mátt í kvalinn og náladofinn vinstri fót minn.  

Í seinni heimsókninni lét hann mig liggja eftir meðferðina í um það bil 25 mínútur og leit fjórum sinnum inn til mín á því tímabili til að vita hvernig mér liði. 

Í fyrsta skiptið greindi ég honum frá því að óbærilegur verkurinn í bakinu væri horfinn, - en, - nú væri ég alveg viðþolslaus í vinstri mjöðminni, verkurinn væri kominn þangað! 

Í annað skiptið, sem hann kom, hafði verkurinn horfið úr vinstri mjöðminni, en hins vegar mikill verkur bæst við dofaseyðinginn í vinstra hnénu. Verkurinn virtist hafa hlaupið þangað niður.  

Í þriðja skiptið kom hann, og þá verkjaði mig mjög í vinstri ökklann og tærnar en var í fyrsta skipti í tvær vikur orðin verkjalaus upp eftir líkamanum. 

Í fjórða skiptið var verkurinn í ökkla og tám farinn, líkt og hann hefði verið leiddur úr bakinu um vinstri mjöðmina, hnéð og loks ökklann út af bekknum. 

Þetta var næstum því fyndið, því að við bekkinn var tjald, og hinum megin við tjaldið lá annar sjúklingur á bekk. 

Ég spurði nálastungusérfræðinginn hvort það væri ekki vissara fyrir hann að athuga, hvort verkurinn hefði ekki farið yfir í sjúklinginn við hliðina. 

Svo reyndist ekki vera. Kannski hafði hans verkur líka farið út um löppina á honum á sama tíma og minn, og verkirnrir tveir eytt hvor öðrum?!

Samfallið í neðsta hluta baks míns lagði mig fyrst í rúmið 1994. Ég hef aðeins einu sinni síðan 2006 þurft að fara á bekkinn þar sem bakverkurinn var leiddur úr mér fyrir 12 árum. 

Ég fer að sjálfsögðu eftir helstu ráðum nálastungumannsins varðandi það að koma í veg fyrir að allt hlaupi í hnút við hryggjarliðina þrjá, sem eru fallnir of mikið saman. 

Ég hef sem betur fer losnað við brjósklos (kannski lítið af brjóski eftir) en í 24 ár hefur afstaða hryggjarliðanna verið hin sama, of þröng, og engar skurðaðgerðir hægt að gera. 

 

P.S. Í athugasemd númer 10 hér að neðan dreg ég betur saman yfirlit yfir 24 ára gamalt tilfelli mitt. 

Fara á helgarnámskeið í nálastungum

Hluti borgarfulltrúa kosinn beint í hverfum?

Nokkur hverfi í Reykjavík eru álíka fjölmenn og stærstu kaupstaðirnir utan borgarinnar. 

Við fjölgun borgarfulltrúa hefði mátt íhuga hvort hluti þeirra, til dæmis fjórir, væru valdir beint úr fjórum hlutum borgarinnar. 

Andmæli gegn þessu gætu verið að þetta myndi flækja kosningarnar og borgarmálin og ýta undir "kjördæmapot." 

En eftir sem áður yrðu 19 borgarfulltrúar kosnir í borginni sem heild. 

Og það þarf ekki að vera alslæmt að einstök hverfi eigi jafnan sinn eigin kjörna fulltrúa í borgarstjórn. 

Mikill munur á fylgi eftir hverfum

Mikið "í pípunum"? Blautu tuskurnar.

Núna hefur verðbólgan aukist það mikið, að hún er sú mesta síðustu misserin. Samt hefur enn ekki birst niðurstaðan af komandi og vaxandi átökum um kjaramál. 

Síðustu árin er það erlendi ferðamaðurinn sem fyrst og fremst hefur haldið uppi góðæri án verðbólgu. 

Gríðarlegt innstreymi gjaldeyristekna hefur haldið gengi krónunnar það háu, að verð á innfluttum vörum hefur ekki hækkað eins og annars hefði orðið. 

Nú bendir margt til að þetta geti ekki lengur gengið í sama mæli og áður. 

Blautar tuskur meiri prósentuhækkana hjá hæst launaða fólkinu sem nú er slett framan í laugafólk í neðri launaflokkum, eru það margar og örar, að fólki er nóg boðið. 

Á sama tíma hefur verst setta fólkið fengið lang minnstu hækkanirnar í prósentum talið, sem þýðir að hækkunin í krónum talið er sannkölluð hungurlús. 

Því miður hefur aðeins einn maður, sem vitað sé, gert eitthvað í þessu máli, Guðni Th. Jóhannesson forseti Íslands. 

En engir aðrir fylgja fordæmi hans. 

Allir aðrir, svo sem Alþingismenn og ráðherra, virðast ætla að láta fólk kaupa það að þeir geti ekkert gert svo gagn sé að til þess að vinda ofan af kjararáðsruglinu, sem þó var afleiðing af lagasetningu stjórnmálamanna. 

Það er því að verða ansi mikið "í pípunum" eins og það er stundum orðað, og að hættan á að stíflan bresti sé til dæmis helsta ógnin við stöðu ríkisstjórnarinnar, ef forsendur fyrir hinum margumtalaða stöðugleika verði að láta undan síga, illu heilli.  

Það er talandi dæmi um vangetu stjórnmálamanna að einmitt það atriði, sem hefði getað lagfært eitthvað, persónuafslátturinn, var ekki notaður sem skyldi, að af völdum aðgerðarleysis á því sviði hefur stór hópur láglaunafólks orðið útundan. 

Að fólk skuli þurfa að borga skatt af 230 þúsund krónum á mánuði segir sína sögu.  

Telja að verðbólgan muni láta á sér kræla

Þarna var löng skjálftahrina 2007-2008.

Skjálftinn "norðan Vatnajökuls", sem kom um hádegi í gær, er á svæði þar sem voru langvarandi djúpir skjálftar frá júlí 2007 og fram á sumar 2008. 

Skjálftarir þá byrjuðu við sunnanverða Upptyppinga en færðu sig smám saman norður í svonefnda Álftadalsbungu, sem liggur að Fagradal að austanverðu. 

Skjálftinn nú varð við mynni Fagradals. 

Á myndinni af "fjallabílnum" Fiat 126 er Fagridalur í baksýn, þar á bak við eru Upptyppingar, en vesturhlíð Álftadalsbungu er hægra megin við dalinn. 

Herðubreið er í baksýn og síðar færðu skjálftarnir sig einmitt í

í átt til hennar norðvestur um Krepputungu og dóu svo út við Herðubreiðartögl og Herðubreið. 

Álftadalsbunga er gömul dyngja og fjöll þarna eru eldfjöll, svo sem Kárahnjúkar. 

Sauðárflugvöllur er um 15 kílómetra fyrir suðsuðaustan staðinn, sem skalf í gær, og þess vegna stendur svæðið manni kannski aðeins nær en ella. 

Skjálfti að stærð 3,3 norðan Vatnajökuls

Málið er óupplýst eins og tugir annarra.

Tugir morða á andófsfólki gegn Pútín síðustu 15 ár eru óupplýst. Ef Pútín eða menn hans standa á bak við þau, eru þau framin til þess að skjóta öðru andófsfólki skelk í bringu. 

Til þess að fælingin virki verða morðin að vera með hæfilega löngu millibili en þess þó gætt að ekki séu fleiri drepnir en brýnasta nauðsyn er til. 

Árásin á Skripal feðginin er það þriðja sem ég man eftir, þar sem óvenjulegu eitri er beitt, en reyndar átti Pútín augljóslega engan þátt í því að hálfbróður Kim Jong-un var drepinn á þann hátt. 

Litvinenki var hins vegar drepinn í London fyrir rúmum áratug á geislavirku eitri. 

Vitnað hefur verið í fyrri orð Pútíns þess efnis að gagnnjósnarar væru réttdræpir. 

En hvers vegna eiturefni? 

Hugsanlega vegna þess að fælingin virkar betur. Svikari við Pútín á óhægt um vik að verjast árás af svipuðu tagi og gerðar voru á Litvinenko og hálfbróður Kim Jong-un, vegna þess að áraásarmennirnir laumast hljóðlega að fórnarlambinu og þurfa ekki nema að stinga "óvart" með regnhlífarbroddi í fórnarlambið, eða að lauma taugagaseitri, þróuðu á valdatíma Pútíns sem yfirmanns KGB. 

Qui bono? Hver hagnast? 

Ef ofangreind ástæða getur verið á bak við árásina á Skrípal feðginin,er það Pútín. 

Til þess erfiðara sé að rekja rannsóknarslóð er óvíst að Pútin komi nema óbeint við sögu. 

Kannski var einhverjum falið það fyrir mörgum árum að velja fórnarlömb árása og einhver undirmanna hans hafi misreiknað sig í Salsbury. 

Ástæðan fyrir hörðum viðbrögðum Breta og fleiri þjóða við árásinni á Skripal feðginin kann að vera sú, að gera Pútín það skiljanlegt, að ef hann er á bak við árásina, gangi hann of langt með því að nota efnavopn og eigi frekar að halda sig við hefðbundnari vopn, eins og oft hefur verið gert gagnvart andófsmönnum í Rússlandi. 

Þetta er snúið mál, - málið er óupplýst og þjóðir Evrópu standa ekki allar að refsiaðgerðum gegn Rússum. 

Nú stendur til að Kim Jong-un haldi fundi með voldugum þjóðarleiðtogum, og ekki virðist dularfullt dráp á hálfbróður hans standa í vegi fyrir því. 

Það má alveg velta vöngum yfir því hvort einhver þjóð, þjóðir eða valdahópar geti hagnast á þeim illdeilum, sem komnar eru upp. 

En mun erfiðara er að færa sönnur á aðild einhvers slíks að árásinni á Skripal feðginin heldur en að gruna Pútín um græsku. 

 

Taugaeitur fannst á heimili Skripal

Spurt að leikslokum en ekki vopnaviðskiptum.

Ofangreind orð úr fornsögunum koma upp í hugann þegar velt er vöngum yfir vináttulandsleikjum íslenska landsliðsins að undanförnu.

Um þá gilda svipað og þegar stundum þarf að fórna í skák til þess að fá fram betri stöðu síðar. 

Í aðdraganda HM þurfti á tímabili að huga að úrslitum í vináttulandsleikjum til þess að eiga möguleika á að færast upp um styrkleikaflokk þegar dregið yrði í riðla mótsins. 

Mjög litlu munaði að þetta tækist, en að því loknu hefur þurft að vinna úr þeirri stöðu, sem þá kom upp og felst í meginatriðum í því að einblína á þá þrjá leiki, sem liðið þarf að byrja í riðlinum í upphafi HM í Rússlandi. 

Í því efni verður spurt að leikslokum í hverjum leik en ekki að því, sem hefur verið að gerast í vináttulandsleikjunum að undanförnu.  

Úrslit vináttulandsleikja sem spilaðir hafa verið síðan hafa skipt minna máli heldur en að þróa liðið með því að máta ýmsar uppraðanir leikmanna við hugsanlegar leikaðferðir. 

Það verður síðan ekki fyrr en eftir HM sem þarf að taka stöðuna á ný á styrkleikalista FIFA og vinna úr vinaáttulandsleikjum í samræmi við þá stöðu.  

„Enginn sem spilaði í dag fer á HM“